میراث الکترونیک

امروزه علاوه بر میراث فرهنگی، میراث طبیعی، میراث معنوی و میراث مستند، با واژه دیگری به نام میراث الکترونیک مواجه می‌شویم.

در عصر حاضر که بسیاری از فرهنگ‌ها و هنرها و دانش‌ها و تجربه‌ها در محیط دیجیتال، حتی بیشتر از کاغذ، تولید و منتشر می‌شوند و در دسترس همگان قرار می‌گیرند، وجود موضوعی با عنوان میراث الکترونیک (E- HERITAGE) الزامی است.

طبق تعریف؛ “میراث، ارزش‌های ماندگاری است که از گذشتگان به جای مانده، امروزه ما با آن زندگی می‌کنیم و برای نسل آینده باقی می‌گذاریم.” یا به عبارتی دیگر، ما میراث را از گذشته تحویل می‌گیریم، آن را نگهداری می‌کنیم و در برخی از مواقع به آن می‌افزاییم و به آینده تحویل می‌دهیم.

این میراث شامل داشته‌ها و دانسته‌های فرهنگی، تاریخی، علمی، مردمی، فیزیکی، جغرافیایی، زیست‌شناسی و … است.

بنابراین در این زمان‌ که بخش وسیعی از میراث بشر امروز در دنیای دیجیتال تولید می‌شود، باید برای حفظ آن قوانینی اتخاذ کرد و همانند میراث گذشتگان در حفظ آن کوشید و به آیندگان سپرد.

 این میراث الکترونیک (دیجیتال) شامل تمام اطلاعات و تجربیاتی است که به صورت مجلات الکترونیکی و منابع آموزشی مربوط به هنر و علم و صنعت، در محیط شبکه و اینترنت و یا بر روی لوح‌های فشرده و از این قبیل، در دسترس قرار می‌گیرند.  

بخش وسیعی از میراث دیجیتال بر اساس علوم مرتبط با کامپیوتر، تولید و خیلی ساده به صورت ON LINE در اختیار مردم قرار می‌گیرند.

دنیای الکترونیک، رویای دهکده جهانی را تحقق بخشیده است و به همین دلیل است که حفظ میراث الکترونیک الزامی است.

سخن آخر این‌که حفظ میراث الکترونیک، حفظ اطلاعات و تجربیاتی است که مردمان دهکده جهانی در به وجود آمدن آن سهم بسزایی دارند. و اگر امروز که وقتش است، میراث الکترونیک را جدی نگیریم مجبور می‌شویم سال‌ها بعد همچون «میراث جهانی در خطر» و «میراث مستند در خطر»، در فکر «میراث الکترونیک در خطر» باشیم.

آرش نورآقایی