نمی فهمم چرا برخی از آدم ها، “ادب حضور” را درک نمی کنند؟ نمی فهمم چرا یاد نگرفته اند که فکر نکنند آسمان سوراخ نشده که آنها از آن پایین بیفتند؟
طرف بعد از سه ماه تلاشی که انجام شده، برای اولین مرتبه در جلسه کارگروه پروژه یوز حاضر شده و خودش را صاحب مجلس می داند. بدون اینکه از کُنه فعالیت ها آگاه باشد و عمق کارها را دریافته باشد، همه چیز را به باد انتقاد می گیرد…
دیگری بعد از سه ماه تلاشی که انجام شده، برای اولین مرتبه در جلسه کارگروه پروژه یوز حاضر شده و می گوید “چرا به سراغ من نیامدید؟” حالا از این بگذریم که این آقای من چقدر کلا می تواند برای پروژه مفید باشد. بعد مثل نفر قبلی همه چیز را به باد انتقاد می گیرد…
پروژه “حضور یوزپلنگ آسیایی در جام جهانی” خیلی بزرگ است. خیلی بزرگتر از همه کسانی است که در آن سهمی ایفا می کنند. به همین جهت به صورت ارگانیک و با سرعت پیش بینی نشده، راه خود را باز می کند. یکی نقاشی می کشد، دیگری لوگو ارائه می کند، آن یکی سایت درست می کند، یکی خبر می نویسد، دیگری سمینار ترتیب می دهد. در یک کلام، این پروژه رییس ندارد. همه همکاری می کنند. به همین دلیل افرادی در نیمه های راه به ما می پیوندند و ما حضورشان را ارج می نهیم. اما وقتی کسی ادب حضور در یک جلسه را درک نمی کند، شخصا بسیار انرژی ام را از دست می دهم.
امروز در دو جلسه مربوط به پروژه یوز، یکی در محل روزنامه ایران و دیگری در سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شرکت کردم. در اولی اشک ریختم (واقعا اشک ریختم) و در دومی آرزو کردم که ای کاش جای دیگری متولد شده بودم.
در این لحظه با خودم می اندیشم که ای کاش بیش از این جان و مال داشتم. و می دانم که این “ای کاش” گفتن، راه و رسم صحیحی نیست. یک تفکر قدیمی است. خودم در حالت ایده آل مخالفش هستم. اما خسته تر از آن هستم که ایده آل گرا باشم و به همین دلیل اینجا -با روشی که خودم خیلی نمی پسندم- درد دل می کنم.
دیدگاه‌ها
salam
de akhe bebinid che kardan ke shoma ham lab be shekayat baz kardid…
………………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. متاسفانه، من زیاد لب به شکایت باز می کنم. دوست ندارم این حالت رو. ولی گاهی تنها روشی است برای اینکه دوباره خودم رو پیدا کنم. هر روز برای اینکه قوی تر باشم و شکایت نکنم، فکر می کنم.
سلام .”آقای مننن\” زیاد است در جامعه در همه جا .اولین باری نیست که برخورد دارید !اونا هم از حسادت و خودخواهی گفتن !اگه بخوان موجب ناراحتی بشن یعنی فکرتونو مشغول کردن و ارزش آنها کمتر از این است .اشک هم ,من در همایش گردشگری ادبی دیدم هیچ نتوانستم بگم , ما که دستندر کار نبودیم سوختیم از حرف بعضی ها وای به حال شما !توکل به او (به نظر من عشق به ایران و ایرانی تا بحال شما را نگه داشته چه در ایران چه برای ایده و پشتکار ) یکبار خودتون را ریست کنید ببینید درونتان چه خبره !؟موفق باشید
………………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. سپاس از محبت شما.
سلام آرش جان. درک میکنم چی میکشی،ولشون کن این آدمای از خود متشکرو، ما ایرانیا از اون جایی که کار گروهی بلد نیستیم در یک کار دسته جمعی که قرار میگیریم منم منم راه میندازیم، من از تجربه باشگاه گردشگری به اینور این مسئله رو خوب لمس کردم.
………………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. بحث ول کردن این آدم ها نیست. بحث اینه که کار رو عقب میندازن.
آرش خان
خدا هم قوت هم صبر بهت بده …
میدونم که گاهی اوقات بعضی حرف ها و رفتار ها آدم رو بیشتر خسته و دلگیر میکنه تا حجم کارها و مشغله ها …
عالی باشی
…………………………………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. سپاس از محبت تو و بقیه دوستان مهربانم.
فکر نمی کنم از اول هم فکر میکردین عملی کردن این جور ایده ها در ایران کار آسونی باشه ،اگه بخواین به سنگ انداز ها فکر کنید از ادامه مسیر باز میمونید،ایران پر از آدمهایی هست که به هر دلیلی دلشون نمی خواد یه ایده زیبا به ثمر برسه حتی اگه به نفع کشور خودشون باشه ،برای من یکی این یه موضوع عادی شده ….امیدوارم همیشه پر توان باشین.
……………………………………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. سپاس از شما.
متاسفم….مدتهاست که شماره اتفاقاتی که تاسفم رابرمی انگیزد ازدستم دررفته ….ولی هنوزم تلاش می کنم یه راهی برای سرخوشی پیداکنم
………………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام.
نمی خواستم چیزی بنویسم که رنگ و بویی از دلسوزی یا هر چیزی که می دانم شما را بدان احتیاجی نیست داشته باشد. مدتی است شعری از شاملو در ذهنم رژه می رود … بر دل من که نشست، احساس می کنم زبان حال برخی از هموطنانم است که برای ما امید است وجودشان، گویی هوایی تازه … ولی زبان خامه ندارد سر بیانِ رنجی که خود ایشان می برند …
” ما به سختی در هوای گندیده طاعونی دم می زدیم و
عرق ریزان
در تلاشی نومیدانه
پارو می کشیدم
بر پهنه خاموش دریائی پوسیده …
***
و تنگاب ها
و دریاها.
تنگاب ها
و دریاهای دیگر…
” اگر عشق نیست
هرگز هیچ آدمیزاده را
تاب سفری اینچنین
نیست!
………………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. مهدیس عزیز، سپاس.
سلام آرش،
“کاش جای دیگر به دنیا آمده بودم ” تا می توانستم بیشتر برای وطنم مفید باشم حس مشترکیست میام تمام ایرانیانی که ایران دوست دارند. و شاید شکل جدیدی از وطن دوستی و تغییری در تعاریف انواع وطن پرستی.
………………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. فکر میکنم شما درست میگی.
🙁 جز اینکه بگم خووووب میفهمم اینطور سنگ توی راه شدنها ، منیّت هایی که چند صد پا بالاتر از دغدغه ی فرهنگی بر آدمها حاکمند ، نامجویی ها و خودپسندی ها چطور از آدم انرژی میگیرند و در آخر ، بله ، همین حرف شما کاش جای دیگری به دنیا آمده بودم…
لکن عزیز هیچ انسانی در هیچ گوشه ی این دنیا زندگی تهی از چالشی ندارد. چالش حیات ما هم جنگیدن برای زیبایی در میان موج های پیاپی نازیبایی و بی فرهنگی ست.
میدانم گاهی حدود این جنگ و این چالش به فرسایش بیهووده نزدیک میشود اما این هم فراز و نشیب و درام زندگی ماست.
………………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. با شما موافقم.
درود بر شما استاد عزیز
نوشتتون رو خوندم و دلم گرفت ،یکی واسه اینکه همچین آدمای کوته فکری که همیشه همه جا هستن و به جای کمک انرژی آدمارو میگیرن و دوم از اینکه کاری از خودم برای انجام وظیفه دراین پروژه بر نمیاد و گفنم یه شعری چیزی که حداقل شاید برای چند لحظه بتونه حسه خوبی بده بنویسم و حافظ رو که باز کردم این دراومد واسم جالب بود::
منم که دیده به دیدار دوست کردم باز. چه شکر …..
