«گردشگری فلسفی» با «فلسفه گردش» متفاوت است. هدف از نوشتار زیر «گردشگری فلسفی» است و به روح حاکم بر جاذبه‌هایی می‌پردازد که قادرند گردشگران را شیفته سرزمینمان کنند.
علی‌رغم این‌که وقتی به گذشته نگاه می‌کنیم، بسترهای مناسب برای گردشگری را در این سرزمین حس می‌کنیم، اما گویی گردشگری ما در تاریخ جا مانده است.
گردشگری در سایت‌های میراث صنعتی، ما را با فن‌آوری بومی‌امان آشنا می‌کند و به یادمان می‌آورد که نیاکانمان در سرزمینی که خیلی سبز نبود ، سبزاندیش بوده‌اند.
سفرهای گروهی محصول یک فرآیند اجتماعی و فرهنگی هستند و به نظر می‌رسد خود نیز مولد محصولات اجتماعی و فرهنگی دیگری خواهند بود، از این لحاظ است که باید مورد توجه و جامعه‌شناسی قرار گیرند.
بوی آتش در هنگامه‌ی غروب پاییز دریای مازندران، بهانه‌ای است تا در اندیشه‌امان سفر کنیم به میهن، به این کهن بوم و بر، سفر کنیم به هر آن‌چه واقعیت است یا که افسانه.