رُم امروز بسیار دلنشین بود. دو مرتبه به همراه مسافران، یک مرتبه در روز و یک مرتبه در شب در آن قدم زدیم. آسمان پاک و هوا به حد اعجاز پر طراوت می نمود.
برای شام به رستوران رفتیم و در هنگام صرف غذا، اُپرا گوش می کردیم. به این اندیشیدم که اپرا یک سنت مدرنیسم است یا یک موضوع پُست مدرن؟ آیا به زمانی اشاره دارد که بشر هنوز به توانایی گفتمان نرسیده بود یا از زمانی سخن می گوید که زبان توانایی ابراز اعتراض پنهان وجود بشر را ندارد؟
این ساختمان “گالری ملی هنرهای مدرن” شهر رم است. درست روبروی این گالری، میدانی به نام “میدان فردوسی” قرار دارد.
مجسمه ی فردوسی واقع در گوشه ای از میدان فردوسی که تازه مرمت شده است.
طرح سقف یک کلیسا واقع در خیابان Via Del Corso
lady In Red
کلاغ های شهر فواره ها
بدون شرح
واقع در حیاط گالری ملی هنرهای مدرن شهر رُم
فردوسی در شب
رُم
رُم امشب طناز بود.
دیدگاه‌ها
همیشه درقدیم سقف ها مهم بودن، در معماری ، انگار وقتی بالا رو نگاه میکردن باید چیز اعجاب آوری میدیدن نه فقط یک سقف….
طرح و نقش و نقاشی و ساختار سقف مهمترین بوده…..سقف بناها، کلیساها، مسجدها…….
انگار به مرور سقف ها کم اهمیت شدن و کوتاه…..
شاید هم ایراد از نگاه های ما به بالاست….
…………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. شاید.
سلام
دو دیدگاهت در مورد اپرا را خوشم اومد جالب گفته بودی. 👍👍
خوش به حال رم طناز و جناب نورآقایی عزیز که این لقب زیبا را به رم داده.
……………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. سپاس از محبت شما.