جشن ششم: ۵

مرام‌نامه برگزاری ششمین جشن راهنمایان گردشگری کشور

سال ششم: آذربایجان غربی

در سال ۱۳۹۱ قرار است جشن با حضور حدود ۶۰۰ نفر از راهنمایان گردشگری سراسر کشور و با عنایت به اهداف زیر در استان آذربایجان غربی برگزار شود:

– احترام و تاکید به تمام اهداف و مرام‎های قبلی

– به منظور مشارکت بیشتر راهنمایان گردشگری سراسر کشور، سهمیه برخی از استان‌ها کاسته شد تا تعداد بیشتری از استان‌ها و با تعداد بیشتری بتوانند در جشن شرکت نمایند.

– بعد از پنج سال برگزاری جشن به صورت ملی، امسال در نظر داریم مراسم را بین‌المللی برگزار کنیم.

بر اساس مذاکرات انجام شده، “اولین مجمع تورگردانان و هتلداران کشورهای عضو اکو” هم‌زمان و هم‌مکان با ششمین جشن راهنمایان گردشگری برگزار خواهد شد.

انجام فعالیت‌های مشترک میان راهنمایان و تورگردانان بخشی از برنامه‌های امسال خواهد بود.

– برای برگزاری جشن امسال، تعامل و مشارکت بیشتری از لحاظ کمی و کیفی با بخش‌های خصوصی و دولتی مد نظر قرار گفته است.

– یکی از خروجی‌های جشن‌ها در سال‌های قبل، اتحاد راهنمایان گردشگری با یکدیگر و تشکیل انجمن‌های صنفی در بسیاری از استان‌های کشور بوده است. تلاش برای ایجاد کانون سراسری راهنمایان گردشگری بر مبنای اتحاد انجمن‌های صنفی و همچنین رونمایی از وب‌سایت کانون یکی از خروجی‌های جشن امسال خواهد بود.

قابل ذکر است که تشکیل کانون یکی از اهداف مورد نظر در سال‌های قبل هم بوده که امسال با جدیت بیشتری پیگیری می‌شود.

مرام‌نامه سال‌های قبل

سال اول: تهران

این جشن برای اولین مرتبه در سال ۱۳۸۶ در تهران برگزار شد. اهداف آن بر اساس موارد زیر تبیین شده بود:

– گردآمدن راهنمایان گردشگری استان تهران و آشنایی با یکدیگر

– تجلیل از راهنمایان گردشگری و احترام به پیشکسوتان

– همگام شدن راهنمایان گردشگری ایرانی با راهنمایان گردشگری سایر کشورها (این جشن همزمان با روز جهانی راهنمایان گردشگری برگزار می‎شود)

– تاکید بر استفاده از راهنمایان کارت‎دار (در این روز راهنمایان موظف بودند که کارت “راهنمای گردشگری”اشان را به همراه داشته باشند)

– تاکید بر تور پیاده‎روی (راهنمایان در این روز در چند خیابان شهر تهران قدم زدند و از برخی آثار فرهنگی بازدید کردند)

– همکاری راهنمایان با یکدیگر (فعالیت‎های اجرایی مربوط به جشن توسط راهنمایان انجام شد)

– اثبات هویت شغلی (بر اساس مرام‎نامه‎ای که تبیین شد و در جشن قرائت شد)

سال دوم: یزد

در سال ۱۳۸۷ جشن با اهداف زیر در شهر یزد برگزار شد:

– احترام و تاکید به تمام اهداف و مرام‎های قبلی

– گرد‎آمدن راهنمایان گردشگری سراسر کشور و آشنایی با یکدیگر

– تمرکز زدایی از تهران و استفاده از راهنمایان محلی برای ارائه توضیحات

– طراحی سفر برای راهنمایان (راهنمایان همیشه به ضرورت شغلی‎اشان سفر می‎کنند ولی در این جشن برای دل خودشان سفر می‎کنند)

– تاکید بر توانایی راهنمایان برای تبلیغ در عرصه گردشگری به منظور شناساندن استانی که در آن زندگی می‎کنند و شهری که به آن تعلق دارند (راهنمایان با عرضه بروشور و کاتالوگ و … مربوط به استان متبوعشان، فضای نمایشگاهی به وجود آوردند)

– درگیر کردن صنایع وابسته به گردشگری (استفاده از هتل و رستوران و صنایع دستی و …)

– تجلیل از گردشگران محقق یا محققان گردشگر

سال سوم: آذربایجان شرقی

در سال ۱۳۸۸ جشن با اهداف زیر در شهر تبریز برگزار شد:

– احترام و تاکید به تمام اهداف و مرام‎های قبلی

– تجلیل از راهنمایانی که در مسیر همسو با حرفه‎اشان جانشان را از دست داده‎اند.

