آرش نورآقایی | سایت شخصی

کرمانشاه، آن تنبور است برآمده از درخت توتِ روییده در کوهپایه‌ که کم‌آبی را تاب آورده. سَده‌هاست که صدای مهیب تیشه‌ی فرهاد که همگام است با ریتمٍ نفس‌های مردانه‌ی آن پهلوان، در کشکولی تنبور مردمان حقّ، حبس شده. به روزی که در هنگامه‌ی سحر، مقام سوار سوار نواخته شود از همان جَمخانه، از همان چنگ، …

در گام اول ورود به مُضیف این شکرستان، نرگسش کرشمه‌ می‌کند و درآمدی می‌شود بر این سرزمینِ سرآمد. آنگاه همه‌ی شیرهای سنگی با شمشیر و تفنگ نقش بسته بر کمرشان، ردیف می‌ایستند در مسیرهای سیاه و سفیدِ کوه‌ها و دره‌های چوقا. در این هنگامِ همایون، گوش آن نوای خوش گوشه شوشتری را طلب می‌کند که …

فاطمه گوشه‌ی حیاط مسجد، عروسک کفن‌پوش شده‌‌اش را دفن کرد. خاتون که چند قدم دورتر ایستاده بود، جلو آمد و کنارش نشست. ظرف غذای قربانی که سهم پریان بود را با دقت کنار گور عروسک گذاشت و قطرات اشک فاطمه را با گوشه‌ی چادرش پاک کرد. کوزه آب را از کنار دست فاطمه برداشت و …

با آن همه قایق باریک و بلند و سیاهی که روی سارافون سفید و آجری رنگ ملکه‌ی آدریاتیک نقش بسته، بعید نبود که حدس بزنیم هر از گاهی آب چنان بالا می‌آید که حتی فرش‌های قصرهای فانتزی و بیزانسی را خیس می‌کند. در این مواقع هر کسی ماسکی رنگی به چهره می‌زند و می‌شود دلقکی …