خيلی كوتاه، كمی ادبی شکارچی توسط آرش نورآقائی در شنبه, آبان 25, 1398 تفنگش که مریض میشد، دارویی به دهانش میریخت. باروت. بعد میبُردَش به صحرا، تا قِی کند. و قربانی کند پرندهی مهاجر را. نوشتهی قبلی نوشتهی بعدی نوشتههای مرتبط خيلی كوتاه، كمی ادبی خواب و کودکی خيلی كوتاه، كمی ادبی تماشا خيلی كوتاه، كمی ادبی دگر بار در آستانۀ بهار
سحر موسوی ۹ آذر ۱۳۹۸ در ۱:۲۷ ب٫ظ زیباست جمله تون و پرمفهوم. ………………………………………………………………………………………………………………. جواب: سلام. سپاس از اینکه مطالعه کردید.
Masi ۲۲ تیر ۱۳۹۹ در ۱۰:۰۱ ب٫ظ بافنده ی بی بدیل، ریسمان نامرئی می کشین بین چیزهایی که فکرشم نمی کنم بتونن بهم ربط پیدا کنن. واقعا ذهن وسیعی دارین. ………………………………………………………………………………………………….. جواب: سلام. محبت دارید.
لیلا ۱۹ دی ۱۳۹۹ در ۳:۲۷ ب٫ظ سلام چه شکارچی بی انصاف و بد ذاتی…. ……………………………………………………………………………………………………….. جواب: سلام.
دیدگاهها
زیباست جمله تون و پرمفهوم.
……………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. سپاس از اینکه مطالعه کردید.
بافنده ی بی بدیل، ریسمان نامرئی می کشین بین چیزهایی که فکرشم نمی کنم بتونن بهم ربط پیدا کنن.
واقعا ذهن وسیعی دارین.
…………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. محبت دارید.
سلام
چه شکارچی بی انصاف و بد ذاتی….
………………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام.