در پاهایم احساس خستگی میکنم، در سرم احساس درد.
هر روز یک که نه، چند چالش دارم که نه پاهایم و نه سرم یاری نمی‌کنند برای هم‌آوردی.
در این میان، دوستانی دارم و همراهانی همچون کوه، همچون آب.
آن‌قدر در تناقضم هر روز، و آن‌قدر ناسزا بار خودم میکنم هر روز، و آن‌قدر پیر می‌شوم هر روز، و آن‌قدر پشیمان می‌شوم هر روز، که شب را کلا نمی‌فهمم.
فکر میکنم و وقت تلف میکنم و ادامه می‌دهم و نمی‌فهمم و باز …
دیدگاه‌ها
شد هزار بار 🙂
………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. چی شد هزار بار؟
همین طوریم همه …!
………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. شاید.
چهل و پنج ساله شدید آیا؟؟
………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. هنوز نه.
سلاااااااااااااااام …. سلاااااااااااااااااااااام
وقت همگی بخیر
آرش غر زدن ممنووووووووووع 🙂
دقت کردی جدیدا غرغرو شدی 🙂
………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. چشم.
سلام
یکبار قاطع از خودتون پرسیدید چرا ؟
تا حالا خواستید فقط برای خودتان زندگی کنید . حتی شده یک روز کامل بدون دغدغه .
بخصوص در این یک سال گذشته .اینقدر با خودتان بدخلق شده اید که روح و نشاط را از نوشته هاتون گرفتید ( من شما را فقط در حد نوشته هاتان می شناسم )
……………………………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. واقعا متاسفم که دیگه نوشته هام روح نداره. به این موضوع فکر می کنم. برای بقیه موارد، گفتنش ساده نیست. موفق باشید.
آرش نور آقایی در دیده من فرد مقتدری است نه از آن باب که ذهن خلاقی دارد و یا این که تاثیرات ماندگاری بر گروه راهنمایان تور داشته است. بلکه از آن جهت که جسارت می کند به گاه دلتنگی و خستگی هایش راحت و بی پرده بیاید اینجا و چند کلمه ای غر بزند. برایم همیشه این داستان آرش نورآقایی جالب است یک پست “غرنامه” دارد پست بعد اعلانات برای برنامه بزرگداشت دکتر ستوده! یک پست شکوایه می گذارد بلافاصله بعد از آن معاهده چوگان! اعلان دلتنگی بعد از آن سفرنامه ! و قس علی هذا! این که آرش نور آقایی خسته می شود از زمین و زمان اما دست از کار نمی کشد یکی از آن هزار جنبه ای است که مجبورم می سازد سر تعظیم بر آستان این “مرد” فرو آورم!
……………………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. شما لطف دارید.
سلام. واقعا نمی فهمم چرا برای این وضعیت کاری نمی کنید؟ چطور می شه آدمی به فکر محیط زیست, چوگان, کنوانسیون و هزار اتفاق دیگه باشه ولی به فکر خودش نباشه!!!! دلیل اصلی از بین رفتن خیلی چیزها در اینجا بر هم خوردن تعادله, تعادلی که بر اساس این نوشته شما از دستش دادید. قرار نیست خودمون رو آتش بزنیم که بقیه گرم بشن. بعید می دونم این چیزها رو ندونید, بعید هم می دونم که تا قبل از تموم شدن کنوانسیون بشه برای این وضع کاری کرد. ولی به هر حال امیدوارم که هر چه زودتر به قول مامانم برگردید سر مرز خودتون. اینطور که شما مرزها رو رد کردید این حال طبیعیه!
امیدوارم موفق باشید.
……………………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. تا آخر سال جاری از این وضعیت رها میشم. سپاس.
کنارتیم رفیق و یار و یاور ☺
……………………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. سپاس از شما.
درود بر آرش عزیز
همه این ها درد تنهایی است!
شادباشی
…………………………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. نمی دونم، شاید.
سلام بر آرش هم نام اسطوره ام امیدم بر آن است که همچون آرش جان بر سر کمان گردشگری ننهی
روزهایت سرشار از آرامشی مانا
…………………………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. سپاس از توجه و محبت شما.
سلام
وقتی حال و هوای خاصی دارم یاد تو می افتم، اصلا تو شبیه هوایی.. دیدی کلا گاهی دلت لک می زنه برای مثلا فلان حس، فلان حال و هوا؟
برای من در کل این سال ها تو مثل همون ::حال:: بودی
یه دیوونگی در نوع رفتارت هست که تو رو به غایت زیبا می کنه برای کسانی که چند قدم از اون ،،سطح،، بالاترند یا شاید پایین ترند یا چپ و راستش اند، یا اصلا هر کوفتی!
