۳۲ سال است که این درخت را می شناسم!
این روزها هر وقت از خانه بیرون می آیم حتی اگر شده یک دانه “توت” که حتما دقایقی یا ساعاتی پیش از روی این درخت به زیر افتاده را از روی زمین برمی دارم و می خورم. بهتر است بگویم ۳۲ سال است که در چنین روزهایی، همین کار را انجام می دهم. امروز وقتی خم شده بودم تا یک توت را از روی زمین بردارم، فکر کردم بد نیست چند خطی درباره ارتباطم با این درخت بنویسم.
– ۳۲ سال است که بی برگی و پر برگی این درخت را دیده ام. هر سال به تنش دست می کشم و حسش می کنم.
– سال ها شروع روزهای مدرسه را با اولین برگ های زرد این درخت تجربه کردم.
– سال ها از روی برفی که روی یکی از شاخه های اصلی این درخت می نشست، می توانستم حدس بزنم که فردا مدرسه تعطیل خواهد بود یا نه.
– سال ها وقتی این درخت شکوفه می زد، می دانستم که بهار نزدیک است.
– بار آوردن این درخت همیشه همزمان بود با امتحانات ثلث سوم. بنابراین آنچه در خاطرم باقی مانده عبارت است از شیرینی و طعم لذت بخش توت ها همراه با اضطراب امتحانات. و این یعنی همه فلسفه زندگی؛ تلخ و شیرین با هم!
– بسیار اتفاق افتاده بود برای اینکه مهارت و چالاکی ام را به همبازی ها و همکلاسی هایم نشان دهم، از این درخت بالا رفته ام.
– یادم هست که شده بود ساعتی بر روی شاخه ای بنشینم، فکر کنم، شعر بگویم یا درس بخوانم.
– یادم هست وقتی نوجوان بودم، تابستان ها صبح زود از خانه بیرون می رفتم تا با دوستانم ورزش کنیم. روزی پدرم عصبانی بود و من را از صبح زود بیرون رفتن منع کرد. فردا صبح بیدار شدم و دیدم که در خانه قفل است. فکری کردم و آرام به سمت بالکن رفتم. از آنجا یکی از شاخه های همین درخت را گرفتم، از آن آویزان شدم و خودم را به زمین رساندم. بعد تا می توانستم سریع دویدم و خودم را به ورزش صبحگاهی رساندم. البته حتما می توانید حدس بزنید که بعدا تاوانش را دادم.
– در تمام این سال ها، شاهد زندگی کردن در سکوت این درخت بوده ام. دیده ام که گنجشک ها و مورچه ها چگونه میوه هایش را می خورند.
– این درخت مثل برادرم می ماند.
دیدگاه‌ها
کدوم درخت؟!!!
شاید هم چشمان من دچارمشکل شده و درخت رو نمیبینه
…………………………………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. می بینیدش بالاخره.
آهان حالا دیدمش
شرمنده
…………………………………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. زنده باشید.
چه خونه ی باحالی دارین
کودکی منم با یه درخت زردآلو و خاطراتی اینچنینی آمیخته ست…یادش بخیر زردآلوهای مثل قند و یه دختربچه با دو گیس بافته و دامن چین چینی
روزگار کودکی … دریغا برنگردد
…………………………………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. خیلی هم خوب.
سلام .یاد جودی آبوت افتادم !:) سپاس زیبا بود .خدا برای هم حفظشون کنه برادرارو !
…………………………………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. سپاس از شما.
عمو آرش سلام
خوبی ؟ عمو اینقدر دوستت دارم که میخوام با این دندونای تیزم یک گازت بگیرم . راستی تازه از سفر با عمو علی برگشتم و در حال حاضر دارم استراحت میکنم و خودمو آماده میکنم برای سفر بعدی . در ضمن گزارش سفر اخیرم رو هم تو سایتم گذاشتم حتما” بخون و نظرت رو بده . راستی من شما رو لینک کردم شما هم لطفا” منو بلینکید .
