در بهار، آدمها عاشق برگهای سبز میشوند و در پاییز، برگهای زرد عاشق آدمها برای همین است که در پاییز، برگهای زرد ناگهان سر راه آدمها سبز میشوند…
زن ، زمین ، آب ، ماه ، مار و گاو در باورهای فرهنگهای باستانی، زن، زمین، ماه، مار و گاو نماد باروری محسوب میشدند و نمادهای هریک از این عناصر در آثار به جا مانده از این دوران را میتوان یافت. رابطه میان این ۶ عنصر و باروری در مواردی مشخص و در مواردی نیازمند …
“فال” حافظ در طول سدهها و در میان اقوام مختلف ایرانی رواج داشته است و هماکنون نیز مردم حتی با استفاده از رایانه، با دیوان حافظ فال میگیرند. این رسم دیرینه را میتوان به عنوان میراث معنوی ثبت کرد.
بوی آتش در هنگامهی غروب پاییز دریای مازندران، بهانهای است تا در اندیشهامان سفر کنیم به میهن، به این کهن بوم و بر، سفر کنیم به هر آنچه واقعیت است یا که افسانه.
سفر در لبهی مرزهای ایران، همواره نوستالژی زمانهایی که سرزمین ما بزرگتر از این بود که اکنون هست را با خود دارد. علاوه بر این، ناگفتهها و ناشنیدههای چنین سفری، به همراه شگفتیهای طبیعی و تاریخی طول مسیر، لذت و هیجان آن را دو چندان خواهد کرد. این اندیشه بهانهای شد که بنده و دوستی به نام فرشاد طهمورثی عزم سفر به …
رودخانه میدود… نگاه کن… دریا خط پایان است…
گل سرخ طبیب… با خار حجامت میکند…
بهتر است که موزهای از برقعهای زنان جنوب کشور داشته باشیم. انواع برقعها با رنگهای متفاوتشان، گونهای از آداب و رسوم و تفکر و سبک زندگی این مردم را نشان میدهد.
جای یک اطلس از اماکن مقدس ایران خالی است. اطلسی که تنها به امام زادهها نپردازد، بلکه بیشتر.
با این که ایران یکی از خاستگاهها و مهدهای عرفان است، موزه ای برای نمایش سبک زندگی و آداب و رسوم مربوط به عارفان و صوفیان وجود ندارد. آیا حداقل یک موزه در این زمینه لازم نداریم؟
چه بد… در این شهر انسانها میمیرند… از آن بدتر… وقتی زندهاند، دلشان اندوهگین است… و اما فاجعه… حتی بلندترینشان هم نمیتواند به آسمان دست ساید…
رخوت من… بعد از عشقبازی با صبح بهاری…
از نزدیکی دشت کویر گذر کردیم و به دل البرز سپردیم و جنگل هیرکانی را پشت سر گذاشتیم و به دریای مازندران نظر کردیم و بر فراز تپههای ترکمنصحرا قدم زدیم و دوباره به سوی پایتخت سرازیر شدیم. بهترین زمان را انتخاب کردیم، اردیبهشت ماه راه. سه روز وقت داشتیم تا مسیری را بپیماییم که هر ساعتی رنگ دیگری از طبیعت …