برآیند انرژی ها

از مدت ها قبل تصمیم گرفته بودم در تاریخ ۲۶ و ۲۷ خرداد و همزمان با تمام شدن امتحانات مدرسه ها، با دو تا از خواهرزاده هایم به یک سفر دو روزه برویم. به دو دلیل این فرصت را از دست دادم، فرصتی که به دلیل مشغله هایم و همچنین چند سفر آینده، به زودی دوباره به دست نمی آید.

یک دلیل، دندان درد شدیدی است که این روزها گرفتارش شده ام و دلیل دوم برمیگردد به جلسه ای که دو هفته قبل با سرکار خانم روحانیان، مدیر گالری ساربان داشتم.

از اینکه نتوانستم خواهرزاده هایم را به سفر ببرم ناراحتم (هرچند که به آنها قول نداده بودم و این موضوع فقط در ذهن خودم شکل گرفته بود)، اما ماندن در تهران خیلی هم بی فایده نبود که داستانش را برایتان می نویسم:

جلسه ی بنده و خانم روحانیان در گالری ساربان با حضور آقای کاظمیان، مدیر نشر “شورآفرین” (ناشر کتاب “میراث معنوی”) و سرکار خانم زهره نیلی، دوست و همکار بنده در خبرگزاری میراث فرهنگی انجام شد.

در آن جلسه، خانم روحانیان گفت که قرار است در ۲۷ خرداد سال جاری، یک ساله شدن گالری ساربان را جشن بگیرند و همه ی هنرمندانی که در یک سال گذشته در این گالری کارهای هنری اشان به نمایش درآمده، از مهمانان این جشن خواهند بود. او ضمنا ایده ی “کتاب در گالری” را مطرح کرد و قرار شد که کتاب “میراث معنوی” در میان جمع هنرمندان و مهمانان معرفی شود و به هنرمندان و خبرنگاران یک جلد کتاب میراث معنوی هدیه داده شود. همچنین قرار شد که بنده در حدود ۱۰ دقیقه برای مهمانان صحبت کنم.

امروز که می نویسم جمعه، ۲۷ خرداد است. طبق قرار قبلی به مکان گالری ساربان رفتم و صحبت کردم. اما…

قبلا در جمع های بسیاری، از ۵ نفر گرفته تا ۵۰۰ نفر و از فرهنگسرا گرفته تا دانشگاه، و حتی از رادیو گرفته تا تلویزیون صحبت کرده ام و برنامه داشته ام، اما صحبت امروز به نوعی برایم تازگی داشت. چراکه فقط ۱۰ دقیقه وقت داشتم تا حرفهایم را بگویم. از طرفی می بایستی به چند موضوع اشاره کنم که عبارت بودند از: سفر، هنر، میراث معنوی، ایده ی کتاب در گالری، و مهم تر از همه باید چرایی و دلیل حضور خودم را به عنوان یک گردشگر در میان جمع هنرمندان به اثبات می رساندم.

سخنرانان چهار نفر بودند: خانم روحانیان، سرکار خانم فریده خلعتبری (نویسنده و ناشر)، قباد شیوا (گرافیست) و بنده. بنابراین علاوه بر مواردی که ذکر کردم، به نظرم آمد که سخنرانی در کنار این هنرمندان و برای مخاطبانی همچون پرویز کلانتری، نصرالله افجه ای (نقاش و خطاط)، جمال بخش پور (نقاش)، رازمیک اوحانیان (رهبر ارکستر)، ایرج حسابی (پسر دکتر حسابی)، سیف الله صمدیان (گرافیست، عکاس و مستند ساز)، عظیم زرین کوب (برادر دکتر زرین کوب)، بهزاد شیشه گران (نقاش)، بهزاد غریب پور (نقاش و تصویرگر)، سیروس ابراهیم زاده (بازیگر)، عنایت الله نظری نوری (نقاش)، علیرضا محبی (خطاط و نقاش)، پیمان پیروی (خطاط و نقاش)، هادی روشن ضمیر (خطاط و نقاش)، علیرضا سعادتمند (خطاط و نقاش)، سالار احمدیان (خطاط و نقاش)، امیر صادق تهرانی (خطاط و نقاش)، بهرام حنفی (خطاط و نقاش)، علی ترقی جاه (نقاش)، خانم والی (گالری دار)، دکتر علیرضا سمیع آذر (رییس سابق موزه هنرهای معاصر) و … کار ساده ای نیست.

به هر حال، بعد از صحبت های آن سه نفر، نوبت به بنده رسید و فکر می کنم توانستم جسته و گریخته آنچه را که می خواستم، بگویم. در این میان از رابطه ی میان هنر و سفر و رسالت هر دو زیر عنوان “هماهنگی اجتماعی” سخن گفتم، به طرح کتاب در گالری و کتاب میراث معنوی اشاره کردم و از اینکه گردشگران حرفه ای میتوانند بستر فعالیت هنرمندان را گسترش دهند نیز با ذکر مثال سخن به میان آوردم.

