امشب، در هنگامه‌ی بار برداشتن خاک از قطره‌ی شیرین آب، که از سفر آسمان، دیوانه‌وار، به افسون لبِ بسته‌ی دوست، برمی‌گشت، نگاهم به حجله‌ی گِل افتاد. در آن میان، دیدم که از هیجان هم‌بستری‌های دلداده‌های مست بی‌قرار، چشم سروِ سبزِ کهن، تر شده است. وانگاه، بالای بلندش را تا خود ماه بوسیدم و گفتمش: باری، فرصت و رخصت بده، این بار …

در اساطیر یونان، «اویدیپوس» شاه «تبای» است. او در جوانی پدرش را می‌کشد و با مادرش وصلت می‌کند.   من این اسطوره را در ذهنم ادامه دادم و به این فکر کردم که وقتی «اویدیپوس» با مادرش وصلت کند، پسری که از او متولد می‌شود، برادرش خواهد بود. بعد به مفهوم «زمان» در اسطوره‌ی «اویدیپوس» …

امروز خیلی زود کارهایم را انجام دادم و به خانه برگشتم. کمی استراحت کردم، بعد دوش گرفتم و لباس مهمانی پوشیدم و آماده شدم برای یک ضیافت شبانه. راه خیلی دور نبود. راستش مکان مهمانی در آن یکی اتاق خانه‌امان بود. اتاق خالی بود. خالی کرده بودمش، اما یک میز گذاشته بودم کنار دیوار و …

کِی بود… کِی بود که در تاریخ نبود، آدم سقوط نمی‌کرد، مسیح صعود نمی‌فروخت، غول شفا می‌داد، مار نمی‌دزدید. کجا بود… کجا بود که به زمین شبیه نبود، آیینه نمی‌لرزید، نطفه نمی‌رنجید، آتش فلسفه می‌‌افروخت، سینه‌ی درخت پیدا بود. کِه بود… کِه بود که بی‌گمان در خواب دیدم، برای آب مناجات می‌کرد، به آسمان سجده …