…………………………………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. بالاخره چیتبال عزیز تو هم برای ما پیغام گذاشتی. زنده باد. من که خوندم ولی باشه، چشم.
مرد ، سایه این درخت ایشالا همیشه بالا سرت
……………………………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. تو همیشه با محبتی.
سلام
نوشته امروز را که خوندم با خودم گفتم از این به بعد با احترام بیشتری به پسربچه های شهر نگاه کنم، شاید یک روز “آرش نورآقایی” بشوند!
یک پستی در فیس بوک گذاشتین، در مورد لینک خبر رونمایی از بزرگ ترین توپ ….
می خواهم بگویم وقت آن نرسیده، حداقل ایده هایی را که می دانید قرار است اجرایش کنید، به ثبت برسانید؟
……………………………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. ۱- شما به بنده لطف دارید. ۲- اگر انرژی برای دویدن ثبت صرف کنم، انگیزه ام برای کار از بین می رود.
با سلام و شب به خیر
پسر نگو هنوز خونه بابات زندگی می گنی که جون تو دلخور می شم از دستت
قربانت ت
……………………………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. بی پولی بد دردیه.
همین ریشه هاست که تونسته اینهمه صبوری را توشه راهتان کند.همواره شاد و پاینده باشید و چه زیبا و دلچسب بود مطلبتان.
……………………………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. واقعا ای کاش صبور بودم، اما نیستم.
سلام.خیلی جالب و زیبا نوشتید.
……………………………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. لطف دارید.
وقتی دلتون می گیره بهترین دوست و بهترین پناه همین درخته. باور کنید.
و من همیشه می ترسم که این تمدن و شهر سازی روزی به حیاط خونمون برسه و …
……………………………………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. موافقم.
پروا مکن ز رعد
پروا مکن ز برق که بر جایی ای درخت
……………………………………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. زنده باد.
خوب برادری است ….خووووووب
……………………………………………………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. موافقم.
حس‌ات را درک می کنم تجربه بیادماندنی است و چه انرژی خوبی می دهد این حس برادری
…………………………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. بله، همینطوره.
سلام .حس قشنگیه … یاد باد … حیف که دیگه صدای جوی آب نیست .
……………………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. دقیقا. صدای آب دیگه نیست، همون صدای آشنای بهار در اتاق من.
دلم یهو هوس یاس های خونه بچگیهامو کرد… یه درخت بزرگ انجیر هم داشتیم که من خیلی دوسش داشتم… حیف…
………………………………………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. گاهی وقتی یک درخت انجیر کم میشه، حسرت زیادی بر جا میمونه.
درخت توت که شکوفه نداره!
…………………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. شکوفه گل مانند نداره، اما همونی که بعدا میشه توت، شبیه شکوفه است.
سلام
بسیار متن زیبایی بود من را یاد درختهای حیات خانه پدریم انداخت چقدر دلم برایشان تنگ شده تازه خبر ندارید که از دل تنگی برایشان گریه هم کردم
…………………………………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. زنده باد شما.
فکر کنم درختم بیشتر از هر کسی شما رو بیاد میاره! برادرشو…
خیلی قشنگ نوشته بودین، خیلی.
البته شما همیشه از همه چیز قشنگ می نویسین.
شیرینی زندگیتون افزون ز تلخی هاش استاد.
………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. سپاس از محبت شما.
همهٔ ما درختیم، درختهای واژگون؛
دست به دامان هم،
شاخه‌هامان در هم
به امید ریشه‌ها
.
.
.
خواهر یا برادر.
……………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. موافقم.
سلام
هنوز از روی زمین توت بر میداری و میخوری و تعارف به طرف مقابلت میکنی؟؟
بعد میگی بخور سخت نگیر طوری که نیست و توت میگذاری در دهانت و میخوری و می گویی شیرین بود
…………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. گاهی بله.