در سفرها و تحقیقات متوجه شدم که در فرهنگ ایران، «نوشتن» همیشه مد نظر بوده آن هم به عجیب‌ترین و دشوارترین شیوه‌ها.در طول تاریخ ما بر روی سنگ‌ها، آجرها، خاک‌ها و چوب‌ها و فلزها همواره نوشته‌ایم. حتی گاهی متنی را بافته‌ایم، یا با کاشی‌کاری و آجرکاری و گچ‌بری مطلبی را بیان کرده‌ایم.اما نمی‌دانم چرا هنوز …
مثلی هست که می‌گوید:اگر یک طناب دار در سردر شهر برپا کنیم، حتما مجرم محکوم به اعدام هم خواهیم یافت. به این می‌اندیشم که:وقتی فضای مجازی را شکل دادیم، توانستیم یک بیماری (کرونا) را خلق کنیم که نیاز به رعایت فاصلهٔ اجتماعی داشته باشد.
ما تنها بخشی از تاریخمان را برای بازگو کردن انتخاب می‌کنیم که هرچند اندک ولی تسلی‌بخش است.برای همین است که آن گزیدهٔ تاریخ برای دردهای امروز به کارمان نمی‌آید.
من مانده‌ام چرا در کشوری که: اتاق‌های خانه‌هایش روبروی هم بوده،حجره‌های بازارش در امتداد یکدیگر و روبروی هم بوده،اقامتگاه‌های کاروانسراهایش روبروی هم بوده،همگان از یک یخچال و آب انبار بهره می‌برده‌ایم،و مردمانی که زیر یک کرسی می‌نشسته‌ایم، در یک دیگ آبگوشت می‌خورده‌ایم و از یک قوری چای می‌نوشیده‌ایم، پشت یکدیگر حرف می‌زنیم؟ ………………………………….. در خبرها …
بیش از دو دهه است که از ارائهٔ مفهوم «اقتصاد تجربه» گذشته است، مفهومی که پس از اقتصادهای کالامحور، محصول‌محور و خدمات‌محور به عنوان یک مدل اقتصادی جدید و خلاق همزمان با شروع قرن ۲۱ شکل گرفت.حالا در دههٔ سوم قرن ۲۱، مدل «اقتصاد تحول‌آفرین» مورد توجه قرار گرفته است.این مدل اقتصادی می‌تواند مدل قابل …
دو سال پیش من بعد از #محسن_حاجی_سعید به عضویت هیات مدیره #فدراسیون_جهانی_راهنمایان_گردشگری درآمدم و امروز رسما کناره‌گیری کردم. بقیهٔ هیات مدیره برای یکسال دیگر تمدید شدند و این تمدید شدن فقط به خاطر برگزار نشدن #مجمع_عمومی بود. یعنی اگر من هم کناره‌گیری نمی‌کردم می‌توانستم یکسال دیگر در این موقعیت (#دبیر_فدراسیون) باقی بمانم. اینکه چرا کناره‌گیری کردم، بماند. دلایل شخصی خودم را …
چند سال بیشتر نیست که دانشمندان مدعی شده‌اند که نور مایع و حتی نور جامد را به‌وجود آورده‌اند. فقط به عنوان یک بازی ذهنی به این موضوع فکر کردم که هفت قرن پیش حافظ در مصرع زیر به زیبایی از نور مایع صحبت کرده است: ساقی به نور باده برافروز جام ما جالب اینکه نور …
هر غروب غریب می‌شوم در قلعۀ وجودم و خشت به خشت ارتفاع می‌گیرند ترس‌هایم.
انگار در یک شهر خیالی که نمای همهٔ دیوارها و کوچه‌ها و ساختمان‌ها و پیاده‌روها و خیابان‌هایش آیینه است، در حال دویدنی.ای آنکه همه جا هستی، دقیقا کجایی؟! …………………………… کوه را باید دیددریا را باید شنیدنسیم را باید بوییدخورشید را باید لمس کرداما فقط تو را باید چشید.
گورستان شبیه یک کتابخانۀ وسیع است که همۀ کتاب‌هایش، زندگی‌نامه‌هایی (بیوگرافی‌هایی) است که روی زمین کنار هم چیده شده‌اند. زندگان تنها جلد این کتاب‌های مردگان را می‌خوانند. و البته محتوای آن‌ها را خود کمابیش تجربه می‌کنند.
آن،سیلیِ «رانت» بود بر گوش «قانون»و تنها یکی است از سیل بسیار پنهان
تقریبا این یک اصل است؛ جاندارانی که تعدادشان زیادتر است عمر کوتاهتری دارند نسبت به جاندارانی که تعدادشان کمتر است.اگر انسان این قاعده را در هر صورت -چه با عمر طولانی‌تر یا با جمعیت بیشتر- بشکند، احتمالا تاوانش را خواهد داد. تاوانی که یا مهاجرت به فضاست یا با ابتلا به بیماری‌های همه‌گیر و درگیری‌های …
اگر کارگردانی بخواهد تاریخ ادبیات ایران را بر روی صحنه نمایش بدهد، این‌گونه خواهد بود: بازیگر همچون مولانا به رقص درمی‌آید، در حالی‌که کوزهٔ خیام در دست دارد و گل سعدی را درون آن با شراب حافظ می‌پروراند.