در سفر به صربستان و کرواسی

این متن را در مسیر فرودگاه می‌نویسم:
پس از ورود به ۴۵ سالگی، در آستانه تجربه دیدار از چهل و پنجمین و چهل و ششمین کشور هستم.
آمار همه سفرهایم را دارم، می‌دانم به چه کشورهایی و به هر کدام چند مرتبه سفر کرده‌ام. حتی می‌دانم در هر سال چند روز را در سفر بوده‌ام. سفر برای من یک فرآیند مهندسی دارد.این دفعه به سفری می‌روم که دو هفته طول می‌کشد، یک هفته‌اش برای انجام یک وظیفه است، و یک هفته‌اش برای فراموشی هر چه وظیفه.

بعد از ۱۰ سال می‌روم که کمی تنهایی تجربه کنم. اغراق نیست اگر بگویم ۱۰ سال است که استراحت نکرده‌ام. فشارهای جسمی و روحی زیادی تحمل کردم و اکنون منتظرم تا فقط یک هفته دور شوم از همه.

می‌روم که دست خودم را بگیرم، کمی با خودم قدم بزنم، حرف بزنم و شاید گوشم را هم کشیدم.

دیدگاه‌ها

  1. Masi

    🌸🌹🙏🏻 به احترام همه ی تلاش هاتون در این ده سال باید تعظیم کرد بهتون….. خلوتتون همیشه پر از حس رضایت باشه از خودتون
    …………………………………………………………………………………………………..
    جواب: سلام. بزرگوارید. محبت دارید که مطالعه می‌کنید.

  2. لیلا

    سلام
    خوب کاری کردی تنهایی و برای دل خودت سفر رفتی.
    همیشه در درجه اول به خودت اهمیت بده.
    دلم برای بی خواب شدن از ذوق این که فرداش میخایم بریم مسافرت تنگ شده!!!
    ……………………………………………………………………………………………………
    جواب: سلام. امیدوارم به زودی سفر رو به راه بشه.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *