باده‌ی کتاب سحری

در مراسم کتاب نوشی،
لاجرعه سَر نکشید که بد مستی می‌آورد.
هر از گاهی چشم‌هایتان را ببندید
و آن جام پر جوهر را در هوا برقصانید
تا بوی گوهرش دماغ را جا بیاورد.

در این «آیینِ دَرکشیدن»، در همه آنْ، خیال بازی کنید،
و تا می‌توانید، شیرینی ولوله‌ی درونی این عیشِ مُدامِ «نوآموزی» را با خرقه‌ی پوسیده‌ی ژستِ «آموزگاری» تلخ نکنید.

دیدگاه‌ها

  1. Masi

    نوش!
    ……………………………………………………………………………………………………………………
    جواب: سلام. زنده باشید.

  2. لیلا

    سلام
    شیرین باشه دل رو میزنه باید ملس باشه تا این عیش مداوم رو شیرین کنه
    🍷🍷
    …………………………………………………………………………………………………………………
    جواب: سلام. شاید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *