۱ – فرودگاه امام خمینی

ساعت ۳:۳۰ صبح روز ۲۸ اسفند است و در فرودگاه امام خمینی هستم. قرار است در ساعت ۵:۲۵ با خط هوایی “آلیتالیا” به رُم پرواز کنیم. در این سفر علاوه بر ۱۴ مسافر، “ایمان”، یکی از کارمندان آژانس “ایوار” هم همراهم است.

در یک اتفاق کم نظیر، همین چند دقیقه پیش “لیلا حاتمی”، همسرش (علی مصفا) و فرزندانش (عسل و مانی) را دیدیم. از آن جا که یک پروژه در ذهنم طراحی کرده ام و به فیلم “جدایی نادر از سیمین” مربوط می شود، جلو رفتم و با او صحبت کردم. متاسفانه نتوانست کمک کند. ولی تجربه ی خوبی بود.

از آنجا که لو دادن پروژه ها و ایده هایم جزو خصوصیات ذاتی بنده است، دوست دارم آن را بیان کنم. اما به دلایلی فکر می کنم حالا زود است. احتمالا قبل از پایان یافتن اولین ماه بهار آن را با شما در میان می گذارم. در حال حاضر چند نفری هستند که از این موضوع اطلاع دارند. تا بعد…

اما بد نیست از حال و هوای شروع سفر برایتان بنویسم:

فرودگاه شلوغ است. پروازمان طبق اطلاعاتی که بر روی بلیط درج شده بود بایستی ساعت ۴:۱۰ انجام می شد، ولی آنطور که فهمیدم قرار است ۵:۲۵ پرواز کنیم. البته اگر تاخیری پیش نیاید.

مسافران بسیاری بر روی زمین و صندلی ها خوابیده اند و به ندرت جای خالی برای نشستن پیدا می شود. فعلا در کنار یک خانم که بر روی دو صندلی خوابیده است، نشسته ام و تایپ می کنم. صدای خرناس خانم دیگری که بر روی صندلی های روبرویم خوابیده هم بلند است.

مسافران خودم را دیده ام. الان هر کدامشان سَمتی هستند ولی کم کم پیدایشان می شود. از دور هوایشان را دارم و براندازشان می کنم.