دو واژه‌ی Fernweh و Heimweh به زبان آلمانی هستند و متضاد یکدیگرند.اولی به صورت ضمنی «درد ماجراجویی در نقاط دوردست»، «اشتیاق بسیار زیاد به سفرهای دور» و به عبارت دیگر، Farsickness و Wanderlust معنی می‌دهد.دومی همان Homesickness است و «دلتنگ خانه شدن» معنی می‌دهد.
همان سالی که ما در ایران برج شهیاد (آزادی) را به عنوان نماد پیشرفت یک کشور چند هزارساله افتتاح کردیم، اماراتی‌ها تازه کشورشان را تاسیس کردند.حالا امارات در پنجاهمین سالگرد تاسیس، نمایشگاه اکسپو را به عنوان «پایدارترین» نمایشگاهی که تاکنون برگزار شده، افتتاح کرده است. و ما در همین زمان که از همه‌ی جهات «ناپایداری» …
در بحبوحه‌ی انقلاب، او را دیده بودند که با لباس پاسبانی بر گردن مجسمه‌ی شاه سوار شده بود و در سرنگون کردن آن به همراه مردم مشارکت داشت.سیه‌چرده و لاغر بود و لب‌های کلفتی داشت. از تکیدگی به معتادان می‌خورد، با این حال چابک بود.مشهورترین فرد محله‌ی ما بود. همیشه در مواردی که بوی خطاکاری …
من یک نظریه دارم: «خداباوری» آغاز یک تاریخ سیاسی است، نه اعتقادی.
یادم می‌آید زمانی از دوران مدرسه -ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان- که در مراسم صبحگاهی سر صف می‌ایستادیم و به خواست کسی که پشت بلندگو بود، با صدای رسا و بعد از او، شعارهای «مرگ بر» کشورهای مختلف را سر می‌دادیم. هنوز وقتی به آن روزهای اغلب سرد فکر می‌کنم، سرمایی که از نوک پاهایم به …
این روزها بین مردم بحث مصوبه‌ی مجلس در رابطه با محدود کردن اینترنت (با عنوان طرح صیانت از فضای مجازی) مطرح است. این اتفاق در صورتی در ایران باعث نگرانی شده، که حداقل در فضای شغلی من که حوزه‌ی میراث و گردشگری را در برمی‌گیرد، عباراتی همچون Digital Heritage ،Digital Etiquette ،Digital Transformation و Digital …
از لحاظ نمادین هم که بررسی می‌کنیم، متوجه می‌شویم که اندازه‌ی درخواست برحق مردم ما از دامنه‌ی ابتدا تا انتهای حروف الفبا، یعنی از «الف» تا «ی» در واژه‌ی «آزادی»، به فقط حرف اول و دوم یعنی «الف» و «ب» که همان «آب» باشد، تنزل پیدا کرده و هنوز بی‌جوابیم.
در میان همه‌ی اتفاقاتی که این روزها در ایران و جهان در حال رخ‌دادن است، سه موضوع ذهنم را به خود مشغول کرده است:*بازی‌های المپیک*بی‌آبی خوزستان که نمادی از خشکسالی در ایران است.*برگزاری چهل‌و‌چهارمین نشست میراث جهانی یونسکو در چین.…اما غرض اصلی این نوشتار، مقایسه‌ای است میان کشورهایی که در بازی‌های المپیک ورزشکاران پناهنده دارند، …
من سواد سیاسی ندارم، اما اندکی جامعهٔ خودم را می‌شناسم.جامعهٔ کنونی ما از طرفی خودش را در برابر مشکلات ناتوان می‌بیند، از طرفی دوست دارد در مقابل مشکلات کنش‌مند باشد.اما این کنش‌مندی در چند موضوع خلاصه می‌شود: ۱- دنبال مقصر گشتن، ۲- صف‌آرایی در مقابل بخش دیگری از جامعه، ۳- بی‌اعتنا شدن به همهٔ موضوعاتاینکه …
در سفرها و تحقیقات متوجه شدم که در فرهنگ ایران، «نوشتن» همیشه مد نظر بوده آن هم به عجیب‌ترین و دشوارترین شیوه‌ها.در طول تاریخ ما بر روی سنگ‌ها، آجرها، خاک‌ها و چوب‌ها و فلزها همواره نوشته‌ایم. حتی گاهی متنی را بافته‌ایم، یا با کاشی‌کاری و آجرکاری و گچ‌بری مطلبی را بیان کرده‌ایم.اما نمی‌دانم چرا هنوز …
مثلی هست که می‌گوید:اگر یک طناب دار در سردر شهر برپا کنیم، حتما مجرم محکوم به اعدام هم خواهیم یافت. به این می‌اندیشم که:وقتی فضای مجازی را شکل دادیم، توانستیم یک بیماری (کرونا) را خلق کنیم که نیاز به رعایت فاصلهٔ اجتماعی داشته باشد.
ما تنها بخشی از تاریخمان را برای بازگو کردن انتخاب می‌کنیم که هرچند اندک ولی تسلی‌بخش است.برای همین است که آن گزیدهٔ تاریخ برای دردهای امروز به کارمان نمی‌آید.
من مانده‌ام چرا در کشوری که: اتاق‌های خانه‌هایش روبروی هم بوده،حجره‌های بازارش در امتداد یکدیگر و روبروی هم بوده،اقامتگاه‌های کاروانسراهایش روبروی هم بوده،همگان از یک یخچال و آب انبار بهره می‌برده‌ایم،و مردمانی که زیر یک کرسی می‌نشسته‌ایم، در یک دیگ آبگوشت می‌خورده‌ایم و از یک قوری چای می‌نوشیده‌ایم، پشت یکدیگر حرف می‌زنیم؟ ………………………………….. در خبرها …