من حتی در یک سلول انفرادی، ماییم. که چه بسا در آنجا هم سَرَم را تاق نصرت می‌بندیم، و پیکرم را چراغانی می‌کنیم.

اهم عناوین اخبار ایران و جهان، از ابتدای سال ۲۰۲۰ میلادی تا امروز را یادداشت کرده‌ام.در آستانه به پایان رسیدن ماه هفتم این سال هستیم و با خودم فکر می‌کنم مگر «ظرفیت عاطفی» ما چقدر است که بتوانیم در مقابل این همه فاجعه به معنای واقعی تاب بیاوریم و همچنان شاخک‌های وجدانمان نسبت به درد …

خواب دیدم با سعید و ستاره می‌رویم سفر. سعید ۱۴ سال است که مرده. و ساعت ستاره شکسته بود.

دنیا جای عجیبی است. همان‌قدر عجیب که فرق میان “تک‌نوازی” و “یک‌نواختی” پی‌نوشت: واژه‌ها یکسانند، معانی اما …

از آن‌جا که نمی‌توانیم همزمان با دیگران و خود خوب باشیم، بهتر است نسخه‌ی بد خودمان را خلق کنیم تا او از بخش خوب ما محافظت کند.

این روزها، شاید دیگر، کمتر، دانه، دام باشد. دام، بیشتر، همان لانه‌ای است که در آنیم.

دل ما از «آستانه»ی «بلخ» تا آن «آخر» که میان «گرگان» و «خوارزم» است، همچون «آزاد‌وار» «نیشابور» «دربند» توست. به «بانگ» بلند «ری» که به «بُرج» «اصفهان» از بیداد «بغداد» می‌شنوندش، در اندیشه‌ی توایم. از بحر «خزر» تا برّ «باخرز» «خراسان»، نگرانیم به «باران» «مرو»، که مبادا نبارد و «سیرجان» گرسنه بماند. ما به «هنگام» …

اگر چنان بود به قول سیاوش کسرایی، هستی‌ سوزْ، سامان‌ سازْ، تا صبح همه‌ی قطرات اشک‌هایمان را بر بالین هر درخت می‌فشاندیم که بخوابد آتش، که نبینیم گریز حتی یک گراز را. که نبینیم مرگ حتی یک بلوط را. اما حیف، حیف که سیاوش درست نمی‌گفت، نه این سیاوش، نه آن یکی که از آتش …

برای سفر کردن در بخش تاریک درون، اول باید آرام آرام چند پله‌ای در وجودمان پایین برویم. این سفر همراه با خفقان و ‌فوبیاست، رایگان نیست و هزینه دارد. هزینه‌اش بستگی به شجاعت ما در طول مسیر سفر دارد و معمولا این سفر به خاطر هجم و چگالی هراسش، طولانی نیست. ضمنا آن پایین همه‌ی …

امشب با ضد قهرمان خودم در کافه‌ای قرار گذاشتم. در لحظه‌ای که سیگارش را گیراند، دانستم که او هم عاشق توست.