روحیه‌ی دکتر منوچهر ستوده

متن زیر توسط دوست عزیزم، “پرویز شجاعی پارسا” برایم ایمیل شده است. او و دوستانش در یکی از روزهای بهاری سال جاری به محضر استاد “منوچهر ستوده” رفتند تا برای چاپ تمبر یادبود (در راستای برگزاری مراسم نکوداشت صد سالگی ایشان) از او کسب اجازه کنند.

لطفا به این متن کوتاه توجه بفرمایید:

…………………………………………

آرش جان سلام

در آخرین دیداری که در همین اردیبهشت ماه با دکتر ستوده داشتیم از او سوالی کردیم که جوابش زیبا بود.

از دکتر پرسیدیم: اگر یک بار دیگر به دنیا می‌آمدید دوباره همین مسیر را طی می‌کردید؟

دکتر ستوده با آرامش دقیقا این مطالب را ذکر کرد و این چنین جواب داد:

“من همین مسیر را یک قدم، یک وجب پایم را آن‌طرف‌تر نمی‌گذاشتم. یعنی هیچ کاری در سراسر زندگی‌ا‌م نکرده‌ام که بنشینم و تاثر بخورم. بنده مسیری که آمده‌ام، همین مسیر را طی خواهم کرد، بدون تغییر و بدون تبدیل.”

…………………………………………

فکرش را بکنید، آدم صد سال زندگی کند و چنین باوری داشته باشد.

با “محمود قهرمانیان” (یکی دیگر از دوستانی که برای برگزاری مراسم نکوداشت یاری‌امان می‌کند) دو روز پیش به کتابخانه “دائره‌المعارف بزرگ اسلامی” رفتیم تا با استاد محترم “عنایت‌الله مجیدی” در رابطه با چگونگی برگزاری مراسم صحبت کنیم. ایشان در میان صحبت‌ها اشاره کرد، هر وقت به استاد “منوچهر ستوده” تلفن می‌کنم و حالش را جویا می‌شوم. با صدای بلند می‌گوید: “بهتر از این نمیشه.”

دیدگاه‌ها

  1. ♥☆ЯдНд☆♥

    سلام
    غیر از این بود که استاد ستوده ، استاد ستوده نمی شدن!!!!
    پایدار و تندرست باشن.هم ایشون هم دوستدارانشون….
    …………………………………………………………………………………………………………….
    جواب: سلام. موفق باشید.

  2. پارسا

    سلام سری به سایت زدم خواستم عرض ادبی کرده باشم
    …………………………………………………………………………………………………………….
    جواب: سلام. ارادتمندم.

  3. آوا

    سلام جناب نور آقایی
    این احوال همه ی افراد موفقه… خودشون بهتر می دونن که با زندگی و فرصت ها چطور برخورد کردن و اینجوریه که حالشون بهتر از این نمیشه..
    پیروز و سلامت باشید
    …………………………………………………………………………………………………………….
    جواب: سلام. شما هم موفق باشید.

  4. وحیده

    سلام آرش جان ؛
    دلم برا ت تنگ شده ، گفتم یه سری به سایت بزنم که بازم مثل همیشه مطالب جدید و جالبی دیدم .
    ۱۰۰ سال زندگی بدون حسرت و پشیمانی ! به آدم حس غرور میده .
    شاید الان که مشغول روزمرگی هستیم متوجه نباشیم ، اما اگر یه روزی به ۱۰۰ سالگی برسیم و نگاهی به گذشته داشته باشیم، ما هم به این نتیجه برسیم که در طول زندگیمون با توجه به شرایطمون بهترین راه را انتخاب کردیم . چون در حال حاضر تمام تلاشمون اینه که در هر زمینه ای راه درست انتخاب کنیم . اگر به چنین نقطه ای برسیم میشه گفت که خوشبخت بودیم و فکر می کنم که لذتی بالاتر از این نباشه که از یک عمر زندگی احساس رضایت داشته باشیم .برای رسیدن به چنین نقطه ای فکر می کنم بد نباشه هر از گاهی از خودمون بپرسیم که از رندگیمون راضی هستیم یا نه ؟
    موفق باشی .
    …………………………………………………………………………………………………………….
    جواب: سلام. سپاس از لطفت.

  5. محمدی

    حسی که از خوندن جواب ایشون بهم دست داد ترکیبیه از بغض، غرور ، حسرت و سرزنش…
    غرور برای داشتن همچین آدمای بزرگی تو مملکتم و بقیش بخاطر اینه که تو ۲۴ سالگی نصف حسای خوبیم که باید تو زندگی داشته باشم ندارم… هیچ کسو هم جز خودم مقصر نمیدونم. امیدوارم بهتر باشم برای خودم و همه.
    خیلی خوبه که شما هستینا، من هر وقت میام اینجا کلی حالم عوض میشه
    ………………………………………………………………………………………………………………………….
    جواب: سلام. خوشحالم و موفق باشید.

  6. پرويز

    ممنون آرش عزیز بخاطر اینهمه توجه و علاقه شما به بزرگان فرهنگی کشور. امیدوارم با کمک هم و دیگر دوستان و علاقه مندان بتونیم برای دیگر عزیزانی که برای این مملکت زحمت کشیده اند را به ایرانیان بشناسونیم.
    ………………………………………………………………………………………………………………………….
    جواب: سلام. با تو همه کاری میشه کرد رییس.

  7. Masi

    آدمیزاد جز این رسالتی نداره…..بعد از ۱۰۰ سال بگه: بهتر ازین نمیشه…
    بعد از ۱۰۰ سال از انجام دادن هیچ کاریش پشیمون نباشه…..

    این نهایت آدمیزادیست….

    بعضی ها اونقدر بزرگن، که آدم با خوندن حرف های روزمره شونم بزرگ میشه و عمیق!

    شما هم دقیقا یکی از همین “بعضی ” ها هستین جناب نورآقایی.
    ………………………………………………………………………………………………………………………..
    جواب: سلام. محبت دارید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *