۳- دیدار در شب

امروز (دوشنبه، ۳ فروردین) من و چند تن از همسفرانم ساعت ۱۷ به وقت “توکیو” وارد فرودگاه “ناریتا” شدیم. چند نفر دیگر از همسفران، فردا به ما ملحق می شوند.

از فرودگاه تا محل هتل در شهر حدود ۲ ساعت در راه بودیم. بنابراین از وقتی که خانه امان در تهران را ترک کردم تا زمانی که پایم را به اتاق شماره ۱۵۰۹ در هتل The Prince Park Tower Tokyo گذاشتم، حدود ۲۱ ساعت طول کشید.

مسافرانی که به ژاپن می آیند باید دو برگه مخصوص را پر کنند. این برگه ها حاوی اطلاعات مسافر و قوانین گمرکی ژاپن هستند. درضمن، ورود مبلغ بیش از یک میلیون ین (معادل تقریبی ده هزار دلار) به این کشور (در صورت عدم اظهار) جریمه دارد.

وقتی به هتل رسیدیم هوا تاریک شده بود و نتوانستم برداشت زیادی از اطراف داشته باشم، اما می دانم که در مکان خوبی استقرار داریم و با توجه به تعداد روزهایی که در توکیو هستیم (چهار روز دیگر)، امیدوارم عکس و فیلم تهیه کنم و گزارش خوبی برایتان بنویسم.

اما چند نکته که در همین چند ساعت یاد گرفتم (بعضا از راهنمای محلی):

– در ژاپن خلاف ادب است که در اتوبوس و یا مکان های شبیه آن با موبایل صحبت کنید. در اتوبوسی که ما را از فرودگاه به هتل رساند، علاوه بر علامت بستن کمربند و نکشیدن سیگار، عدم صحبت با تلفن همراه هم ذکر شده بود.

– همین اتوبوس، علاوه بر wifi، دستشویی هم داشت (که البته موضوع عجیبی نیست).

– داخل خیابان ها معمولا اثری از چراغ برق نیست. در ژاپن کم مصرف کردن انرژی یک فرهنگ است.

– ژاپنی ها به ندرت با هم تماس بدنی دارند. یعنی حتی برای احوالپرسی، فاصله را رعایت می کنند و به هم خیلی نزدیک نمی شوند.

– سیستم رانندگی، انگلیسی است.

– بلیط اتوبوس عمومی که ما را از فرودگاه به هتل آورد، تقریبا ۳۰ دلار بود. حالا خودتان حدس بزنید که هزینه زندگی در توکیو چقدر گران است. هزینه ترن هم فقط کمی کمتر از اتوبوس است.

– هر دلار تقریبا بین ۱۰۰ تا ۱۲۰ ین (با توجه به قیمت روز بازار) می ارزد.

– توکیو، گرانترین شهر دنیا (یا حداقل یکی از گرانترین ها) قلمداد می شود. وسیع ترین آپارتمان ها در این شهر، ۶۰ متر مربع هستند. این متراژها از ۱۸ متر مربع (خانه های مجردی) شروع می شوند.

– درآمد متوسط هر فرد حدود ۳۵۰۰ دلار در ماه و کمترین درآمد، حدود ۲۰۰۰ دلار است.

– همه اتوبان ها همانند یک پل مرتفع هستند، یعنی بر روی زمین نیستند.

– قبلا در مورد توالت های ژاپن خوانده بودم، حالا به چشم دیدم. توالت نگو، بگو کابین خلبان هواپیما. در این مورد توضیحات بیشتر را بعدا با عکس ارائه خواهم کرد.