اگر مجنون دل شوریده‌ای داشت …

تقدیم به همدان:

قدیما از مَرو که می‌خواستی بری تیسفون، یا برعکس، حتما گذرت به همدان میفتاد، جایی که پاتوق بچه مَحَلّای ایران بود. همه میومدن اینجا. بازار‌ِش راسته کَلیمیا داشت و کاشیا و نهاوندیا و سبزواریا.

زرگرا، چلنگرا، قصابا، قنادا، مِسگرا، کفشدوزا، حلاجا و سمساریا، همه بودن. خلاصه جمعشون جمع بود.

میگن همدان هَفتا حصار داشت، هر کدوم یه رنگ.
شیر سنگی رو گذاشته بودن دَم دروازه بابُ الَاسد که طلسم شهر باشه. واقعا بود.

وگرنه اون آدرس نقشه گنج که روی کوه نوشته شده واسه چیه؟! وگرنه سمیرامیس که ملکه باغ معلّق بابِل بود با همدان چی کار داشت؟!

اون روزا گذشت. ولی امروز اگه همه بچه مَحَلّای مجنونِ ایران دلشون شوریده، دل همدان به قول باباطاهر، همون دل لیلیه که «از او شوریده‌تر بی»