هتل موسیقی

از جلسه‌ی مشاوره‌ای کمپین تبلیغاتی بانک گردشگری برمی‌گشتم و در چهارراه پارک‌وی منتظر ماشین بودم…
یک پراید ترمز کرد. پشت فرمان، جوانی در حدود بیست و یکی دو سال نشسته بود. گفتم آریاشهر، سرش را به علامت مثبت تکان داد و سوار شدم.
معلوم بود خیلی هم اهل مسافرکشی نیست و همین‌طوری برای گذران وقت و احتمالا کسب اندکی درآمد، پشت رُل نشسته است. من و یک نفر دیگر تنها مسافرانش بودیم. در نیمه‌ی راه آن نفر دیگر زودتر پیاده شد و با راننده تنها شدیم.
در حین رانندگی همه‌اش دستش به دستگاه پخش بود و موسیقی عوض می‌کرد. از طرفی، بدش نمی آمد با من گفتگو کند. وقتی به میدان شهرک غرب رسیدیم (راهش را از آن سمت انتخاب کرده بود و من هم اعتراضی نداشتم) گفت: حالا که هم‌مسیر هستیم می‌خواهم یکی از کارهای خودمان را برایت بگذارم تا نظرت را بگویی. من روی خوش نشان دادم و او یک سی‌دی را پخش کرد…
در حین پخش آهنگ‌های (رَپ) برایم گفت که دانشجوی رشته‌ی هتلداری است و با دوستان هم‌رشته‌اش که همگی در یکی از هتل‌های پنج ستاره تهران کار می‌کنند (و می‌کردند) این آهنگ‌ها را ساخته‌اند. گفت که خودش نظافتچی رستوران هتل بوده، یکی دیگر در لابی هتل کار می‌کند و دیگری در بخش ظرف‌شویی مشغول به کار است.
برایم گفت که بعد از انتشار این سی‌دی موسیقی، برایشان مشکلاتی به وجود آمده بود ولی ختم به خیر شد. بعد گفت که حالا این گروه از هم دور شده‌اند و ارتباط کمتری با هم دارند.
با این‌که نتوانستم با موسیقی‌اشان خیلی ارتباط برقرار کنم اما به او گفتم، کارشان و جسارتشان برایم خیلی جالب است و بهتر است آن را دنبال کنند.
بعد به او پیشنهاد دادم که فعالیتشان را در دنیای مجازی پیگیری کنند. گفتم یک سایت راه‌اندازی کنند و نامش را “هتل موسیقی” یا همان Music Hotel بگذارند.
ایده‌ام این بود که در این هتل مجازی، هم در لابی و هم در هر یک از اتاق‌ها، موسیقی و درواقع همان موسیقی‌ای که خودشان می‌سازند را “سِرو” کنند. به عبارت دیگر، خدمات این هتل در اتاق‌ها می‌تواند موسیقی باشد. ورودی این سایت، همانند میز پذیرش خواهد بود و الی آخر…
حتی شاید بتوان این کار را در دنیای حقیقی هم با یک شیوه‌ی خاص اجرا کرد.
هتل لابی دارد، اتاق تک‌نفره دارد، اتاق دوتخته Double و Twin دارد، سوئیت دارد، برای خانواده‌ها Connected room دارد، اتاق لوکس و رویال و … دارد. بنابراین این گروه می‌توانند آهنگ‌های متناسب برای یک نفر، دو نفر، زوج‌ها، خانواده‌ها، یک جماعت چند ده‌نفری و … بسازند و در اتاق‌ها و لابی هتل مجازی‌اشان موسیقی ارائه دهند.

پی‌نوشت: این ایده بسیار خام است اما جای کار دارد. از طرفی این ایده‌ها را برای این نمی‌نویسم که حتما عملی شوند، بلکه دوست دارم این پیام را منتقل کنم که ذهن را باید هشیار نگه داشت. شاید گاهی بتوان از اتفاقات دم‌دستی برای کارهای بزرگ استفاده کرد.