کشوری که نظامی شد

امروز صبح با یکی از همکارانم به ساختمان اصلی «بنیاد تعاون ناجا» رفتیم تا با سردار منیری، مدیرعامل این «بنگاه بزرگ اقتصادی» مصاحبه کنیم و از چند و چون آن باخبر شویم.
چند و چونی که…

بنیاد تعاون ناجا، از چند سال پیش توسط کارمندان نیروی انتظامی، بازنشستگان و کسانی که به طریقی با نیروی انتظامی در ارتباط هستند و به منظور رفاه و رفع نیازهای پرسنل نیروی انتظامی به وجود آمده و به سرعت از لحاظ اقتصادی رشد کرده و هم‌اکنون چندین موسسه و شرکت‌ در زیرمجموعه آن فعالیت می‌کنند.
در این خصوص باید بگویم که فقط یکی از زیرمجموعه‌های آن «شرکت سرمایه‌ گذاری مهرگان» است که همین «ون»هایی که در سیستم حمل و نقل شهری در تردد هستند را وارد کرده است و حتما توجه کرده‌اید که اتومبیل‌های گشت ارشاد که در خیابان‌ها و در میدان‌ها دیده می‌شوند، از نوع و مدل همین «ون»‌ها هستند. به گفته خود سردار منیری، این شرکت که در سال ۱۳۸۳ تاسیس شده اکنون ۵۰۰ میلیارد تومان سرمایه دارد و قرار است تا سال بعد این مقدار سرمایه به ۱۰۰۰ میلیارد تومان برسد. در واقع سرمایه این شرکت در چهار سال گذشته از ۲ میلیارد تومان به ۵۰۰ میلیارد تومان افزایش پیدا کرده است. و سرمایه‌گذاران این شرکت، همان کسانی هستند که به طریقی جزو نیروها و پرسنل نیروی انتظامی به شمار می‌آیند و سهام آن به صورت اقساط ۴۰ ماهه در اختیار کارکنان نیروی انتظامی قرار می‌گیرد.
بنیاد تعاون ناجا علاوه بر سرمایه گذاری در عرصه‌های‌ صادرات و واردات، حمل و نقل، انبوه سازی مسکن، تولید سیمان و برق و … در زمینه گردشگری و هتل‌سازی هم نفوذ کرده است. آن‌ها هتل‌های پارس را به قیمت ۲۰۴ میلیارد تومان در مهرماه سال جاری خریداری کرده‌اند و هم‌اکنون در اندیشه ساخت گروه هتل‌های نرگس هستند که قرار است در سال ۱۳۹۱ به بهره‌برداری برسد. لازم به ذکر است که این هتل‌ها ۵ ستاره خواهند بود.
با این حال و بنا به گفته منیری، تنها ۵ درصد سرمایه‌گذاری بنیاد تعاون ناجا به هتلداری اختصاص داده شده است. بنابراین خودتان سرمایه این بنگاه اقتصادی را حدس بزنید.

اما هدف من از نوشتن این روزنوشت، پرداختن به گردشگری و هتلداری نیست، بلکه یک سوال اساسی در ذهنم مطرح است که عینا آن را از سردار منیری پرسیدم و البته جوابم را نگرفتم. او یا نمی‌دانست یا نباید می‌دانست و یا…

دقیقا نمی‌دانم در چه سالی، ولی شاید حدود ۱۵ سال پیش بود که شهربانی و ژاندارمری و … همگی شکل واحدی یافتند و در قالب نیروی انتظامی به فعالیت پرداختند. پس اولین گام متحد شدن و بزرگ شدن بود.
گام‌های بعدی برداشته شد تا این‌که نیروی انتظامی پرقدرت و پول‌دار شد و بنز خرید و …
و امروز شاهد هستیم: نقش نیروی انتظامی در تقریبا همه سریال‌های تلویزیونی پررنگ است. مجله «سرنخ» که از مجله‌های وابسته به موسسه همشهری است به فعالیت پلیس و نیروی انتظامی بیش از هر چیز توجه نشان می‌دهد. نیروی انتظامی برای خودش موسسه مالی اعتباری (به عبارتی بانک) دارد. برای خودش موسسه بیمه (بیمه امید ناجا) دارد. از طرق مختلف در حال تبدیل شدن به یک قطب بزرگ اقتصادی است…

داستان از چه قرار است؟

این سوالی بود که از سردار منیری پرسیدم: شما که قدرت نظامی هستید، در سیاست نقش ایفا می‌کنید، رسانه را در اختیار دارید، در همه جای شهر حضورتان پررنگ است و گشت ارشادتان همیشه با چشمان باز مراقب است، اکنون هم به قدرت اقتصادی تبدیل شده‌اید، و …
آیا فکر نمی‌کنید همه‌ی این‌ها بر اساس یک سناریوی از پیش تعیین شده، پیش می‌رود؟ آیا جمع‌شدن قدرت نظامی و سیاسی و تبلیغاتی و اقتصادی در یک نهاد، معنی خاصی ندارد؟ آیا این به معنی به سوی دیکتاتوری رفتن (بیش از اینی که هست) نیست؟
آیا….

وقتی از اتاقش بیرون می‌آمدم با من روبوسی کرد و گفت، نگران نباش، همه چیز درست می‌شود.

پی‌نوشت: این روزها در برخی از نقاط شهر، پلیس راهنمایی و رانندگی هم باتوم می‌بندد.