نوع بشر در فرآیند تصمیمی یک‌طرفه همیشه بخشی از تاریخ را که خوشایند گونه‌اش نبوده، حذف کرده.
تا به امروز هیچ دادگاهی از (همه) ما نپرسیده در برابر آن‌چه موفقیت می‌نامیم، چه مقدار عدم موفقیت همراه با تخریبِ هر آن‌چه غیر از ماست، داشته‌ایم.
بنابراین خیلی مهم است که آدمی به تاریخ بی‌خردی، بی‌شعوری و اشتباهات فاحش خویش در طول تاریخ بپردازد و آنها را مستند و مکتوب کند.
دیدگاه‌ها
هرگاه بخواهیم به طور جدی به هر مسئله ای بپردازیم، باید نخست مراقب باشیم که مبادا به نحوی باعث رنجش اذهان محدود و احمق
شویم ; که معمولا در برابر کوچک ترین نشانه ی شعور، با اضطراب و رنجیدگی خاطر واکنش نشان می دهند.
زیرا در غیر این صورت ممکن است سری که حاوی ِ شعور است در این قمار به سری که جایگاه محدودیت و حماقت است، ببازد.
آرتور شوپنهاور
………………………………………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. سپاس.
این غریزه کمال خواهی بشر است آرش. بشر همواره از کاستی گرفتن بیزار است از بیماری از خواب آلودگی از غم و همیشه فزونی گرفتن را دوست دارد شاد بودن خندان بودن بزرگ بودن. این غریزه میل به بی مرگی است میل به قدرت. هر جا بشر بیش از حد غریزه ای را سرکوب کند محکوم به افسردگی و واماندگی است
………………………………………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. شاید اینطوری باشه. اما به نظرم بشر کم کم داره میفهمه که باید تاریخ حماقت ها و بی شعوری ها رو هم مستند کنه و از اون زاویه هم به رفتار گونه خودش نگاهی بندازه.
سلام
هیجان سایت کم شده؟!!!!
لطفا هیجان بدید به فضا
با سپاس
………………………………………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. باید براش یه راه پیدا کنم.
انتخاب موضوع جذاب که تکراری و سطحی نباشه و از طرفی تولیدی هم باشه، ساده نیست.
و دقیقا همینجاست که وفتی تاریخ و جغرافیای بی شعوری ها و حماقتها فراموش شد دوباره تکرار می شوند…
…………………………………………………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. موافقم.
دوست دارم یک تجربه حسی ام را تو سفر بگم نمی دونم کجا براتون وبرای خواننده هاتون بنویسمش؟وبدونم تا حالا همچین حسی را بقیه داشتن
…………………………………………………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. اگر دوست دارید، همین جا بنویسید یا اینکه ایمیل کنید.
موفق باشید.
حس نوشتنش الان اومد واومدم که بنویسمش………..یک نیازه برای من نوشتن وگفتن به خصوص وقتی شنونده اش شما باشی
یک شب تابستان بود …توی فرودگاه یک کشور خارجی به مقصد تهران…یک بحث های بی ارزشی با شوهرم پیش آمده بود که الان یادم نیست اصلا موضوعش چی بود فقط یادمه ذهنمه خسته وعصبی کرده بود…بالاخره رو ی صندلی هواپیما کنار پنجره ولو شدم واون مشاجره هم کاملا تموم شد….چراغهای هواپیما خاموش شدوهمه پرحرفی ها وخنده ها واخطارها هم تمام شد… ومسافران همگی به خواب وسکوت فرو رفتند خوابی عمیق در اوج….
در بلندای سیاه زمین..من ماندم تنها بر فراز زمین….کنار پنجره خاموش..در اوج ها..درپرواز..گویی رویای نیمه شبی تابستان بود..یا یک بیداری عمیق روح نمی دانم ….مسافران در خواب بودند یا اجسادی بی جان نمی دانم …زمین زیر پایم برهوتی بود حقیر…شهرهایی کوچک .ومردمانی با دلخوشی های روزمره وبی ارزش….واینک چون اجساد هزار ساله خفته …در شهرها ودر هواپیماها….من در حال گذر بودم …خودم یا روحم نمی دانم….گذر از تمام شهرها ..ازتمامی مرزها …از تمامی انسانها ….گذر از تمام مرزهای تنم …شاید به معراجی غمناک آمده بودم ….چقدر اینجا نزدیک به خداست ….ومن اینجا چقدر بی نیازم از تمام عشقها ودلتنگی ها وشادی ها وسفرهایم…
تنم لرزیــــد ….خونم یــخ بست……شاید آخرین شب زندگی ام است؟؟؟؟؟؟؟
تا به حال حقایق اینگونه عریان از مقابل دیدگانم نگذشته چه چیز همه حجابها را برداشته؟
؟قطعا فراتر از یک پرواز هوایی ساده است…
گویی پرواز روح است ..خدای من همان رویای صادقه من که شب ها خواب هایم را می بلعید پرواز روح وعروج به ماورا ….پروازی که در خوابها می دانستم که جسمم مرده است…..
