یک سفر ۲۴ ساعته به «اشکور» (منطقهای در ارتفاعات غرب مازندران و شرق گیلان) رفتیم. سفر خوبی بود. کلی موضوعات تازه یاد گرفتم. اما زهر قضیه در اینجاست که عکسهایی که گرفتم احتمالا از دست رفته است.
دفعهی قبل که عکسهایم از دست رفت، تقصیر یک دوست بود که فکر میکرد به من خوبی میکند. وقتی فهمیدم که چه گندی زده، میخواستم بکشمش. من که نکشتمش، اما چند وقت بعد خودش مرد.
این بار هم فکر میکنم که دوست دیگری مقصر بوده. حدس میزنم. به رویش نیاوردم. اما خدا خودش به داد او برسد.
واقعا عصبی هستم. اما متن سفرنامه را به زودی در سایت قرار میدهم.
دیدگاهها
اما نه به اندازه من!
امروز بعد از یک هفته دوستی را دیدم که تعریف میکرد چطور جلادان مزدور به زور کتک به درون ماشینش کشیدند و بردند………………….
می گفت سه تا زن و چهار مرد بودند در مقابل یک نفر!!!!!!!!!!!
میگفت مردم فقط نگاه میکردند و هیچکس جلو نیامد!مردان ما در زیر ابرو برداشتن و تتو و………هر آنچه نامردان میکنند استادند اما………..
تا کی باید شاهد این جنایات باشیم و شما مردان بی تفاوت را تحمل کنیم؟
مگر یک دختر ۲۴ ساله چقدر تحمل کتک خوردن دارد و اصلا برای چی؟
واقعا کدام مهمتر است؟خراب شدن عکسهای شما یا حلقه اختناقی که روز بروز تنگتر و تنگتر می شود؟و تاوانش را ما می دهیم.
ما دختران و زنان ایران زمین!
سلام
زیاد عصبی نباشید. اگر دوربینتون دیجیتال بوده و عکس ها از روی حافظه به هر دلیل پاک شده به احتمال ۸۰ درصد قابل بازیابی هست. فقط تنها کاری که باید بکنید اینه که حافظه رو فرمت نکنید و عکس جدید هم با اون نگیرید. بعد با من تماس بگیرید تا ترتیب بازیابی رو بدیم. به خاطر تاخیر در تغییری که قرار بود انجام بشه هم عذر می خواهم. در اولین فرصت انجام میشه.
زود خوندم و تند رد شدم…😅
……………………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام.
سلام
واقعا یعنی از دست کسی عصبی میشوی اون شخص می میرد؟؟!!!
به ازاء هر دقیقه عصبانیت، شصت ثانیه شادی را از دست میدهی.
……………………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. سپاس.