…
*طهارت ار نه به خون جگر کند عاشق. به قول مفتی عشقش درست نیست نماز
*زمشکلات طریقت عنان متاب ای دل که مرد راه نیندیشد از نشیب و فراز
شاد و پر انرژی باشید.
………………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. سپاس از شما.
به قول نادر ابراهیمی:
“عزیز من زندگی بدون روزهای بد نمی شود
بدون روزهای اشک و درد و خشم و غم
اما روزهای بد
همچون برگهای پاییزی
باور کن
که شتابان فرو می ریزند ,
زیر پای تو
اگر بخواهی…
استخوان می شکنند
و درخت استوار و مقاوم
برجای می ماند
عزیز من
برگهای پاییزی
بی شک
در تداوم بخشیدن به مفهوم درخت
و مفهوم بخشیدن به تداوم درخت
سهمی از یاد نرفتنی دارند”
………………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. سپاس.
سلام. هر روز سایت شما رو میخونم. با شادی ها و خبرهای خوبتون شاد میشم و بااین دردل های سنگین و سخت واقعا دلگیر میشم. خیلی وقتا این حال شما رو تجربه کردم شاید با عمق بیشتر یا کمتر. آرزو میکنم …..
امیدوارم پروژه یوز ایرانی به سرانجام برسه و خیلی خوب و ماندگار باشه
………………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. سپاس از توجه و محبت شما.
جناب آقای نورآقایی عزیز با سلام و احترام ، خیلی وقت است یادگرفته ایم که اشکها را در درون خود بریزیم و غریبه شادکن نباشیم ، خیلی وقت است یادگرفته ایم که برای سربلندی ایران بسیار عزیزمان سر از پا نشناسیم و تلاشی چند برابر بکنیم تا حق را در برابر وطن عزیز اندکی ادا کرده باشیم پس بایدهمچنان امیدوارانه قدم برداشته و هراسی از نابخردان نداشته باشیم. سرافراز و‌پیروز باشید
……………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. سپاس که دلداری می دهید.
شاید این قشنگی تلاش ما باشد “ای کاش در سرزمین دیگری متولد شده بودم” را هر روز می گوییم ولی آگاهانه و عاشقانه همین جا کار و زندگش می کنیم .شاید یادت نباشد، یکبار که خیلی حالم بد بودو اشکم از دست یکی از همین “من” ها درآمده بود، برایم نوشتی “در ره منزل لیلی که خطرهاست در او …..شرط اول قدم آن است که عاشق باشی” حالا این ره پر خطر عشق خستگی به هر دو معنی زخم شدن و ناتوان شدن را در پی داره. همیشه در طول تاریخ آدمهای عاشق جنگیده اند یک روز با شمشیرشون یک روز با تفنگشون یک روز با قلمشون … یادت هست پریروز نشسته بودی و می گفتی :”همه هدف من اینه که برای ایران کاری کنم” حالا این طبیعت خسته ایران این گردشگری شلل ایران به خاطر این خسته و شلل شده که عشق کم شده .اولین شرط عاشق شدن فراموش کردن “من” است. می دونی که اگر بخواهی تا جایی که از دستمون بربیاد در کنارت هستیم، فقط نگذار شعله عشقت خاموش بشه ناراحت باش دلشکسته باش ولی سرد نشو.
……………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. فکر کنم، نمی تونم ادامه ندم. فقط همین کار رو بلدم. اگر ادامه ندم، در خودم میمیرم.
در زیج جستجو استاده ای ابدی باش…
میدونم که هستی مرد.خدا قوت.
………………………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. قربانت.