– احترام به وقت و ایجاد جریان در این راستا (این جشن در ساعت ۹:۵۷ برگزار شد)

– ساخت تندیس جشن به عنوان نماد پایدار در این گردهمایی سالانه

– تشویق به ایجاد انجمن‎های صنفی در استان‎ها

– دخالت راهنمایان در تصمیم‎گیری های مربوط به میراث فرهنگی و گردشگری (در این جشن راهنمایان گردشگری برای ثبت میراث جهانی بازار تبریز تاکید کردند)

– تاکید بر همه مکانی و همه زمانی کردن سفر (در این سال راهنمایان شهر تبریز را برای برگزاری جشن انتخاب کردند در حالی‎که این فصل بهترین فصل گردشگری این شهر نیست)

– توجه به بلدهای محلی (در این سال از این افراد تجلیل شد)

سال چهارم: مازندران

در سال ۱۳۸۹ این جشن با اهداف زیر در شهر رامسر برگزار شد:

– احترام و تاکید به تمام اهداف و مرام‎های قبلی

– مرکز زدایی (در سال دوم و سوم راهنمایان جشن را از پایتخت به مرکز استان‎های دیگر انتقال دادند. اما در این سال حتی با جمعیت بیشتر، جشن را از مرکز استان به یک شهر کوچک منتقل کردند)

– همگام شدن با مردم (در این جشن راهنمایان در زمان پیاده‎روی با مردم همراه بودند)

– بالا بردن سطح علمی (برگزاری کارگاه‎های آموزشی)

– همسو شدن با اهداف جهانی گردشگری (در این سال راهنمایان برای گردهمایی سالانه خود شعاری همسو با شعار جهانی سازمان گردشگری انتخاب کردند)

– توجه به میراث طبیعی و همسو کردن راهنمایان طبیت‎گردی (امسال راهنمایان گردشگری درخواست دارند تا منطقه جنگل هیرکانی به عنوان میراث جهانی در فهرست یونسکو به ثبت برسد. در سال‎های قبل راهنمایان طبیعت‎گردی کمتر در جشن حضور داشتند ولی در این سال حضور آنان فعال‎تر بود)

– برند کردن زمان (قصد این است که از این به بعد زمان ۹:۵۷ به عنوان یک برند برای برگزاری این جشن مورد توجه قرار گیرد. جشن امسال نیز همچون سال قبل در ساعت ۹:۵۷ برگزار شد)

سال پنجم: خوزستان

در سال ۱۳۹۰ جشن با اهداف زیر در استان خوزستان برگزار شد:

– احترام و تاکید به تمام اهداف و مرام‎های قبلی

– راهنمایان گردشگری کل کشور مرام‎نامه و دستورالعملی که به تمام استان‎ها ابلاغ شده بود را مورد توجه قرار دادند و به آن احترام گذاشتند.

– احترام به دموکراسی و تحقق بخشیدن به آن. به‎طور مثال، در این سال شعار و پوستر جشن به رای گذاشته شد.

– در این سال، وبلاگی با آدرس itgd.blogfa.com برای اطلاع‎رسانی و نظرسنجی راهنمایان گردشگری کل کشور به‎وجود آمد تا همگان روند برگزاری مراسم را، از ابتدا تا انتها رصد کنند و در صورت لزوم پیشنهاد و انتقاد خود را ابراز کنند.

– خوزستان از لحاظ کمیت و کیفیت میراث فرهنگی و جاذبه‎های گردشگری قابل توجه است ولی تعداد بازدیدکنندگانش هنوز به حد قابل قبولی نرسیده است. راهنمایان گردشگری با حضور در این استان، تاکید کردند که همه‎ی ایران برایشان اهمیت دارد و برای معرفی جای‎جای آن تلاش خواهند کرد.

– در سال ۱۳۸۹، راهنمایان از مسوولان شهر رامسر درخواست کردند تا از عنوان “راهنمای گردشگری” برای نامگذاری یکی از میادین و یا خیابان‎ها استفاده کنند. این درخواست راهنمایان در شهر رامسر محقق نشد. راهنمایان گردشگری برای این‎که پایداری‎اشان برای تحقق اهدافشان را اثبات کنند، امسال نیز این درخواست را تکرار کردند و امیدوار بودند که این امر در خوزستان تحقق یابد. نهایتا فلکه سوم خیابان کیانپارس اهواز به نام میدان “گردشگر” تغییر نام یافت.

– تاکنون سعی بر این بوده که راهنمایان گردشگری استان‎های مختلف برای دستیابی به حق و حقوقشان، انجمن‎های صنفی تشکیل دهند، در این سال سعی کردند که علاوه بر هدف قبلی، ایجاد کانون متشکل از انجمن‎های صنفی موجود را نیز به انجام برسانند.