می‌مردم اگر نمی‌نوشتم

باور کن، هر شب تمام وجودم به اندازه لکه‌ی سیاه قلمی می‌شود تا به دامن کاغذ سفیدی بیاویزد.

دیدگاه‌ها

  1. n.sdt

    تا به خنجر قلم ، دل کاغذ بشکافی و سپس دل آسوده کنی؟ پس یاد کن …. دل ما قرمز نیست… مشکی مشکی است…. رنگ شبهامان …….و سپیدی دامن آن کاغذ…. لکه عشقی است ز وجود من و او… کاندرونش زرد است!

  2. سیما سلمان‌زاده

    عااااالی بود
    …………………………………………………………………………………………………………
    جواب: سلام. سپاس.

  3. لیلا

    سلام
    چی میشه گفت!!!
    فوق العاده روان و زیبا نوشتی
    واقعا تو با نوشتن و سفر زنده هستی و زندگی می کنی
    موفق باشی
    ………………………………………………………………………………………………………….
    جواب: سلام. سپاس که درک می‌کنی.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *