می‌دانم که کشورم زوال فرهنگی و طبیعی و اخلاقی را روز به روز بیشتر تجربه می‌کند. می‌دانم که همه‌ی منابع انسانی و طبیعی میهنم روز به روز با نادانی اتلاف می‌شود. می‌دانم که آب و هوا و منش وطن و مردم وطنم روز به روز آلوده‌تر می‌شود.
با این همه هنوز امید هست.
سهراب یک روز گفته بود: “تا شقایق هست زندگی باید کرد!” این را می‌دانم که، سهراب درست گفته.
این روزها به شدت و با تمام وجود درگیر فعالیت‌هایی هستم که نهایتا قرار است منجر بشود به میزبانی درخور توجه و شایسته از راهنمایان گردشگری دنیا در ژانویه ۲۰۱۷. اما این وسط اتفاقاتی می‌افتد که لازم می‌دانم به برخی از آن‌ها اشاره کنم.
هر وقت از شدت کارها خسته یا به دلایلی عصبانی می‌شوم، یادم می‌آید چه دوستان نازنینی در کنارم هستند. همان‌هایی که هر روز به کنوانسیون و هرچه بهتر اجرا شدن آن می‌اندیشند و هر کاری می‌کنند تا هنوز امیدوار باقی بمانیم برای بقای شایسته میهن.
بعضی‌هایشان در حال تحقیق کردن هستند. برخی شبکه‌های اجتماعی را مدیریت و رصد می‌کنند. دیگرانی برنامه ریزی می‌کنند. کسانی ترجمه می‌کنند. گروهی می‌نویسند. چند نفری مطلب تولید می‌کنند. افرادی همه اتفاقات را مستند می‌کنند. چند ده نفر دیگر برای فعالیت‌های فرهنگی و تبلیغاتی از وقت و جانشان مایه می‌گذارند. گروه کوچکی فعالیت‌های هنری را پیگیری می‌کنند. گروه دیگری هستند که فعالیت‌های خارج از کشور را رصد می‌کنند. عده‌ای فعالیت‌های آموزشی را سامان می‌دهند و …
در ابتدای کار حدود ۶۰ نفر، و خیلی زود ۲۰۰ نفر برای تشکیل اتاق فکر و مراحل اجرای کنوانسیون قدم پیش گذاشتند، حالا فکر می کنم که تعداشان خیلی بیشتر شده.
در این مدت دوستانی را دیدم که از تبریز و مشهد و همدان و اصفهان و قزوین و زنجان و … برای حضور در جلسات چندین بار به تهران سفر کردند، بدون اینکه از بازپرداخت هزینه‌هایشان حرف بزنند. کسانی را در جلسات دیدم که حتی اسمشان را نمی‌دانم و از راه و رسمشان خبر ندارم، اما آمده‌اند تا کاری انجام دهند. دوستانی را دیدم که بی سر و صدا برای افراد حاضر در جلسات خوراکی و نوشیدنی تهیه می‌کنند و هیچ توقعی ندارند.
همه این عزیزان، همه این دوستان گرانقدر می‌دانند که باید درد ایران را همه با هم درمان کنیم.
این همراهان را که می‌بینم جرات نمی‌کنم پا پس بکشم. هرچند با جیب خالی، وضعیت اسفناک مالی، عدم حمایت‌های شفاف دولتی و … روبرو شوم.
این همه اشتیاق و انرژی منبعی است که ایران هنوز از آن برخوردار است. و من هر روز به خودم نهیب می‌زنم آیا توان بهره‌مندی مناسب از این منبع بی‌نظیر را دارم؟ آیا اشتباه نمی‌کنم؟ و اگر اشتباه کنم چگونه پاسخگو باشم؟
این وسط اشتباهاتی هم صورت می‌گیرد که همه را می‌شود به حساب من نوشت. قطعا انتقادهایی هم هست، بعضی درست و به جا و بعضی از روی حسادت، کج فهمی یا بیکاری.
و در آخر؛
امیدوارم همراهان عزیز تا آخر مسیر همدل بمانند تا این بار را به سرمنزل مقصود برسانیم.
دیدگاه‌ها
ما همه با هم هستیم ، عضو یک خونواده ایم رفیق
………………………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. همینطوره. به امید موفقیت.
با درود ……… گر هزاران دام باشد هر قدم ……. چون تویی با ما نباشد هیچ غم
…………………………………………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. زنده باشی شما.
سلام
آرش “نورآقایی” رو خیلی وقت نیست میشناسم چون تازه دیدمش اما “آرش” رو چند سالی هست که میشناسم..
با سفرنامه هاش سفر کردم، با دلنوشته هاش گریه… بعضیاشونم وصف حال خودم بود.
همیشه برام جای سوال بود چطور یه کسی می تونه انقدر شیفته وطنش باشه؟!! مگه میشه؟
ولی از وقتی دیدمتون یقین پیدا کردم که میشه..
حالا دغدغه ذهنیم تغییر پیدا کرده، الان میگم من چه کار می تونم بکنم؟ اصلا کاری از دستم برمیاد؟
هنوز راهی پیدا نکردم اما بالاخره پیداش میکنم.
