“هرکسی ممکن است به ملکوت خداوند داخل شود جز یک دسته از انسان‌ها، روزنامه نگاران.”
این سخن «کی یر که گارد»، فیلسوف و نویسنده دانمارکی است.
بدون تفسیر!، دوستان می‌دانند که من یک روزنامه نگارم.
“کی یر که گارد “که فیلسوف بود ، چرا روزنامه نگاران را تفسیر کرد؟
شاید با روزنامه نگاران دوست نبوده.
یکی
روزنامه نگار بمانند شمع است که می سوزد و در طول عمر خود راه دیگران را روشن می سازد و تاریکی را مانع می شود، و به همین دلیل باید همگان را دوست داشته باشد و کینه به دل نگیرد، بی طرف و دوست و دلسوز باشد، از صحنه (درون جامعه) خارج نشود و موازنه را در نوشتن از دست ندهد و متعادل باشد.
روزنامه نگار نباید از فرد و یا ضدیت ها و زخم زبان ها برنجد، هدف او مردم هستند که برایشان تلاش می کند تا زندگانی بهتری داشته باشند و روشن و گوش بزنگ باشند، بنابراین باید به راه خود ادامه دهد و به اصطلاح با یک نهیب از میدان به در نرود که به نظر او پشت کردن به مردم و محروم ساختن آنان است.
مردم باید روزنامه نگار خود را به چشم وکیل مدافع و سرباز وطن (هر دو) ببینند و به او اتکاء کنند.
البته ببخشید من خیلی کوچکتر از آن هستم که بخواهم چنین حرفهایی بزنم این صحبتها از ” جیمز رستون سردبیر اجرایی وقت نیویورک تایمز ” بود.
دیدگاه‌ها
ملکوت خداوند هم اگر جایی باشد که آدم در آن تنها و غریب بماند نمی دانم چقدر خوشایند باشد!
ساحل افتاده گفت : « گر چه بسی زیستم
هیچ نه معلوم شد آه که من کیستم .»
موج ز خود رفته ای، تیز خرامید و گفت :
« هستم اگر می روم گر نروم نیستم . »
“کی یر که گارد “که فیلسوف بود ، چرا روزنامه نگاران را تفسیر کرد؟
شاید با روزنامه نگاران دوست نبوده.
روزنامه نگار بمانند شمع است که می سوزد و در طول عمر خود راه دیگران را روشن می سازد و تاریکی را مانع می شود، و به همین دلیل باید همگان را دوست داشته باشد و کینه به دل نگیرد، بی طرف و دوست و دلسوز باشد، از صحنه (درون جامعه) خارج نشود و موازنه را در نوشتن از دست ندهد و متعادل باشد.
روزنامه نگار نباید از فرد و یا ضدیت ها و زخم زبان ها برنجد، هدف او مردم هستند که برایشان تلاش می کند تا زندگانی بهتری داشته باشند و روشن و گوش بزنگ باشند، بنابراین باید به راه خود ادامه دهد و به اصطلاح با یک نهیب از میدان به در نرود که به نظر او پشت کردن به مردم و محروم ساختن آنان است.
مردم باید روزنامه نگار خود را به چشم وکیل مدافع و سرباز وطن (هر دو) ببینند و به او اتکاء کنند.
البته ببخشید من خیلی کوچکتر از آن هستم که بخواهم چنین حرفهایی بزنم این صحبتها از ” جیمز رستون سردبیر اجرایی وقت نیویورک تایمز ” بود.