در برنامه ی امروز، کتاب میراث معنوی، ترجمه ی سمیه مهدوی نیا و همچنین کتابی از طرح های گرافیکی قباد شیوا به هنرمندانی که نامشان ذکر شد، هدیه داده شد. همچنین شماره ی ۳۱ هفته نامه تعطیلات نو که فعالیت هنری استاد عثمان رحمانزاده (همان پیکرک ساز بوکانی یا به قول خودم، پدر ژپتوی ایرانی) در آن معرفی شده بود به رایگان در اختیار همه ی مدعوین قرار گرفت.

بعد از سحنرانی ها، فرصتی دست داد تا با پرویز کلانتری (نقاش، طراح و نویسنده ی بسیار معروف کشورمان) صحبت کنیم. ایشان از مواردی که در صحبت هایم به آن ها اشاره کرده بودم، تشکر کرد و از آدرس و تلفن استاد عثمان رحمانزاده سوال کرد. و قرار شد با هم در تماس باشیم.

نتیجه: در برنامه ی امروز، نشر شورآفرین کتاب هایش را معرفی کرد، کتاب سمیه مهدوی نیا میان هنرمندان پخش شد، نام گالری ساربان در میان هنرمندان زنده شد، هنرمندان با هم بیشتر آشنا شدند (به طور مثال برای اولین مرتبه، خانم خلعتبری با آقای شیوا از نزدیک آشنا شد)، احتمالا برخی از کارهای هنرمندان به فروش رفت (چون هر هنرمند یکی از کارهایش را برای فروش و با تخفیف عرضه کرده بود)، دو کلیپ از سیف الله صمدیان پخش شد، سفر در میان هنرمندان بیشتر و با معنای تازه ای معرفی شد، هنرمندان با هفته نامه گردشگری و میراث فرهنگی تعطیلات نو آشنا شدند و …

در انتها جا دارد که از خانم روحانیان برای برگزاری چنین مراسمی تشکر کنم.

دیدگاه‌ها

  1. Fariba

    سلام
    درکل که برنامه خوبی بود و زحمت کشیده بودند ولی با توجه باینکه اعلام شده بود برنامه تا ساعت ۹ است ، علت کم بودن زمان سخنرانی ها چه بود مثلا بحث خانم خلعتبری درمورد موفقیت خوب بود بیشتر ادامه پیدا میکرد نه انقدر تیتر وار و یاصحبت خود شما که گرچه با توجه به زمانش خیلی خوب بودولی من واقعا حیفم اومدکه حاضرین نتونستند از این همه فعالیتها و دستاوردها شرح کاملی بگیرند درحالیکه بعد از دیدن گالری که برنامه دیگری نبود و عملا از کمی مانده به ساعت ۷ ، افراد گالریو ترک کردند .
    ……………………………………………………………………………………………………………………….
    جواب: سلام. همانطور که می دانید ما هم مهمان بودیم.

  2. سمیه

    سلام
    گزارش خوبی بود.سپاس
    امیدوارم به زودی فرصتی پیش بیاد که بتونی خواهرزاده هات رو ببری سفر.
    من هم از خانم روحانیان کمال تشکر را دارم و برای ایشان آرزوی موفقیت می کنم.
    ……………………………………………………………………………………………………………………….
    جواب: سلام.

  3. ناشناس

    سلام آرش جان
    برای تسکین موقت درد دندان از مینا استفاده کن.
    و اما در مورد یکی از مخاطبان، متاسفانه جنابعالی دچار بیماری بزرگ بینی شده ای !!!
    که ایشان را جزو مخاطبان مهم قلمداد کردی اینان تنها نام پدران خود را یدک می کشند و پشیزی نمی ارزند.
    ………………………………………………………………………………………………………………………………
    جواب: سلام دوست محترم، جناب آقای مهران شهرستانی. سپاس از اظهار لطف.

  4. حبیب حلاجیان

    البته جناب نورآقایی عزیز از شما هم غیر از این انتظار نمی رود. آن دیگران هر کدام در کار خود متخصص هستند و شما نیز در کار خود. پیروز بهشید وروز به روز موفق تر از گذشته
    ………………………………………………………………………………………………………………….
    جواب: سلام. سپاس از شما.

  5. Masi

    شما استاد ِ کشیدن راه بین اندیشه ها، حرفه ها، هنرها و دیدگاهها…..هستید
    چه کسی شایسته تر از شما برای این سخنرانی می تونست باشه ؟!

    ریسمان ِ نامرئی بین این انرژی ها رو شما در ذهنتون می کشین ، در این کار بی مانند هستین شما.
    ………………………………………………………………………………………………………………..
    جواب: سلام. بزرگوارید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *