دو مطلب

۱- هر چقدر دست به عصا راه می‌روم، باز کسانی را از خودم می‌رنجانم. متاسفم.

۲- در بخش: گالری، دنیاهای موازی با دنیای ما، مردم… ۳۰ عکس از مردم ایران گذاشته‌ام.

دیدگاه‌ها

  1. یکی

    همان طوری که دیگران شما را می رنجانند!
    کاش رنج ها همه از این جنس بودند!
    دنیا صحنه همین رنج ها , شادی ها , غم ها , دوست داشتن ها, جدایی ها و رسیدن هاست.
    مهم این است که … خدا هست! و در همین نزدیکی است ….. و شما هدیه خداوند هستید بر روی زمین …..!!
    دلم نیومد سری نزنم!

  2. زمینی

    به نظر شما ممکنه همه را راضی نگهداشت؟
    احساس رنجش یا شادی و یا هر احساسی که از یک برخورد به وجود می آید، به شرایط درونی شخص نیز برمی گردد و لزوماً ناشی از برخورد بیرونی نیست.

    این خیلی خوبه که کسی را ناراحت نکرد، ولی ممکن نیست.

  3. پیمان.ن

    شاید همان عصاست که به دیگران آسیب میرساند، راحت بودن، صمیمی بودن و اعتماد داشتن

    به خود ، دیگران، دنیاو خدایی که در میان همه و با هر دم و بازدم ماست، رنجی رو در پی نخواهد

    داشت.

    مهم این است که هر انتخابی رو با دستان خداوند برداریم.

    شاد باشید.

  4. سیما سلمان زاده

    کاش هر کسی مسئولیت و اختیاری داره همینطور صادق باشه
    …………………………………………………………………………………………………………………………………………
    جواب: سلام. سپاس.

  5. لیلا

    سلام
    خب برنجانی مگه قرار است همه از تو راضی باشند. تو کار خودت را انجام بده. حالا کسی خوشش نیومد و رنجیده خاطر شد مشکل تو نیست که بخواهی دست به عصا راه بروی. بدون عصا و ثابت قدم راه برو

    به قول دکتر هلاکویی
    تا زمانی که رفتار ما و تصمیم های ما به کسی آسیب نمی زند ما توضیحی به کسی بدهکار نیستیم.
    …………………………………………………………………………………………………..
    جواب: سلام. سپاس.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *