آرش نورآقایی | سایت شخصی

از پادشاهی دماوند تا به جمهوری زاینده رود از چشم انداز آن گنبد مینا تا به جریان این جوی می، چه اسطوره‌های زمستانی به بهانه‌ی بهارهای افسانه‌ای شنیدیم. اما حالا دیگر می‌دانیم: نمایش خون سیاوش، حکایت آشنایی است از سایه‌ی پیکرهای نصب شده بر سردر هفت شهر بی‌عشقی. حالا می‌دانیم: از زمان قماربازی مولانا، چنان …

حکیم حکم “۹۳” شاه را که دریافت کرد قدم زنان خودش را رساند به بیابانی در نزدیکی. در فکر کلاهی بود که به سرش رفته، که ناگهان نگاهش به سمت “کلاه میرحسن” که در آن بیابان روییده بود، چرخید. درنگی کرد و نشست. دستی پیش برد و به سَر گل کشید، که خاری دستش را …

  “برای ایمان آوردن به کیشِ کیشْ باید به قشم قسم خورد.”

۱- “سپس جنازه را آوردند. جنازه را در میان درختان ترنج و نارنج و لیمو قرار داده بودند، شاخه‌ها پر از میوه بود و درخت‌ها را چند تن حرکت می‌دادند، چنان که تو گویی جنازه در میان باغی حرکت می‌کند.” ۲- “میوه در اصفهان فرا‌وان است، از جمله زردآلوی بی‌نظیری که قمرالدین نامیده می‌شود و …

“شایع است که چادر سال آینده از بین خواهد رفت. امیدوارم حقیقت نداشته باشد، زیرا کشور به هیچ وجه آماده چنین حادثه‌ای نیست.” بخشی از سفرنامه خانم “مریت هاکس” در کتاب “ایران، افسانه و واقعیت” در سال ۱۹۳۵ میلادی، همزمان با پادشاهی رضاشاه

“دُژَم” در فارسی هم به معنی سرزمین بی‌گیاه و بی‌مردم، و زمین سوخته است و هم به معنی افسرده و غمگین و اندوهناک. گویی همین است که آب و باران در ایجاد روحیه شاد ایرانیان بسیار موثر است، و تعداد پرشماری از جنگ‌ها برای آب بوده. و همین است که داریوش در کتیبه معروفش می‌گوید: …