تو مال اون جایی هستی که مصداق کامل «هرکس به قدر فهمش فهمید مدعا را» هستی
وقتی میام سالی ماهی یک بار (دفعه آخر باورم نمیشه که حدود دی و بهمن ۹۴ بود که بعد از چند سال اومدم و اینجا بهت سری زدم)، ولی هر وقت که میام و اینجا می بینمت، با خودم می گم: وای خفه نشی تو آرش، چه خوبه که هنوز اون قلم لعنتی ت داره می نویسه و چه خوبه که اون ذهن لعنتی ترت هر روز داره از رسوم ادب زمانه پاک تر میشه و صیقل تر می خوره..
و برای یکی مثل من .. وای چه شیرینه .. که هنوز تو هستی
وقتایی که بهت فکر میکنم، همش خدا خدا میکنم که فقط هنوز نای ادامه دادن به این چیزی که اسمش زندگیه رو داشته باشی
پ.ن: این نوشته های من فقط و فقط مختص خود توئه، اگر اینجا در دید همه گذاشته میشه و از نظر دیگران بی سر و ته می رسه پوزش (اما راه دیگه ای رو برای تماس با آرش نمی شناسم) (هرچند اینجا از همه جا هم بهتره.. اصلا بکرتره و خصوصی تر)
ادامه:
آرش عزیزم، دچار هستیم به چیزی که اسمش میگن زندگیه. گاهی با همه اتفاقات خوب و بزرگی که در زندگیم افتاده (بزرگ یعنی همون چیزی که سنجۀ آداب این روزگار داره اندازه ش میگیره) اما بزرگ ترین حقیقت زندگیم، همون لحظۀ پایانه.. اون نفسی که دیگه بالا نمیاد و بعدش… سکوت! آروم گرفتن همون درد سر و درد پا..
پ.ن: من سیمتوم های افسردگی ندارم ها! فقط این درد سر و درد پا خسته ام کرده، سال هاست!
خلاصه.. می دونم بازم بی سروته نوشتم
اما بخوام یه جمله بگم اینه که:
خوبه که هستی رفیق. همینی که هستی خوبه
و هر چیزی هم که میخوای بشی بازم خوبه
نمیگم باش
چون هستی
جتی وقتی نفهمی که هستی
…………………………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. سپاس از لطفت. سپاس از اینکه می نویسی.
نور جان سلام!
الان من کوهم؟آبم؟ هویجم؟ هستم؟ نیستم؟
بحران هویت گرفتم بابا
تعیین تکلیف کن، کار داریم دیر شد.
بعدشم هر چقدر می خوای غر بزن، غر زدنت رو هم دوست داریم. اصلا وا بده…آدمیزاد باید رفتار آدیمزادی بکنه گا،هی کم بیاره غر بزنه، بره اصلا کلشو بکوبه به دیوار ولی نباید بشه عادتش
…………………………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. خودت فکر می کنی آبی یا کوه؟
درود بر شما این که تنها بودن باعث اختلالات جسمی میشود درست نیست خیلیها تنها هستند شعار نمیدم ولی حال خوبی دارند چون روز مرگی را فیتیله پیچ کرده اند همه ما دچار خستگی می شویم امیدوارم شما هم حال خوبی داشته باشید و انقدر به سن فکر نکنید اصلا مهم نیست سلامتی شما برای دوستا رانتون خیلی مهم عزیز برادر
…………………………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. سپاس از توجه و لطف شما.
هر که او آگاه تر، رخ زردتر/ هر که او رخ زردتر، پر دردتر
استن این عالم ای جان، غفلت است/ غفلت اندر غفلت اندر غفلت است….
تو آگاهی رو انتخاب کردی/ دردش رو پذیرفتی و بهای رسیدن بهش رو هم داری می پردازی…. باز هم سفر خوش
…………………………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. دوباره سپاس.
سلام
انگار هیچ استراحتی برای تو در این دنیا نیست.
اگر حوصله داشته باشی، دوباره همه چیز خوب می شود.
حالا کدام دسته از دوستان بهترند اونا که همچون کوه هستن یا همچون آب؟؟؟
………………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. هر دو با هم، انگار باید باشند.