آرش نورآقایی | سایت شخصی

این همه بالا، نزدیک خدا، دایره‌وار نشسته‌اند و تن و سر می‌جنبانند و دست افشانی می‌کنند و نغمه سر می‌دهند و می‌نوازند و شاید که تو را می‌خوانند…که خوانده‌اند. که این‌جا ملکوت است. اما رسیدن به آن!…دشوار است…اما نه!…دشوار نیست…