یک متن، یک نقاشی، یک آداب حضور

در یکی از نقاشی‌های #کاخ_چهلستون #اصفهان که صحنه‌ی #بزم را نشان می‌دهد، متوجه می‌شویم که چند نفر از مهمانان، یکی از دست‌هایشان در آستین بلند لباس، پنهان است. شبیه این تصویر را در صحنه‌های دیگر (مثلا در مینیاتورها) هم دیده‌ام.
این آداب (پنهان شدن یک دست در آستین لباس) برایم سوال بود و در رابطه با آن از صاحب‌نظران هم سوال کرده بودم. جواب در بیشتر مواقع این بود: #احترام.
دیشب حین مطالعاتم به مطلبی در فصل اول از کتاب دوم Hellenica، اثر Xenophon (گزنوفون) برخوردم که در آن به این رسم در دوران #هخامنشی اشاره کرده است.
در این متن نوشته شده که #کوروش [صغیر] «اوتوبیاساکس» و «میترائیوس» (پسران خواهر #داریوش دوم) را کشت، چون وقتی به دیدارش آمدند، دست‌هایشان را درون آستین‌های بلندشان (kore) پنهان نکرده بودند.
ایرانیان این کار را فقط به نشانه‌ی احترام به #شاه انجام می‌دادند…
اینکه (آیا) این رسم ۲۰۰۰ سال رواج داشته، بسیار جالب توجه است. و اینکه چگونه برافتاده، جالب‌تر. از طرفی، اساسا شاید اینها به هم ربط نداشته باشند (که بعید می‌دانم).
به هر حال تشابه رفتاری در دو عصر مختلف چیزی بود که یکی را در متن خواندم و دیگری را در نقاشی دیدم و با این حساب جواب «احترام به شاه» درخور توجه است.

متن زیر از کتاب یاد شده است:

It was in this year that Cyrus put Autoboesaces and Mitraeus to death. These were sons of the sister of Dariaeus (the daughter of Xerxes, the father of Darius). He put them to death for neglecting, when they met him, to thrust their hands into the sleeve (or “kore”) which is a tribute of respect paid to the king alone. This “kore” is longer than the ordinary sleeve, so long in fact that a man with his hand inside is rendered helpless.

.