گیلگمش و گردشگری خلاق

برای اولین مرتبه در اسفند ۱۳۹۱ با مجوز شرکت “افق گردشگری ایرانیان” با همکاری “هفته نامه تعطیلات نو” -که من در آن زمان مدیر مرکز پژوهش‌هایش بودم- و با همکاری دوستانم، ویژه‌‌نامه‎ای به نام “گیلگمش” چاپ کردیم.

بعدتر زیر نظر “کانون انجمن‌های صنفی راهنمایان گردشگری سراسر کشور”، یک شماره الکترونیکی از مجله “گیلگمش” را منتشر کردیم.

تا این‌که توانستیم در تاریخ ۹۴/۸/۱۸ تاریخ مجوز فصلنامه‌ای به نام “گیلگمش” (نامی که همیشه برای من جذاب بوده) را اخذ کنیم.

* پیش شماره (شماره صفر) گیلگمش را اختصاص دادیم به معرفی کانون، انجمن‌های صنفی راهنمایان گردشگری سراسر کشور و نهمین گردهمایی بزرگ راهنمایان گردشگری.

* شماره یک را هم با محوریت “گردشگری خیابانی” منتشر کردیم.

* اینک اما:

همراه با پاییز شماره ۲ را منتشر کرده‌ایم.

در رابطه با این شماره خبرها چنین حکایت کردند:

در روزهای آغازین فصــل پاییز، دومین شماره از فصلنامه “گیلگمش” با رویکرد گردشگری خلاق منتشر شد.

این شماره، دربرگیرنده مطالبی چون ازدواج در هندویسم، نگاهی به مباحث فلسفی گردشگری، نگاهی به شکل گیری هنر تعزیه، شهر خلاق، موزه های خلاق، سفرنامه “کارستن نیبور” به ایران و مطالب دیگر است. همچنین در این شماره با خسرو سینایی، کارگردان و فیلمنامه نویس ایرانی مصاحبه ای درباره سفر انجام شده است.

شعار این مجله که با حمایت “کانون انجمن های صنفی راهنمایان گردشگری سراسر کشور” (IFTGA) چاپ می شود، “از کوره راه تا شاهراه” انتخاب شده است که به زبان ساده این را می رساند که “می خواهیم هم میراث فرهنگی و گردشگری کمتر دیده شده، کمتر شنیده شده و راه های نرفته و ناشناخته را معرفی کنیم و هم میراث فرهنگی و گردشگری و راه های شناخته شده را پوشش دهیم.”

این مجله ی سازگار با محیط زیست که از کاغذسنگ تهیه شده و برای تهیه آن هیچ درختی قطع و هیچ آبی مصرف نشده است، شامل ۷ بخش متفاوت با ۷ عنوان هدفمند همچون چهارراه، رهگو، رهیافت، راهنامه، رهاورد، همراه و روبه راه بوده که هر کدام مطالبی خواندنی را شامل می شود.

فصلنامه گیلگمش برخی از تازه های نشر را نیز معرفی کرده است؛ کتاب هایی چون “خوشه های گردشگری”، “سرگرمی های مردم تهران در دوران قاجار و پهلوی” و غیره. این فصلنامه، طی چند روز آینده، در کیوسک های مطبوعاتی تهران و شهرستان ها توزیع خواهد شد.