سلام . نمی خواهم نا امید شوید . ولی به جام جهانی متاسفانه نمی رسد . این طفلکی یوز هم در پبچ وخم این اداره و آن بخشنامه و این آدم و آن آدم گم می شود . و در این “منیت آدمها ” گیج می زند . دیگر این یوز نیست که مهم است ،این خودخواهی آدمهاست که مهم است و منفعت طلبی آنان ……
………………………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام.
راستش من غالبا از شعر خوشم نمیاد، ولی آرش من رو یاد این بیت از اقبال لاهوری می ندازه که خیلی دوستش دارم
ما زنده با آنیم که آرام نگیریم …. موجیم که آسودگی ما عدم ماست
موجت برقرار آرش عزیز
………………………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. سپاس از شما.
می گویند:”ادب آداب دارد.”
ما کم دیده ایم…
می پرسیم:”چرا درد، درمان ندارد؟؟؟
نمیشنوند…
دردهایت، تمام!
درودهایت،بیکراااان!
………………………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. سپاس.
khub age injori nabashid ke ye adame bitafavoti be nazar miyayd! be nazare man shekayathaye shoma kheyli ham khube va aslan be in mani nist ke shoma qavi nistid mosalaman shekvehaye in chenini komak be behtar shodane sharayet mikone
……………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. سپاسگزارم از لطف شما.
سلام
همیشه ازتون خواستم بی توجه باشید اما این اواخر اتفاقاتی افتاده واسم که میبینم تو حرف آسون بود…. خیلی دردناکه برای کشورت بجنگی و بعد با خودخواهی تمام خردت کنند…. حتی تصمیم گرفتم برم
اما نتونستم و مطمئنم که شما هم نمی تونید…. فقط میتونیم بمونیم، بسوزیم و بجنگیم
باشد که روزی روزنه ای از امید ببینیم
……………………………………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. دارم می بینم که تو هم خیلی زجر خواهی کشید. ای دوست عزیز…
درود بر شما..
همچنان رود زلال امید و پشتکار در رگهای شماجاری…
تن درست و کامروا باشین.
……………………………………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. سپاس از محبتی که دارید. با آرزوی سربلندی برای شما.
خسته نباشید وامیدواریم همیشه موفق باشید ،ما هم در مدارس به سهم خود به شما کمک میکنیم.
…………………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. سپاس فراوان. موفق باشید.
سلام استاد گرامی . من همیشه طرفدار محیط زیست بودم ولی در زمینه این پروژه ای که می فرمایید چه کمکی ازمن بر می آید؟ راهنمایی فرمایید.
………………………………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. حتما کاری هست که شما هم بتونید انجام بدید، بعد از این جلسه شاید بتونیم یک جلسه دیگه بزاریم و در خدمتتون باشیم.
دیرگاهیست که گذشته ام از خویش
یادم بخیر …
…………………………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. زیبا بود.
صدای نفسهایت در آغوش او
از این راه دور هم آزارم میدهد… لعنتی!
آرام تر نفس نفس بزن
………………………………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. با اینکه ربطی به موضوع نوشته نداشت، ولی زیبا بود.
این روزها …
خرمایی می خورم و فاتحه ای می خوانم برای روحم
شادی اش ارزانی آنهایی که رفتنش را لحظه شماری می کنند …!
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. زیبا بود.
in shadi halesh khoob nist bebaridesh bimarestan
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. چرا؟
چون همه فکر می کنن باید ” رئیس ” باشن….از راه برسن و میزشونو بهشون تعارف کنن!
ما باید یاد بگیریم ظلمات ادراکمون از شرایط رو دونه دونه لامپ ببندیم و روشنش کنیم، برخی “خیال” می کنن در دانایی و روشنایی ان اما حتی نمی دونن کجا ایستادن!
اشک هاتون جز از سر شوق نباشه….هیچ وقت ِ هیچ وقت.
………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. بزرگوارید. سپاس.