ساختمانی که در تصویر زیر مشاهده می‌کنید در نزدیکی پل «ریالتو» در ونیز، هنوز به اسم Fondaco dei Persiani شناخته می‌شود. هرچند ساختمان قبلی (ساختمان اصلی) در سال ۱۸۳۰ تخریب شد و به جای آن بنای جدیدی با عنوان Palazzo Ruzzini ساخته شده است، اما هنوز با نام قبلی هم معتبر است.
Fondaco dei Persiani یکی از فونداکوهای ونیز بود؛ یعنی انبار و محل اقامت برای تجار خارجی، به‌ویژه ایرانیان. این ساختمان در امتداد کانال بزرگ (گراند کانال)، قرار داشت و نماد روابط تجاری و دیپلماتیک ونیز با ایران بود. اگرچه بنای قبلی دیگر وجود ندارد، اما اهمیت و تأثیرات آن در هنر و فرهنگ ونیز حفظ شده است. مثلاً نقاشی‌ای در کاخ دوج (Palazzo Ducale) وجود دارد که مراسم استقبال از سفرای ایرانی در سال ۱۶۰۳ را نشان می‌دهد. همچنین فرشی که در آن مراسم به دوج هدیه داده شد، اکنون در گنجینهٔ کلیسای سن مارکو نگهداری می‌شود.
کلمهٔ «فونداکو» از واژهٔ عربی «فندق» (funduq) (امروزه به معنای هتل هم هست) گرفته شده است و به ساختمانی اشاره دارد که هم برای ذخیرهٔ کالاها و هم برای اقامت تجار استفاده می‌شد. این سیستم از قرون وسطی در ونیز رایج بود و شامل فونداکوهایی برای تجار آلمانی (Fondaco dei Tedeschi)، ترک‌ها (Fondaco dei Turchi) و ایرانیان (Fondaco dei Persiani) می‌شد.
فونداکوها معمولاً به‌گونه‌ای طراحی می‌شدند که دسترسی آسان به کانال‌ها برای بارگیری و تخلیهٔ کالاها فراهم باشد. طبق منابع، طبقهٔ همکف برای انبار و شستشو استفاده می‌شد و طبقات بالا برای اقامت تجار.
دیدگاه‌ها
چه جالب.
ونیز شگفت انگیز که در هر گوشه ای از آن می توان ایستاد، تماشا کرد، خیال را با واقعیت در هم تنید وعطر خوش رنگین فرهنگ ها را در طول تاریخ چشید.
…………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. سپاس.