رفتن ناگزیر همه ماست و رفتن در سفر آرزوی شیرین بعضی از ما…
هر لحظه به مرگ اندیشیده‌ام صریح و راحت و مهربان، انگار که به چشمان پر‌مهر دوستی می‌نگرم اما همیشه از تسلیم و گریزی که در انتخاب خود‌خواسته آن است شرمنده شده‌ام…
و چونان مورچه‌ای سمج پای فشرده‌ام و مانده‌ام …با شرنگی تلخ در کام و جان و در ملالی تلخ از همه محال‌ها هر لحظه پذیرنده و مهیای رفتن…
چقدر آشفته و پریشان؟!!
بالاخره چه دیر و چه زود همه میرویم .
این مدتی که با سایت شما آشنا شدم خیلی نوشته هاتون روان و از ته دل بیان شده. مطالبی که در زیر مجموعه روز نوشت مینویسید بیشتر به دل نوشت نزدیکتر است تا روز نوشت .
خیلی راحت با خواننده نوشته هاتون ارتباط برقرار میکند . اگر میشود از این مطالبتون کتابی گردآوری کنید و چاپ کنید. تقریبا دو هفته است که نوشته ها، پریشانی و ناراحتی و آشفتگی درون شما را میرساند؟!! (چه میشود شما را؟)
امیدوارم هرچه زودتر این آشوب درونتان فروکش کند و خاموش شود.
پیروز باشید.
خوش به حالت. حداقل می توانی تصور کنی که در یکی از سفرهایی که می روی، بروی،من که مدتهاست دارم به خودم می گویم بهتر است من هم مثل دیگران خودم را دلخوش کنم به گندخوری و رذالت و حقارت و باری به هرجهتی و بی خیالی طی کردن و به قول اینجایی ها mene freghismo.
بنویس از نگاهی که پر از عشق به هر جای جهان می نگرد
قلمت را بردار روی کاغذ بنویس
زندگی با همه تلخیها ؛ شیرین است
بهار
دوست دل خسته من چرا اینقدر پریشان؟؟؟ زندگی هر لحظه اش معجزه است هر لحظه اش جوشش و حیاته پس بهش لبخند بزن
می دونم الان میگی برو بابا دلت خوشه اما همین حرفها یه روزی تو دله منم سنگینی میکرد این درد رو میشناسم بنابر این میفهمم چی میگی اما فقط طبیعت ارومم کرد!!!! لبخند و تبسم پر دردت رو به آب زلال بده
روحت رو صیقل میده
صدای پای آب رو با دقت گوش کن بهت آرامش میده
برا یه روز نه به آدمها فکر کن و نه به دروغهایی که میبافند فقط سعی کن اون آرش واقعی رو که گمش کردی رو تو وجودت دوباره پیداش کنی
اینو بدون که کار هر چقدر هم سخت باشه نشد نداره
لیلا
سلام
لطفا هر وقت خواستی بروی منم ببر .
……………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. چشم.
دیدگاه‌ها
رفتن ناگزیر همه ماست و رفتن در سفر آرزوی شیرین بعضی از ما…
هر لحظه به مرگ اندیشیده‌ام صریح و راحت و مهربان، انگار که به چشمان پر‌مهر دوستی می‌نگرم اما همیشه از تسلیم و گریزی که در انتخاب خود‌خواسته آن است شرمنده شده‌ام…
و چونان مورچه‌ای سمج پای فشرده‌ام و مانده‌ام …با شرنگی تلخ در کام و جان و در ملالی تلخ از همه محال‌ها هر لحظه پذیرنده و مهیای رفتن…
گرم و زنده
بر شنهای تابستان
زندگی را بدرود خواهم گفت .
چقدر آشفته و پریشان؟!!
بالاخره چه دیر و چه زود همه میرویم .
این مدتی که با سایت شما آشنا شدم خیلی نوشته هاتون روان و از ته دل بیان شده. مطالبی که در زیر مجموعه روز نوشت مینویسید بیشتر به دل نوشت نزدیکتر است تا روز نوشت .
خیلی راحت با خواننده نوشته هاتون ارتباط برقرار میکند . اگر میشود از این مطالبتون کتابی گردآوری کنید و چاپ کنید. تقریبا دو هفته است که نوشته ها، پریشانی و ناراحتی و آشفتگی درون شما را میرساند؟!! (چه میشود شما را؟)
امیدوارم هرچه زودتر این آشوب درونتان فروکش کند و خاموش شود.
پیروز باشید.
خوش به حالت. حداقل می توانی تصور کنی که در یکی از سفرهایی که می روی، بروی،من که مدتهاست دارم به خودم می گویم بهتر است من هم مثل دیگران خودم را دلخوش کنم به گندخوری و رذالت و حقارت و باری به هرجهتی و بی خیالی طی کردن و به قول اینجایی ها mene freghismo.
قلمت را بردار بنویس از همه خوبیهای زندگی
عشق ؛ امید
و هر آن چیز که بر روی زمین زیبا هست
گل مریم,گل رز
بنویس از تمنای دل یک عاشق بی تا ب از وصال
بنویس از دل کوچک یک غنچه که وقت است دگر باز شود
بنویس از غروبی که چو یاقوت و شقایق سرخ است
بنویس از لبخند
بنویس از نگاهی که پر از عشق به هر جای جهان می نگرد
قلمت را بردار روی کاغذ بنویس
زندگی با همه تلخیها ؛ شیرین است
دوست دل خسته من چرا اینقدر پریشان؟؟؟ زندگی هر لحظه اش معجزه است هر لحظه اش جوشش و حیاته پس بهش لبخند بزن
می دونم الان میگی برو بابا دلت خوشه اما همین حرفها یه روزی تو دله منم سنگینی میکرد این درد رو میشناسم بنابر این میفهمم چی میگی اما فقط طبیعت ارومم کرد!!!! لبخند و تبسم پر دردت رو به آب زلال بده
روحت رو صیقل میده
صدای پای آب رو با دقت گوش کن بهت آرامش میده
برا یه روز نه به آدمها فکر کن و نه به دروغهایی که میبافند فقط سعی کن اون آرش واقعی رو که گمش کردی رو تو وجودت دوباره پیداش کنی
اینو بدون که کار هر چقدر هم سخت باشه نشد نداره
سلام
لطفا هر وقت خواستی بروی منم ببر .
……………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. چشم.