خوشبختی

خوشبختی آن نسیمی است که پرده را کنار می‌زند و آرام داخل اتاقی می‌شود که تو در وسط آن پهن شده‌ای در یک شب تابستانی.
خوشبختی آرام می‌خزد بر تنت و رد می‌شود و ردّی و حظّی کوتاه باقی می‌گذارد.
خوشبختی آن دردِ خوش و ناگفتنیِ دوست داشتن کسی است که دوست داشتنت را به روی خودش نمی‌آورد.
بیش از این هرچه هست، بدبختی است.

دیدگاه‌ها

  1. سیما

    دُردِ ردّ دَرد..
    ……………………………………………………………………………………………………
    جواب: سلام.

  2. Masi

    ما شعر نمی خوانیم، یا شعر نمی گوییم، چون شعر زیباست. ما شعر می خوانیم یا شعر می گوییم چون ما انسانیم، پزشکی، حقوق، اقتصاد یا مهندسی ، همه ی این ها برای بقای زندگی لازمند.
    اما شعر، زیبایی، افسانه و عشق این ها چیزهایی هستند که ما بخاطرشان زنده می مانیم.

    انجمن شاعران مرده- کلاین بام

    (من این نوشته تون رو شعر دیدم، شعر خوندم و شعر حسش کردم)
    …………………………………………………………………………………………………..
    جواب: سلام. سپاس.

  3. لیلا

    سلام
    کاش می‌شد
    از نوشته هایت عطری ساخت
    برای ساعتهای دلتنگی
    ……………………………………………………………………………………………………
    جواب: سلام. لطف شماست ولی تعبیر زیبایی بود.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *