برزیل (۲)

شهرهای مهم برزیل و دیدنی‌های آن

برازیلیا
برازیلیا پایتخت مدرن برزیل در ارتفاعات ۱۰۰۰ متری از سطح دریا در میان دشتی هموار از فلات مرکزی برزیل واقع شده و دارای آب و هوای معتدل و خشک است.
برازیلیا طبق ایده رئیس جمهور برزیل، «کوبیتسشک» مبنی بر توسعه مناطق مرکزی و جلوگیر از تراکم بی‌رویه جمعیت در مناطق ساحلی طرح ریزی شد و بنای آن در سال ۱۹۵۷ میلادی آغاز شد و در سال ۱۹۶۰ میلادی پایتخت و کلیه مراکز تصمیم گیری دولتی به تدریج از ریودوژانیرو به برازیلیا منتقل شد. ابتدا شهر در انزوای جغرافیایی به نظر می‌رسید، اما به سرعت با توسعه راه‌های ارتباطی به نقاط مختلف برزیل و مهاجرت نیروهای متخصص و فنی مورد نیاز، سبب پیشرفت مناطق مرکزی و داخلی کشور شد. امروزه شهر و ساختمان‌های جالب و مدرن آن از طرف یونسکو به عنوان یکی از بهترین نمونه‌های یک شهر از نو طراحی شده، معرفی شده است.
طرح کلی شهر برازیلیا شبیه به یک هواپیمای مسافربری است. در این طرح، مرکز تجاری، بلوک‌های آپارتمانی مسکونی و سفارتخانه‌های خارجی قسمت‌های بالهای آن را اشغال کرده‌اند و اداره‌های دولتی بدنه آن را پر می‌کنند. مراکز کلیدی حکومتی شامل اداره ریاست جمهوری کنگره دادگاه عالی در میدان قوای سه‌گانه، در دماغه این هواپیما و در قسمت شرق این شهر جای داده شده‌اند. محل اقامت رئیس جمهور که «قصر طلوع» نامیده می‌شود، در کرانه غربی دریاچه پارانوا قرار دارد.
در میان جالبترین ساختمان‌های شهر می‌توان به وزارت امور خارجه که در میان باغ آبی احاطه شده توسط آن، شناور به نظر می‌رسد،  کلیسای جامع متروپلیتانا با معماری پیش‌رو که با زبانه‌های بتونی تزیین شده و به یک تاج خار شباهت دارد و همچنین کنگره ملی می‌توان اشاره کرد.
از دیگر بناهای شهر می‌توان به دانشگاه برازیلیا (۱۹۶۱ میلادی)، آمفی‌تئاتر ملی، پارک ملی برازیلیا، باغ‌های گیاه شناسی، باغ وحش و استادیوم ورزشی را نام برد. فرودگاه بین‌المللی برازیلیا در ۱۱ کیلومتری جنوب مرکز شهر، از مهم‌ترین فرودگاه‌های کشور به حساب می‌آید.

سائوپائولو
شهر سائوپائولو پرجمعیت‌ترین شهر آمریکای جنوبی است و یکی از بزرگترین شهرهای جهان در میان تپه‌های ارتفاعات «سرادومار» و در ۶۰ کیلومتری شهر بندری «سانتوس»، مهمترین بندر برزیل در ارتفاع ۷۳۰ متری از سطح دریا واقع شده است. آب و هوای آن زیر استوایی و معتدل است. متوسط دمای تابستانی آن بین ۱۹ درجه تا ۲۷ درجه و متوسط دمای زمستان آن بین ۱۰ درجه تا ۲۰ درجه سانتی گراد متغیر است. این شهر درسال ۱۵۵۴ میلادی توسط مبلغین مذهبی بنا شد و به نام یکی از آنان پائولوی مقدس sao Paulo نام گرفت.
سائوپائولو مرکز تجاری و مالی برزیل است. کلان‌شهر سائوپائولو با بیش از ۵/۲۰ میلیون نفر جمعیت حدود ۱۱ درصد جمعیت کشور را در خود جای داده است. بیش از نیمی از تولیدات صنعتی کشور تنها مربوط به این شهر و مناطق اطراف آن می‌باشد. به لحاظ اقتصادی، تجاری، جمعیتی نیز مهمترین و پیشرفته‌ترین شهر برزیل است.
سائوپائولو شهر پهناوری است. محدوده شهری آن با ۱۵۰۰ کیلومتر مساحت و ۱/۱۱ میلیون نفر جمعیت و ناحیه کلان شهر آن ۷۹۰۰ کیلومتر مربع مساحت و بیش از ۵/۲۰ میلیون نفر جمعیت دارد.
انگیزه‌های اقتصادی، سبب مهاجرت گروه‌های مختلفی از کشورهای ایتالیا، اسپانیا، پرتغال،‌ آلمان و همچنین اوکراینی، ارمنی، لبنانی، عرب، ژاپنی، چینی، کره‌ای، آفریقایی و یهودی به این منطقه شده است.
مرکز تجاری شهر به Triangulo معروف است. میدان جمهوری یا
praca da Republica یکی از مناطق کلیدی شهر را تشکیل می‌دهد که در خیابان‌های اطراف آن هتل‌ها و رستورانهای زیادی وجود دارد. در مجموع تعداد بی‌شماری از مراکز تجاری مغازه‌ها و موسسات اداری و همچنین تعدادی از مکان‌های دیدنی شهر در این ناحیه واقع شده‌اند. در این منطقه تجاری، بلندترین ساختمان‌های شهر، شامل بنای ۴۲ طبقه ساختمان ایتالیا، در نزدیکی آن آسمانخراش مدرن s شکل ساختمان copam و تئاتر شهر که مخلوطی از هنر معماری جدید و عصر رنسانس ایتالیا است، قرار گرفته‌اند. بنای با عظمت بازار شهری با معماری جالب گوتیک آلمانی در حاشیه شمال شرقی مرکز شهر نزدیکی پارک Dom pedro II واقع شده است.
هسته تاریخی شهر درست در جنوب شرقی منطقه تجاری به مرکزیت کانونی
 pateo do colegio واقع شده است. کلیسای کوچک casa de Anchieta که در سال ۱۵۵۴ بنا شده بود، در دهه ۱۹۷۰ تجدید بنا شد. چندین کلیسای تاریخی مهم در این منطقه قرار دارد. کلیسای carom کلیسای san Francisco و کلیسای جامع با سبک جدید گوتیک nossa sengora de assuncao که در میدان  placa de cathedral قرار گرفته است. دانشکده تاریخی و مهم حقوق دانشگاه سائوپائولو چند ساختمان آن طرف‌تر به طرف شرق قرار گرفته است.
دومین مرکز مدرن تجاری شهر در طول خیابان  Avenida paulista درست در جنوب غرب محدوده مثلت تجاری Triangulo قرار گرفته است. تعدادی از فعالیت‌های تجاری، به خصوص مراکز بانکی و مالی در این ناحیه متمرکز یافته است. ساختمان مثلثی مرتفع فدراسیون صنعتی ایالت سائوپائولو همانند برجی در خیابان Avenida paulista قرار دارد. تعدادی ناحیه مسکونی هم در اینجا وجود دارد. مشهورترین تجار شهر و قهوه‌کاران بزرگ، عمارت‌های خود را در امتداد همین خیابان بنا کرده‌اند. ناحیه جنوب این خیابان محله‌های مسکونی
 jardim America,jardim paulista نسبتا سطح بالا به حساب می‌آیند. دیگر نواحی مسکونی بخش مرکزی شهر عبارتند از:
jardim Europa , cantareira , Brooklyn
بسیاری از اهالی سائوپائولو در شرایط سختی زندگی می‌کنند. حدود ۳ میلیون نفر زاغه‌های استیجاری معروف به corticos و ۱میلیون در سکونتگاه‌های زاغه‌ای معروف به favelas زندگی می‌کنند. بسیاری از مردمی که از ایالت‌های فقیر شمال شرقی کشور به این منطقه مهاجرت کرده‌اند، در محله زاغه‌نشین وسیعی به نامBras  ساکن شده‌اند.
جمعیت شهر سائوپائولو چندملیتی است و چندین ناحیه مسکونی نزدیک به مرکز شهر به راحتی با گروه‌های مهاجر متفاوت تشخیص داده می‌شوند. مثلا liberdade مرکز تجمع جمعیت ژاپنی‌ها و همچنین چینی‌ها و کره‌ای‌ها است. درست در شرق آن bela vista  یا Bixiga ناحیه ایتالیایی‌هاست. در مجاورت شمال مرکز شهر، Bom Retiro اقامتگاه سنتی لبنانی‌ها و مهاجران عرب است و هنوز حال و هوای خاورمیانه‌ای خود را نگه داشته است.
 ناحیه کلان شهر سائوپائولو شامل تعداد زیادی شهر و شهرک اقماری مستقل می‌شود که فعالیت‌های کلیدی صنایع کارخانه‌ای در اطراف آنها و خارج از محدوده شهری استقرار یافته است.

مرکز دانشگاهی شهر سائوپائولو
سائوپائولو با ریودوژانیرو به عنوان مراکز اصلی آموزش و فرهنگی کشور رقابت دارد و دارای تعدادی مرکز آموزش عالی دولتی و خصوصی است.
دانشگاه‌های دولتی عبارتند از: دانشگاه بزرگ sao Paulo (تاسیس ۱۹۳۴ م) که شامل دانشکده مشهور و با نفوذ حقوق است، دانشگاه ایالتی به نام
 paulista Julio de Mesquita filho (تاسیس ۱۹۷۶م)
دانشگاه‌های خصوصی عبارتند از: دانشگاه مکنزی که توسط مبلغین مذهبی پرسبیتری از امریکا ایجاد شد (تاسیس ۱۸۷۰)، دانشگاه paulista (تاسیس ۱۹۷۲ م) دانشگاه وابسته به کلیسای کاتولیک سائوپائولو (تاسیس ۱۹۴۶م) و دانشگاه sao judas tadeu ‌ (تاسیس ۱۹۷۱م).

مراکز فرهنگی شهر سائوپائولو
موزه هنرهای شهر سائوپائولو Museu de Arte de sao Paulo در بردارنده بهترین مجموعه هنرغربی در امریکای لایتن از هنرمندان بزرگ این منطقه.
موزه ایالتی سائوپائولو Museu de Arte de sao Paulo در خصوص هنر برزیلی
موزه هنر مقدس Museu de Arte sacra که بر هنرها و ساخته‌های مذهبی تمرکز یافته است.
دیگر موزههای مهم سائوپائولو عبارتند از:
موزه هنر مدرن  Museu de Arte de moderna
موزه هنر معاصر Museu de Arte de sao contepracea
موزه هوانوردی Museu de Aereonautico
موزه رسم اجدادی Museu de Folkore
خانه باندیرانته casa do banderante
موزه تصویر و آهنگ Museu de Imagem e de som
موزه پائولیستا museu paulista
و موزه museu lasar segall
همچنین جشنواره نمایش دوسالانه سائوپائولو در سال‌های فرد بین ماه‌های اکتبر تا دسامبر برنامه‌های هنری نمایشی اجرا می‌کنند.
دو انجمن موسیقی در شهر به نام‌های سمفونی ارکستر سائوپائولو و سمفونی ارکستر شهری به فعالیت مشغول‌اند. در مکانی به نام Estacao da luz (ایستگاه نور) نیز موزه زبان پرتغالی‌ در بزرگترین شهر پرتغالی زبان جهان دایر شده است‌.
مراکز تفریحی سائوپائولو
فعالیت‌های تفریحی گوناگون در سائوپائولو انجام می‌شود. باغ‌های گیاه‌شناسی و باغ وحش سائوپائولو در ۱۴ کیلومتری جنوب مرکزی شهر واقع شده‌اند. در نزدیکی باغ وحش بازدید‌کنندگان می‌توانند سوار بر وسیله‌ای به نام samba safari در یک مسیر ۴ کیلومتری در داخل پارک parquet  samba safari حیوانات قاره افریقا را در فضای باز مشاهده کنند.
انستیتوی مشهور حهانی بوتانتان Instituto Butantan به مرکز تحقیقاتی در مورد مارک‌های جهان و یکی از دیدنی‌های عامه پسند به شمار می‌رود.
پارک‌شهر که در ۶ کیلومتری جنوب مرکز شهر واقع شده بزرگترین پارک شهر و مرکز اصلی تفریح ساکنان به شمار می‌رود. بنای یادبود هرمی شکل، یادبود قربانیان شورش سال ۱۹۳۲ بر علیه حکومت در مجاورت آن قرار دارد.
نمایشگاه آبزیان در جنوب غربی و پارک طبیعی در شرق از دیگر دیدنی‌های شهر هستند. از استادیوم‌های بزرگ ورزشی شهر یکی Estadio morumbl و دیگری Estadio do pacaembu می‌باشند.
پیست بزرگ اتومبیلرانی Autodromo de Interlagos هم در جنوب شهر واقع شده است.

حمل و نقل و ارتباطات
اهمیت اقتصادی سائوپائولو سبب شده که این شهر بزرگترین مرکز انشعاب جاده‌ها، بزرگراه‌ها و خطوط راه‌آهن برزیل باشد. بندر سانتوس santos در ۶۰ کیلومتری جنوب مرکز شهر واقع شده که بزرگترین بندر کشور به حساب می‌آ‌ید و بیشترین ارتباط دریایی بازرگانی بین‌المللی و داخلی سائوپائولو از طریق این بندر انجام می‌گیرد و توسط راه آهن و دو بزرگراه به شهر متصل می‌شود. سائوپائولو چهار ایستگاه راه آهن دارد که از آنها سرویس‌های منظم ریلی به نقاط مختلف کشور انجام می‌شود. شهر سائوپائولو دارای یک شبکه گسترده مترو یا راه‌آهن زیرزمینی است که با چندین خط، ارتباط بیشتر مناطق هسته شهر را تامین می‌کند. همچنین شهر دارای سه فرودگاه می‌باشد: فرودگاه کنگنیاس در ۹ کیلومتری جنوب مرکز شهر واقع شده و پروازهای داخلی به نقاط مختلف کشور از آن انجام می‌گیرد و شلوغ‌ترین فرودگاه کشور است. فرودگاه بین‌المللی گورولیوس در ۲۵ کیلومتری شمال شرقی مرکز شهر که مهمترین فرودگاه بین‌المللی برزیل است و بیشترین تعداد پروازهای خارجی برزیل از این فرودگاه انجام می‌شود و دیگری فرودگاه کوچک campo de marte در ۴ کیلومتری شمال مرکز شهر که تنها برای پرواز بالگردها و هواپیماهای شخصی قابل استفاده است.

ریودوژانیرو
دومین شهر بزرگ و پرجمعیت برزیل بر کرانه اقیانوس اطلس و مرکز ایالت ریودوژانیرو است. وقتی کاشفان پرتغالی در اول ژانویه ۱۵۰۲ میلادی به دهانه خلیج «گوانابارا» یعنی محل فعلی شهر رسیدند آن را مدخل رودخانه بزرگی تصور کردند و آن را به پرتغال ریودوژانیرو، یعنی رود ژانویه نامیدند.
آب و هوای ریو، استوایی با میانگین بارندگی سالانه ۱۱۷۰ میلیمتر می‌باشد. میانگین متوسط دمای سالانه آن بین ۲۰ تا ۳۰ درجه می‌باشد، اما در فصل مرطوب تابستان (بین ماه‌های دسامبر تا مارس) گاه تا ۳۵ درجه نیز می‌رسد. البته نسیم دریایی سبب تعدیل دمای هوا در طول سال می‌گردد.
ریودوژانیرو شهر شگفت انگیزی است. موقعیت خیره کننده طبیعی آن  بین کوهستان و دریا و کوه‌های کله قندی شکل، همه زیبایی بدیعی به آن داده‌اند. ریو بر کرانه غربی خلیج گواناباوا بر جلگه باریک و مسطح ساحلی در مجاورت کوهپایه‌های ارتفاعات برزیل واقع شده که با گسترش شهر، به دامنه رشته‌ کوههای ساحلی کشیده شده است.
زیباترین شهر کشور همیشه محل جذب گردشگران داخلی و خارجی بوده است.
محدوده شهر ریو با ۱۱۷۰ کیلومترمربع مساحت و ۶/۵ میلیون نفر جمعیت و ناحیه کلان شهر ریو با ۶۵۰۰ کیلومترمربع مساحت و ۵/۱۱ میلیون نفر جمعیت، ۱۳ شهر دیگر را در برمی‌گیرد. شهر ریو با یک پل بزرگراهی به طول ۱۴ کیلومتر بر روی خلیج گوانابارا به شهرهای حومه‌ای شرق خلیج مزبور متصل شده است.
موقعیت‌ جغرافیایی شهر سبب شده که مهندسین شهرسازی تمهیداتی برای تسهیل رفت و آمد به کار ببندند. به طول مثال بر تپه «سان آنتونیو»  چند تونل ساخته شده و چند پروژه برای تعریض سواحل و گسترش شهر به خلیج گوانابارا انجام شده و چند پروژه برای تعریض سواحل و گسترش شهر به خلیج گوانابارا انجام شده است.
می‌توان شهر ریو را به سه ناحیه اصلی تقسیم نمود: هسته مرکزی و تاریخی در سمت شرق رشته کوه «سرا دا کاریُکا» که یک رشته کوه کوچک ساحلی شرقی – غربی است، ناحیه شمالی که در شمال غرب هسته مرکزی قرار گرفته و ناحیه جنوبی که در جنوب و جنوب غربی هسته مرکزی واقع شده است.
رشته کوه سرا دا کاریُکا مرکز طبیعی بین نواحی شمالی و جنوبی شهر را تشکیل داده است.
منطقه تجاری شهر به مرکزیت دو خیابان Avenida Branco و
presidente Vargas  Avenida تراکم یافته است. متروی شهر این دو خیابان را تا مرکز شهر دنبال می‌کند. مرکز شهر شامل تعداد زیادی ساختمان بلند اداری است که خیابان‌های مجاور آنها در طول روز مملو از وسایط نقلیه و عابران پیاده است. بیشتر ادارات دولتی، بانک‌ها، موسسات مالی، آژانس‌های مسافرتی و ساختمان‌های تجاری در مرکز شهر واقع شده‌اند. موزه‌ها، کلیساهای دوره مستعمراتی و ساختمان‌های عمومی قابل توجهی در این ناحیه قرار دارند.
نواحی صنعتی و حومه فقیر نشین مثل شهرداری‌های نوا ایگواسو، سائو ژوا مریتی و دوک دکاسیاس در ناحیه شمالی شهر بنا شده‌اند. ناحیه جنوبی شهر به طور وسیعی مسکن طبقه مرفه شهر ریو است. این ساکنین ثروتمند در مناطقی ساحلی
Copacabana,ipanema,leblon,Gavea زندگی می‌کنند. کمی دورتر در قسمت غرب Barra ea Tijuca در طول ساحل شیک‌ترین محله ریو به حساب می‌آید. سکونت‌گاه‌های زاغه‌ای که در برزیل به favelas معروفند، در سرازیری‌های تند و دامنه‌های پرشیب تپه‌های مشرف بر شهر و اغلب در مجاورت محله‌های ثروتمند بنا شده‌اند. Rochina بزرگترین زاغه‌نشین شهر است که با ۲۵۰ هزار نفر جمعیت در ناحیه جنوبی و در نزدیکی محله ثروتمند نشین Gavea واقع شده است.
مردم ریو در میان برزیلی‌ها به آسان‌گیری، مهربانی، خوش طبعی و خوش‌گذرانی معروفند. نژاد مردم ریو بازتاب تاریخ این شهر است که شامل افریقایی‌ها، اروپایی‌ها و بومیان برزیل می‌شود.
نزدیک به ۶۵% جمعیت پیشینه افریقایی دارند که این افراد با ازدواج با دیگر نژادها اختلاط نژادی وسیعی را که خصوصیت جامعه برزیلی باشد را سبب شده‌اند.
البته سفیدپوستان، علاقمند به داشتن امتیازات و موقعیت‌های اقتصادی و اجتماعی بیشتری نسبت به دیگران هستند.

مراکز دانشگاهی ریودوژانیرو
گرچه ریو بزرگترین شهر یا پایتخت برزیل نیست اما نقش تاریخی آن به عنوان سرآمد مراکز شهری کشور باعث شده است تا مهمترین شهر کشور در حوزه آموزش، فرهنگ و هنر ‌باشد. دانشگاه‌های دولتی عبارتند از: دانشگاه فدرال ریودوژانیرو (تاسیس ۱۹۲۰ میلادی) با بیش از ۳۰۰۰۰ دانشجو و دانشگاه ایالتی ریودوژانیرو.
دانشگاه‌های خصوصی ریو عبارتند از:
دانشگاه candido mendes (تاسیس ۱۹۸۱ میلادی)
دانشگاه Gama Filho (تاسیس ۱۹۷۲ میلادی)
دانشگاه وابسته به کلیسای کاتولیک ریودوژانیرو (تاسیس ۱۹۴۱ میلادی) و دانشگاه santa ursla (تاسیس ۱۹۳۸ میلادی)
مراکز فرهنگی شهر ریودوژانیرو
کتابخانه ملی biblioteca Nacional با ساختمانی به سبک معماری کلاسیک جدید.
موزه‌های مهم ریو عبارتند از:
موزه ملی  Museu nacional do rio de janeiro، نمایشگاه بزرگی از تاریخ کشور از  فسیل‌های ماقبل تاریخ تا مطالعات انسان شناسی مردم معاصر برزیل.
موزه هنر مدرن (نمایشگاهی از هنر و فرهنگ و پرجنب و جوش محلی)، موزه ملی هنرهای زیبا (گردش بی‌نظیری از هنرهای زیبای قرون متمادی، یادآور موزه لوور پاریس و در بردارنده بیش از ۲۰۰۰۰ اثر نقاشی و مجسمه سازی)
موزه تاریخ ملی، موزه سرخپوست (بومیان امریکا)(مجموعه‌ای ساختگی از داستان مردم بومی برزیل از طریق نمایش لباس، جواهرات، سلاح، وسایل زندگی و نمونه‌هایی از موسیقی به زبان آنها)، موزه Carmen Miranda و chakra do ceu، تئاتر شهر هم از روی ساختمان اپرای پاریس نمونه سازی شده و در سال ۱۹۰۵ ساخته شده است.
معماری یکی از چشم‌اندازهای مهم شهر است، معماری مذهبی شامل صومعه «کُن‌وٍنتو دو سائو آنتونیو» که در سال ۱۶۰۸ ساخته شده و گفته می‌شد که قدیمی‌ترین ساختمان مذهبی شهر است، صومعه «موستریو دو سائو بنتو» با سبک معماری باروک قرن هجدهم، با مجمرهای نقره‌ای در دو طرف و قربانگاه طلایی هفت ردیفی درست شده از تزئینات داخلی که در ابتدای قرن ۱۷ ساخته شده است.
کلیسای lgreja nossa senhora da candelaria  (ساختمان این کلیسای باشکوه که بیشترین تزئینات را در طول دوره امپراتوری داراست در سال ۱۷۷۵ میلادی شروع و بیش از یک قرن به طول انجامید و گفته می‌شود زیباترین کلیسای شهر است.)
دیگر دیدنی‌های شهر عبارتند از: قصر سلطنتی palacio imperiais  که در چندین بلوک غرب فرودگاه سانتوس دومونت واقع شده و در اصل به عنوان عمارت فرماندار مستعمراتی برزیل در سال ۱۷۴۳ میلادی بنا شده و بعد از این که شهر تبدیل به پایتخت امپراطوری شد به قصر سلطنتی تبدیل شد. اخیرا این بنا تعمیر شده و محل یک مرکز فرهنگی است. بنای جالب دیگر قصر palacio do catete است که در مرکز شهر واقع است و محل اقامت رئیس جمهور از ۱۸۹۸ تا ۱۹۵۴ میلادی بوده و در حال حاضر محل موزه جمهوری museu da republica است که بیانگر تاریخ برزیل از زمان تشکیل جمهوری در سال ۱۸۸۸ میلادی است.
قصر plalcio itamaraty، این گنجینه به سبک کلاسیک نوین در سال ۱۸۵۳ میلادی توسط شخص ثروتمندی ساخته شد و محل اقامت چندین رئیس جمهور و حالا محل موزه‌ای است که به تاریخ دیپلماتیک اختصاص داده شده است. شورای قانون گذاری ایالتی هم در قصر palacio tirademtes قرار دارد که زمانی محل مجلس شورای فدرال در زمان پایتختی ریو بوده است. کانال انتقال آب کاردیکا lapa-Aqueducto da carioca از ۱۸۹۶ میلادی جهت انتقال آب از رود کاریکا carioca از کوهستان serra da caropca به شهر ریو ساخته شده که به شکل پل‌های رومی در مرکز شهر واقع شده و به lapa معروف است. با گذر از معماری قرن‌های ۱۷ و ۱۸ و ۱۹ شهر ریو به ساختمان‌های جدید به سبک فوق مدرن پتروبراس petrobras (مرکز شرکت نفتی ایالتی) و کلیسای جامع cathedral metropolitana با شیوه معماری جدید برمی‌خوریم.
اما مشهورترین نشان‌های شهر یکی کوه کله قندی pao de acucar با ۴۰۴ متر ارتفاع، که بر روی شبه جزیره‌ای که کاملا به داخل خلیج گوانابارا پیش رفته واقع شده و دیگر تندیس بزرگ مسیح رهایی بخش یا  estarua do cristo redentor با ۴۰ متر ارتفاع با دستان کشیده و چهره‌ای خوشامدگو بر فراز کوه Corcovado با ارتفاع ۷۰۴ متر رشته کوه ساحلی serra da carioa مشرف بر شهر قرار گرفته و از بیشتر مناطق ریودوژانیرو قابل مشاهده است و سمبل شهر ریو به حساب می‌آید.

مراکز تفریحی ریو
مراکز تفریحی شهر ریو فراوان است. سواحل شنی وسیعی در حاشیه جنوبی شهر و در طول اقیانوس اطلس مورد استفاده ساکنین و جهانگردان است. پارک ملی وسیع »تیژوکا» در خارج محدوده شهری، بر ارتفاعات رشته کوه کاریکا و شامل بقایای جنگل‌های پرباران گرمسیری است که زمانی تمام منطقه را پوشانده بود. پارک‌های مهم در محدوده شهری عبارتند از پارک Quinta da boa vista (محل موزه ملی)، باغ گیاه‌شناسی jardim botanico ، پارک لاژ و پارک فلامنگو که در آن‌ها ساکنین و جهانگردان به گردش، بالا رفتن از سرآشیبی، سرسره بازی، دویدن، پیاده روی و دوچرخه‌سواری، می‌پردازند.
Largo do boticario نیز یکی از محله‌های شهر ریو و در پای کوه Corcovado واقع شده است، خانه‌های آجری و سفالی و خیابان‌ها و کوچه‌های سنگفرش و فواره و آب‌نما از مشخصات این محله زیبا است. باغ وحش شهر (Jaghdim zoologico) هم یکی از دیدنی‌های شهر و در محدوده پارک در حال توسعه (Quinta da Boa Vista) قرار گرفته است.
بزرگترین استادیوم ورزشی جهان به نام ماراکانا(ن) با گنجایش ۱۸۰۰۰۰ تماشاگر که در بازی‌های فوتبال تیم مورد علاقه خود را تشویق می‌کنند، در مجتمع بزرگ ورزشی ماراکانا(ن) و در نزدیکی پارک واقع شده است. استادیوم سوارکاری گاوا با یک منظره کوهستانی پذیرای بیش از ۳۵۰۰ تماشاگر مسابقات اسب سواری است که در نزدیکی دریاچه «فریتاس» قرار گرفته است. مسابقات اتومبیلرانی هم در پیست اتومبیلرانی «نلسون پیکت» (که به نام اتومبیلران معروف برزیلی که در طول زندگی خود ۲۳ بار به قهرمانی در مسابقات بین‌المللی رسید نام گذاری شده) به طول ۱ کیلومتر و ظرفیت ۸۰۰۰ تماشاگر در حومه جنوب غربی شهر قرار دارد.
