خيلی كوتاه، كمی ادبی مَد آواها توسط آرش نورآقائی در سه شنبه, شهریور 28, 1402 وقتی آمدی، مَد شدم. اما چه بگویم از جزرت، که جذرم گرفتی و شدی. ………………………………………………………………… روزگاری که انگشتانم مضراب تار موهایت بود، آواها را از چشمانت می‌شنیدم. نوشتهی قبلی نوشتهی بعدی نوشته‌های مرتبط خيلی كوتاه، كمی ادبی تماشا خيلی كوتاه، كمی ادبی دگر بار در آستانۀ بهار خيلی كوتاه، كمی ادبی برای آغاز زمستان ۱۴۰۲
سمیرا ۲۸ شهریور ۱۴۰۲ در ۳:۴۳ ب٫ظ چه خوش نوا چه غمناک ولی دلنشین …………………………………………………………………………………………………… جواب: سلام. سپاس.
سیما ۲۸ شهریور ۱۴۰۲ در ۳:۵۳ ب٫ظ زندگی دَم است و دمادمِ آه. …………………………………………………………………………………………………. جواب: سلام. سپاس.
دیدگاه‌ها
چه خوش نوا
چه غمناک ولی دلنشین
……………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. سپاس.
زندگی دَم است و دمادمِ آه.
………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. سپاس.