امیدوارم امیدوار باقی بمانی برای بقای شایسته میهن…
…………………………………………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. زنده باشید. از لطف و عنایت شما بسیار سپاسگزارم.
اینقد با احساسات مردم بازی نکننننننننننن
…………………………………………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. گریه کردی الان؟
آرش عزیز. همه می دانیم ایرانی بخواهد می تواند. به امید یزدان پاک ما پیروزیم
…………………………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. زنده باد.
آرش عزیز سلام
روزهای درخشان آینده فقط با تلاشی مستمر و دلسوزانه میسر می شود و البته در مدت کوتاه آشنایی من با دوستان در گیر کارهای کنوانسیون۲۰۱۷ ، این تلاش بوضوح دیده می شود .
امیدوارم تک تک دوستان عاشق ایرانگردی در تمام دنیا تنی در این اقیانوس عشق به آب بزنند .
…………………………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. زنده باشی رسول گرامی. به امید پیروزی.
هستیم آرش. هر کدوم هرطور که بتونیم کنارت هستیم.
فردا روز بهتریه وقتی ایران تو و فرزندان بی دریغی مثل تو رو داره
ما بهت افتخار میکنیم. به تو که دلی پرٍمهر و سری پرٍ سودای سربلندی میهن داری
خوب و خوش باشی و پیروز
…………………………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. زنده باشی مریم گرامی.
عشق شوری در نهاد ما نهاد
جان ما در بوته سودا نهاد
…………………………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. زنده باد.
درود بر آرش خان عزیز
شاید بعضی اوقات فرصت نکنیم اونطور که باید وقت بزاریم برای کارها ولی بدونید که همیشه کنارتون هستیم و سعی می کنیم که مسئولیتهای به عهده گرفته شده رو کامل انجام بدیم
قراره کلی کارای خوب انجام بدیم
قراره دیگران و خودمون ایران رو بهتر بشناسیم
قراره اقتصاد گردشگریمون رونق بگیره
قراره میزبانی ما یه چیز دیگه باشه
قراره دوستیهامون پر رنگتر بشه
قراره قراره قراره…
دعا می کنم که خدای مهربون کلی انرژی بهممون بده برای یه پایان عالی
………………………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. زنده باد شما.
شور وشیفتگی ات منو به وجد میاره….
وحقیقتا دلم می خواد همین حالا ازجام بلند شم وهمه دنیارا به ایران دعوت کنم……و
حتی شخصیت های معروفی که خیلی دوستشون دارم از شعرا ونویسندگان وبازیگران و…
قرمه سبزی خوش آب ورنگی بپزیم و خلاصه بهشون خوش بگذره…
نمی دونم چه کمکی ازدستم برمیاد؟؟جدی میگم؟
……………………………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. همین که هستید، فوق العاده است.
درود بر شما
تازه شما رو پیدا کردیم. از هیچ کوششی دریغ نمی کنیم آرش جان
………………………………………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. ارادتمندم.
اشکمودرآوردین….هیچ وقت پاپس نکشین هیچوقت…درسته که تیرگیها بیش ازروشنیهاست ووضعمون خوب نیست امامعجزه نورراازیادنبرید…وقتی دریک محیط بسته وتاریک بایک روزنه نورقرارمی گیرید می تونیدبفهمیدکه چطوری یک باریکه نورهمه اون وهم وتاریکی رامیشکنه…هنوزکسانی هستن که باتمام وجودبرای بهبودشرایط اجتماعی٬ فرهنگی٬ محیط زیستی و… درایران عزیزمون تلاش می کنندمثل من٬ مثل شماوخیلیهای دیگه…فقط بایدهموپیداکنیم تابتونیم فکرشده جلوبریم که سایت شمایکی ازاین حلقه های اتصاله…به احترامتون کلاه ازسربرمی دارم ومی ایستم …دمتون گرم
…………………………………………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. سپاس از محبت و لطف شما. به امید موفقیت برای همه و به امید روزهای خوب برای ایران.
درود جناب نورآقایی
نوشتارتان در عین زیبایی تکان دهنده بود
تلاش های شما و دوستان تان قابل ستایش است
ما و دیگر بچه های شهرستان ها هم در حد توان در این مسیر یاری گر شما خواهیم بود
به امید پیروزی های بیشتر برای ایران عزیز
………………………………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. سپاس از همراهی شما دوستان عزیزم.
این نوشته و اتفاق پشت این نوشته خیلی خیلی دلگرم کننده و پر از امید ِ .
دوستی ها و محبت هاتون برقرار و مانا.
کارهای گروهی پر از خاطره ان…..دقیقا اونجایی که ماجرا تموم میشه و به سرانجام میرسه، به محض اینکه میرسیم خونه هامون هم حس شیرینی مثل آخرین امتحان میاد سراغمون…..هم بی تردید دلتنگ اون جنب و جوش و اتحاد میشیم.
کارهای بزرگی کردین. استمرارشو آرزومندم.
…………………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. زنده باشید.