توصیف کوتاهی از یک واقعهٔ تاریخی مهم در دل شهری که نبوغ در آن موج می‌زند و در تمام سالهایی که سفر کرده‌ام، عزیزترین شهری بوده که زیارتش کرده‌ام.
«جرولامو ساوونارولا» (Girolamo Savonarola) کشیش دومنیکن اهل فلورانس بود (۱۴۵۲–۱۴۹۸ میلادی) که در خطبه‌هایش با فساد اخلاقی و تجمل‌گرایی کلیسا و حکومت «مدیچی»ها به شدت مخالفت می‌کرد. او مردم فلورانس را به توبه، ساده‌زیستی و دوری از لذت‌های دنیوی دعوت می‌کرد.در دوره‌ای، پس از تبعید موقت خاندان مدیچی، حتی قدرت سیاسی شهر را در دست گرفت و نوعی حکومت مذهبی برپا کرد. او دستور داد مردم هر چیز «گناه‌آلود» را در میدانی جمع کنند و بسوزانند؛ رویدادی که به نام «آتشِ بیهوده‌ها» (Bonfire of the Vanities) معروف شد. در آن اتفاق کتاب‌ها، نقاشی‌ها، آینه‌ها و حتی سازها را سوزاندند.اما مدتی بعد، خودش به خاطر مخالفت با پاپ «الکساندر ششم» تکفیر و دستگیر شد و در میدان اصلی شهر فلورانس (Piazza della Signoria) به دار آویخته و سپس جسدش سوزانده شد.
در چندین منبع اشاره شده که میکل‌آنژ از پیروان ساوونارولا بود و موعظه‌های او را با اشتیاق گوش می‌داد و احتمالا در همان روز در فلورانس حضور داشته و شاهد این اتفاق بوده است. او در این زمان ۲۳ ساله بود.
بعضی مورخان هنر معتقدند که صحنه‌های پراضطراب و پُر از عذاب در آثار میکل‌آنژ، بازتاب روانی تجربهٔ دیدن مرگ ساوونارولا است..
توضیح تصاویر:
– صحنهٔ سوزاندن ساوونارولا در میدان Signoria، همان مکانی است (البته با چندین متر فاصله) که هم‌اکنون یکی از کپی‌های مجسمهٔ داوود (اثر اصلی متعلق به میکل آنژ) در آن نصب شده است.
– ساختمان بلندی که در تصویر اول دیده می‌شود به نام (Palazzo Vecchio) شناخته می‌شود هم تالار شهر بوده و هم محل سکونت برخی از اعضای خانوادهٔ مدیچی.در داخل همین ساختمان بود که مسابقه‌ای بین میکل‌آنژ و لئوناردو داوینچی برای نقاشی دیوارهای سالن بزرگ آن ترتیب داده شد. موضوع مسابقه، نقاشی صحنه‌ای از نبرد «سان رومانو» یا موضوعات تاریخی و حماسی فلورانس بود که البته هیچ یک موفق به اجرای کامل نقاشی نشدند.
– در سمت چپ تصویر اول، بخش کمی از گنبد کلیسای زیبای «سانتا ماریا دل فیوره» مشخص است.