نه اینک می دانم که زنده ام…..چون اشک بی وقفه ای امانم را بریده در سکوت وبی صدا بی وقفه می بارد…می بارد ……………
مرد پشت سرم گویی بو برده یا من اینطور حس می کنم …. ونمی خواهم در این سکوت شبانه غمگین اش کنم …بر خود مسلط می شوم ولی اشک ها بی اراده من می ریزند……ظاهرا شوهرم هم فهمیده ….با اضطرابی در چشمانش نوازشم می کند مشکوک وپرتردید…مثل همه ان وقتهایی که نمی تواند حسم را بخواند… با دلجویی می پرسد به خاطر بحث تو فرودگاهه؟؟
وعذر خواهی مظلومانه ای می کند(میلیونها تومن خرج کرده که به من خوش بگذرد وحالا با اشک من مواجه شده) ….ومن نمیخواهم دلش بشکند می گویم نه …
من عاشق این شهر—— شدم از بازگشت به تهران غمگینم ….(شبیه به کودکی می شوم).
.واو با شوخی می گوید چقدر بی جنبه ای بابا….
ومی خوابد
ومرد پشت سرم هم می خوابد
ومن دوباره به خلسه ام می روم به معراجی غریب….
ودر ان لحظه می فهمم اینبار هم اجابت شد دعایم …
خدایا در هرسفر برایم الهامی بیاور ودمی که مرا دربرگیرد دمی متعالی وفراتر از عادتها….
و از راه می رسد وپا به درونم می گذارد ومی بلعدم… ولو در اخرین ساعات سفر…چون به آمدنش ایمان دارم …هرچند زمانش را نمی دانم
با ارامشی عمیق می خوابم …………………..وبرایم مهم نیست بعد ازآن هرگز بیدار شوم یا نه …….چون به اندازه استطاعت خود زندگی ام را بلعیده ام…
بیدار می شوم با صدای مهماندار که صبحانه ام را اورده ……..
هنوز هم زنده ام ………..ودلم قهوه می خواهد
………………………………………………………………………………………………………………………………………
جواب: سلام. شما خیلی خوب مینویسی. باید بیشتر بنویسید و تمرین کنید.
.مطالعه کتاب” تاریخ بی خردی “نوشته باربارا تاکمن را به دوستداران این پست توصیه می کنم. در دیباچه کتاب نوشته شده: و دلیلی نمی بینم کسی گمان برد که مضامین پیش تر شنیده شده در آینده نیز شنیده نشود…و انسانهای خردمند برای اهداف خردمندانه، یا دیوانگان برای یاوه سرایی و فاجعه آفرینی، آنها را به کار نگیرند.
…………………………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. سپاس برای معرفی کتاب.
قطعا هیچ دادگاهی ازمون نپرسیده ، اما بگمانم گاهی خودمون از خودمون پرسیده باشیم! ( شاید نه همه مون)
بنظرم فضای مجازی امروز کار مکتوب کردن و مستند نگه داشتن رو داره خوب انجام میده…حتی به صورت شخصی …. خودمون می تونیم بعد از مدتها به چیزهایی که نوشتیم مراجعه کنیم و اشتباهات و حماقت هامونو دوره کنیم…..تو ایمیل هامون ، کامنت هامون، چت هامون…..دادگاهی در کار نیست، خودمون ولی هستیم .(تاریخ ِ دم دستمونه، نه چندان دور…)
مثلا من امروز یک اشتباهی کردم، هیچ دادگاهی ام ازم نخواهد پرسید درباره ش….اما مستند و مکتوب به اشتباه فاحش خودم پی بردم. فکرم نکنم فراموشم بشه. حتی اگر خوشایندم نباشه قادر به حذفش هم نیستم .
خوبی تاریخ اینکه مال بعدی هاست….نمی فهمن چی حذف شده چی نشده. ( البته فاجعه اش هم همینه)
……………………………………………………………………………………
جواب: سلام. زنده باد شما.