آرش نورآقایی | سایت شخصی

در اندیشه‌ام «مرغ سحر» استاد محمدرضا شجریان و «نوایی نوایی» استاد عثمان محمدپرستویژگی‌های یکسانی دارند. آن مرغ سحری که ناله سر کرده است، همان مرغ وحشی است که دلش را رنجانده‌اند. آن ظلم ظالم و جور صیّاد که آشیان‌ها را داده بر باد، همان خاری است که بر دل می‌نشیند. آن قفس که چون دل …

در طول اقامتم در این جهان،هرگز ندیدم کسانی چنین بی‌خردانهیک «ا» با قامت ایستاده را چنان بر زمین بکوبندکه شبیه یک «و» به خود بپیچدو آن سرزمین خوشنام که نامش را نمی‌برم«ویران» شود.

من نمی‌دانم چه رازیست کههر چه ما انگشت اشاره‌مان را واضح‌تر به سویشان می‌گیریم، آنها انگشت ابهامشان را کلفت‌تر بهمان نشان می‌دهند.خواهیم دید که در انتهای جدال این یک و آن شَست، کدام خواهد شکست.

آواز زیباترین فریاد و رقص اصیل‌ترین دردی است که در وطن تن انسان بر امواج سرکش روح به ظرافت و لطافت جولان می‌دهند.در آن سرزمین رستگار که کسی می‌خواند و و دیگری می‌رقصد، آز به ناز، نفرین به آفرین، ضربه به ضرب، چنگال به چنگ، کمان به کمانچه و رزم به بزم می‌گراید.