موضوعاتی برای اندیشیدن

۱- چرا بیش‌تر سنگ‌نگاره‌ها و کتیبه‌هایی که از دوران باستان و اسلامی در ایران باقی مانده در کنار آب قرار دارند؟ از دوران هخامنشی، اشکانی و اسلامی در بیستون – از دوران ساسانی و قاجاری در تاق بستان – از دوران ساسانی در نزدیکی قلعه دختر و تنگه چوگان – از دوران قاجار در تنگه‌واشی و چشمه علی ری – … اگر جواب این باشد که به خاطر این حجاری‌ها و کتیبه‌ها در کنار آب قرار دارند که کاروانیان و رهگذران آن‌ها را ببینند، شاید جواب غلطی نباشد، اما در مورد تنگه‌واشی چه می‌توانیم بگوییم؟ قابل ذکر است که برخی از همین حجاری‌ها و کتیبه‌ها، همچون نقش رستم امروزه در کنار آب نیستند، اما شاید در آن روزگاران بودند.

۲- احساس می‌کنم که در تفکرات مردم باستان، تن درخت به مثابه‌ی تن آدمی بوده است. در نقاشی‌ها می‌بینیم که این برگ درخت است که به عنوان پوشش بدن آدمی در نظر گرفته می‌شده، به ویژه در داستان آفرینش و هبوط آدم. موضوع خوبی برای بررسی است.

۳- در ایران بناهای بسیاری هستند که به برج «چهل دختر» معروفند و همگی هم داستانی تقریبا مشابه دارند. به این فکر می‌کنم که فهرست همه‌ی این برج‌ها را بنویسم، موقعیت مکانی‌اشان را بررسی کنم، داستانشان را روایت کنم و نتیجه‌گیری کنم که چرا چهل دختر با هم باید در یک برج یا قلعه باشند؟ برج و دختر (باکرگی) و چهل با هم چه ارتباطی دارند. البته رابطه‌ی میان قلعه و دختر را می‌دانم، همچنین می‌دانم که بعضی از پل‌ها و شهرها و چشمه‌ها و بناهای دیگر هم هستند که با نام دختر به کار برده می‌شوند. صرف‌نظر از ارتباط دختر با آناهیتا که نظریه‌ی آقای باستانی پاریزی است، احساس می‌کنم که یک توجه جدید و یک تحقیق نو مورد نیاز است. می‌توان این نام‌گذاری‌ها را از زوایای دیگر مورد بررسی قرار داد.