کتابستان

گورستان شبیه یک کتابخانۀ وسیع است که همۀ کتاب‌هایش، زندگی‌نامه‌هایی (بیوگرافی‌هایی) است که روی زمین کنار هم چیده شده‌اند.

زندگان تنها جلد این کتاب‌های مردگان را می‌خوانند. و البته محتوای آن‌ها را خود کمابیش تجربه می‌کنند.

دیدگاه‌ها

  1. سیما

    هستند زندگان و مردگانی که نه «مقدمه» دارند نه «پایان»،
    با هر «فصل» عمرشون میشه رویید و خزان کرد؛

    کاش فقط «پی‌نوشت» کوتاه یکی‌شون بشم.
    من که وقت زنده‌بودنش هم هر روز با شبنم نشسته روی برگهای کتاب زندگیش سیراب میشم و از کام دلش، دونه‌ می‌چینم.
    با هر قصه‌اش می‌شکفم و با هر غصه‌اش، خزان می‌کنم.
    از من کمی کمتر ار ۵۰ جلد باقی‌است؛ از او … هر فصلش را قاب گرفته‌ام، در دلم.
    ……………………………………………………………………………………………………………………….
    جواب: سلام. سپاس از اینکه این سایت رو مطالعه می‌کنید.

  2. Masi

    بله استاد، دقیقا…
    چقدر با این بخشش موافقم “البته محتوای آن‌ها را خود کمابیش تجربه می‌کنند” و البته تجربه ی محتوا چقدر عجیبه….

    گورستان ها متمرکزترین جاهای زمینن برای درک زندگی، مثل کتابخانه ها که متمرکزترین مکان ها هستن برای درک قصه ی آدم ها.

    عالی می نویسین واقعا.
    …………………………………………………………………………………………………………
    جواب: سلام. سپاس.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *