یک ناشر و مترجم انگلیسی به نام William Caxton در کتابی با عنوان «Mirror of the World» که به نوعی نخستین دانشنامهٔ بریتانیا محسوب می‌شود از ایران «Perse» هم سخن می‌گوید. جالب اینکه او در کتابش که در سال ۱۴۸۹ (قرن ۱۵ میلادی) منتشر شد، از ایرانی‌ها با عبارت «nygromancie» (به معنای جادوی سیاه و جادوگری) یاد می‌کند. او چنین می‌آورد که جادوگری در «پرسه» پایه‌گذاری شده است؛ مهارتی که دشمن را بی‌حرکت می‌کند تا بیایند و اسیرش کنند. او همچنین کشور ما را دارای ۳۳ ایالت می‌داند. نکتۀ قابل توجه این است که متن کتاب با زبان انگلیسی امروزی (به ویژه در دیکتهٔ لغات) تفاوت‌هایی دارد.
در مورد نسبت دادن ایرانی‌ها با جادوگری و پیشگویی، در چندین منابع قدیمی مطالبی آورده شده است. شاید یکی از بهترین استنادها این باشد که ریشهٔ واژهٔ Magic (به معنای جادو) از magh (مَغ یا همان مُغ) است. در واقع مغان به پیشگویی و جادوگری شهرت داشتند که نمونهٔ بارز آن پیشگویی سه مغ در داستان تولد مسیح است. عبارت Three Magi (سه مغ) در ادبیات و هنر مسیحیت بسیار پرکاربرد است.