آرزویی که تحقق می یابد
همیشه یکی از اهداف و آرزوهایم این بوده و هست که ما ایرانی ها باید از سنت شفاهی به سنت مکتوب کردن رویدادها، روی بیاوریم.
از زمانی که در همین سایت به نوشتن سفرنامه هایم پرداختم و فعالیت هایم را مکتوب کردم و در عین حال سفرنامه دوستان و همکارانم را رصد کردم، روزنه های امید در وجودم شکل گرفت.
بعدتر و در بهمن ماه ۱۳۹۰ که نخستین جشنواره سفرنامه نویسی ناصرخسرو قبادیانی برگزار شد، با دیدن تعداد سفرنامه ها بیشتر امیدوار شدم که همگی در حال پیشرفت به سمت و سوی مکتوب کردن اتفاقات و تجربیات هستیم.
و حالا که پنجمین جشن راهنمایان گردشگری برگزار شده، خوشحالم که همه ی اتفاقات، تجربیات و احساسات مکتوب و پایدار شده. ببینید چه اتفاقی افتاده است:
۱- پنج سال فعالیت جشن در ویژه نامه شد. ۲- همه ی مراسم جشن (از ابتدا تا انتها) فیلم برداری و عکاسی شد. ۳- روزنامه ها و خبرگزاری ها و مجلات بسیاری اتفاقات جشن را مستند کردند. ۴- بیش از ۲۰ نفر از دوستان سفرنامه جشن را نوشته اند و احساساتشان را بیان کرده اند و تجربیاتشان را مکتوب کرده اند.
و همین مکتوب کردن است که این همه حس زیبا مربوط به برگزاری جشن ایجاد کرده است. حالا اگر کسی چند سال بعد هم به این نوشته ها رجوع کند، حس و حال خوبی دریافت می کند، شاید حتی شیرین تر از اکنون. بنده اگر می دانستم این همه حس شگفت انگیز ایجاد می شود، صد مرتبه بیشتر تلاش می کردم. حالا هم قول تلاش بیشتر با فروتنی بیشتر می دهم.
خیلی خوشحالم. خیلی خوشحالم. خیلی خوشحالم.
خانم، آقا، ما می توانیم به آرزوهایمان برسیم.
دیدگاه‌ها
همیشه گل لبخند بر روی لبانت نقش ببندد آرش عزیز
………………………………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. قربانت.
پس به امید همکاری های بیشتر.
…………………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. مجتبی عزیز. قربان تو. بمان تا برویم.
سلام
برا من ثابت شده که با تلاش وحضور دوستان خوب انجام هرکاری امکان پذیره.
پس تلاش میکنیم
دوستان بیاید شروع کنیم
…………………………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام.
ســـــــــــــــــلام
من هم خوشحالم. ما هم خوشحالیم. از اینهمه، از خوشحالیِ پس تمام خستگیهای شما.
از نگاهی که با تمام حرفای نگفته ای که توش پیداست، بازهم همیشه لبخندی پشتش داره؛ و از لبخندی که همیشه از بین تمام موانع، راهش رو باز میکنه و جایگاهش رو تثبیت.
“ما میتوانیم به آرزوهایمان برسیم.” امید و حس همکاری توی این جمله موج میزنه… .
“ما” میتوانیم به آرزوهایمان برسیم.
پس به پیش…
…………………………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. قربان تو.
خیلی دلم می خواهد بدانم ،قوی ترین انگیزهشمابرای این همه فعالیت مثبت چیست،مطمئن باشید قصد فضولی ندارم فقط میتواند سر مشق خوبی برایم باشد.خیلی جیزها را شاید بدانیم …..اما باز هم می خواهم بدانم.سپاس.
……………………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. این سوالتان را دوست دارم. اگر فعالیت هایم از طرف دوستانم مثبت در نظر گرفته شود، نهایت شوق و خوشبختی را تجربه خواهم کرد. در جواب سوال شما باید عرض کنم که، وقتی یک کودک ۱۰ ساله بودم، همه اش با خودم زمزمه می کردم که باید برای کشورم حماسه آفرین باشم. شوق روزهای کودکی هنوز با من هست.
salam
omidvaram shoma va baghyeye doostane khoobetoon beresid be hameye arezoo haye ghashangetoon
…………………………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. سپاس از شما.
آرش نورآقایی عزیز به لطف تفکر و اندیشه های زیبای تو و زحمات وصف ناپذیر سایر دوستان در بخش اجرایی تجربه هایی در این جشن رقم خورد که برای همیشه جاودان خواهند ماند. سپاس بیکران از تو که همواره با اشاره های بجا به ما می آموزی آنچه را که سالها برای آموختنش هزینه کردی.
ثبت تجربه های متفاوت در جشن راهنمایان ۹۰ – استان خوزستان http://cafetehroon.com/post-681.aspx
………………………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. سپاس از تو. موفقیتت رو آرزو دارم.
استاد بیش ازینکه خودتون از نوشته هاتون لذت ببرید، لذت بخشیدین ، به خصوص در این سایت.
استاد حس عجیب، خیلی عجیبی بعد از خوندن این پستتون داشتم، خیلی عجیب ، امید و شور و تلاش داره از واژه هاتون لبریز میشه….
“آرزویی که تحقق می یابد” ، “خانم، آقا، ما می توانیم به آرزوهایمان برسیم.”
استاد یک بار دیگه متنتون رو بخونین خودتون، شاید اندکی، فقط اندکی حال این روزهاتونو بهتر کرد.
اینکه با این شور و انگیزه و امید ادامه دادین جای قدر دانی داره، شما خیلی انرژی و وقت و تمرکز گذاشتین برای کارتون، خیلی بیش از توانتون حتی. سرتون سلامت. آرزوهاتون در دسترس و نزدیک باشه.
…………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. زنده باشید. سپاس که مطالعه کردید.