ساعت ۷ صبح: مادر بر بالین بچه حاضر می‌شود و می‌گوید:
بلند شو عزیزم، بیا “ماما” بهت “مه مه” بده.
ساعت ۸ صبح: مادر بچه را بغل می‌کند و می‌گوید:
عزیزم بیا بریم “جیش” کن. آهان،… به “دودولت” دست نزن (در حالی که خودش دست می‌زند)… آفرین گل پسرم، تاج سرم.
ساعت ۹ صبح: مادر با مقداری سوپ وارد می‌شود و می‌گوید:
حالا وقت “قاقالی‌لی” یه. دهنتو باز کن…آهان…حالا “هام” کن…آفرین پسرم.
ساعت ۱۰ صبح: مادر چادر به سر کرده و بچه را در بغل می‌گیرد و می‌گوید:
بیا با هم بریم “ددر”
در خیابان: کلماتی که مادر می‌گوید عبارتند از:
“تاتی تاتی” کن پسرم… ببین “نی نی” چقدر خوشگله… “جوجو” رو ببین…”پیشی” رو دیدی… به اون دست نزن، “جیزه”… اونو نذار دهنت، “اخه”…
ساعت ۱۲: مادر و بچه به خانه بر می‌گردند و مادر می‌گوید:
بریم “پی پی” کن و بعدش هم باید “لالا” کنی
ساعت ۱۷: مادر و پدر که حالا از سر کار برگشته، هر دو بر بالین بچه حاضر می‌شوند و به پای بچه که زخم کوچکی دارد نگاه می‌کنند و مادر می‌گوید:
“اوف” شده، بذار” بابا” ببوسه خوب بشه
در همین احوال مادر روسری‌اش را روی صورتش می‌کشد و دوباره صورتش را به بچه نشان می‌دهد و با صدای بلند می‌گوید:
“دال لی”
بعد بلندش می‌کند و موزیکی می‌گذارد و خودش هم بشکن زنان می‌گوید:
“نی نای نای”…”نی نای نای”…
ساعت ۲۰: مادر می‌خواهد بچه را بخواباند و می‌گوید:
بیا بخواب وگرنه “لولو” می‌یاد می‌خوردتا.
دیدگاه‌ها
آقای محقق و خبرنگار!
این مطلب به کدام بخش از تحقیقات شما مربوط می شود؟
بچه داریوتون هم که عالی است.
حالا چرا پسر بچه؟؟ مگه دختر بودن و بچه دختر داشتن اشکالی داره؟ نمیدونم چرا مردها پسر دوستن؟
اشکال از کجا هست تو فرهنگ ما؟
واقعا جالب بود .دستتون درد نکنه .
اگه بدونید مادر از صبح تا شب چقدر توان صرف می‌کنه اونوقت حق میدید شب دیگه طاقت چک و چونه زدن حتی با بچه‌شو نداشته باشه
………………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. حق با شماست.
سلام
این متن چقدر شیرین و دلنشین و متفاوت از نوشته های دیگرت بود. دوست داشتمش.
این نوشته فکر کنم به زمان ما بیشتر بخورد تا کودکی های امروزی!!!
……………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. هنوز مادر و کودک زبان خودشون رو دارند، ندارند؟
سلام
آری دارند، ولی زبان دیگه زبان مادری و بچه مثه دوران ما نیست.
زبان بچه سالاری است 🤐🤐🙄🙄
……………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. شاید.