 اما سرآمد جاذبه‌های توریستی شهر ریو مراسم کارناول است. یک جشنواره بزرگ که هر سال اواخر فوریه یا اوایل مارس درست قبل از شروع ایام روزه کاتولیک‌ها برگزار می‌شود. در طول هفته‌های قبل از شروع کارناول، شهر پذیرای هزاران توریست است تا شاهد فضای شادی و هیجانی که از بزم‌های خیابانی با رقصsamba  و راهپیمایی با لباس‌های سنتی تزیین شده و دسته‌های طبل زن که در طول مسیر به اجرای نمایش می‌پردازند، باشند. البته تماشایی‌ترین بخش این نمایش باشکوه در محلی به نام سَمبادرُم که استادیوم بزرگی است و مخصوص همین جشن باشکوه ساخته شده، انجام می‌شود.

حمل و نقل و ارتباطات شهر ریو
در ریو شبکه اتوبوسرانی گسترده‌ای مناطق مختلف را به هم وصل می‌کند. تاکسی هم در مراکز تجاری و توریستی به وفور یافت می‌شود. یک سیستم مترو یا راه‌اهن زیرزمینی هم مرکز شهر را به منطقه تجاری متصل می‌کند. همچنین چند رشته راه آهن ارتباط شهر را با مناطق حومه برقرار می‌سازد. برای سهولت در امر رفت و آمد خودروها، مهندسین شهرسازی تدابیری اندیشیده‌اند و تونل‌های زیادی با گذر از کوه‌های اطراف شهر ارتباط مناطق مختلف را میسر می‌سازند. یکی از بزرگترین آن‌ها تونل بزرگراهی «آندره ربوساس» است که با گذر از رشته کوه «سرا دا کاریکا» ارتباط مناطق شمالی و جنوبی شهر را آسان ساخته است.
یک پل بزرگراهی ۱۴ کیلومتری هم که پل ریو – نیتروی نام دارد بر روی خلیج گوانابارا کشیده شده تا ارتباط شهر ریو را با شهرهای نیتروی و سائوکونسالو در شرق خلیج گواناباوا برقرار سازد.
شهر ریو از طریق راه‌آهن و بزرگراه به خوبی با دیگر مناطق برزیل در ارتباط است. بندر ریو هم دومین بندر بزرگ برزیل است.
دو فرودگاه مهم شهر ریو عبارتند از: یکی فرودگاه سانتوس دومونت در شرق مرکز شهر که تعدادی از پروازهای به مقصد سائوپائولو از آن انجام می‌شود و دیگری فرودگاه بین‌المللی گالئائو که در ۲۰ کیلومتری شمال مرکز شهر ریو و بر جزیره گورنادر قرار گرفته و یکی از بزرگترین فرودگاه‌های برزیل به حساب می‌آید و ارتباط هوایی مناطق مختلف داخل و خارج کشور را با شهر ریو برقرار می‌سازد. پروازهای بین‌المللی زیادی از این فرودگاه انجام می‌شود‌.

مسائل امروز
ریو یکی از زیباترین شهرهای برزیل است. اما در حاشیه‌های آن زاغه‌نشین‌هایی که سراشیبی تپه‌های مشرف بر شهر را در برگرفته‌اند، بیش از ۲۰ درصد جمعیت شهر را در خود جای داده‌اند. این زاغه‌نشینان در شرایط خطرناکی از فقدان حداقل امکانات رفاهی و بهداشتی زندگی می‌کنند. بیکاری و فقر شدید این گروه سبب ارتکاب جرم‌های سنگین شده که دولت را نگران کرده است‌.