به این موضوع فکر می‌کردم که آیا ما اساسا در فرهنگ ایرانی به تجربه‌اندوزی اعتقاد داریم؟!
اگر تجربه می‌آموزیم پس چرا تاریخ برایمان یکسان تکرار می‌شود؟!
آیا اینگونه نیست که برداشت و دریافت ما از تجربه، بیشتر همان تکرار است؟!
چرا می‌گوییم «کار نیکو کردن از پر کردن است»
آیا {فقط} پر کردن (یعنی تکرار و تکرار و تکرار) کار ما را بهینه می‌کند؟؟
اصلا یک سوالی برایم پیش آمده:
چرا روز اول هفته «شنبه» است.
روز بعد ۱«شنبه»
روز سوم ۲«شنبه»
…
چرا «شنبه» همه‌اش تکرار می‌شود؟!
گاهی فکر می‌کنم که ما تجربه نمی‌کنیم. یک اتفاق را روزها و ماه‌ها و سال‌ها و برای یک عمر تکرار می‌کنیم.
تعبیر من صد در صد درست نیست، اما این موضوعی است برای اندیشیدن.
دیدگاه‌ها
شاید برای کسی (ایرانی یا غیرایرانی) که تکرار بخواهد و مقلد و متعصب و مرتجع باشد همه روزها شنبه است و شنبه تا جمعه فرقی ندارند (همینطور از saturday تا friday)، اگر هم نخواهد هیچ ساعتی تکرار نمی‌شود حتی کیفیت خواب و خوراک.
…………………………………………………………………………………………………………………….
جواب: سلام. بله، همینطوره.
سلام
در مورد تاریخ که میگی چرا برایمان تکرار می شود چون ما تاریخ نمی خوانیم.
در مورد تجربه هر کسی به نوبه خودش میخواد تجربه کنه هر کاری رو و به تجربه دیگران کاری نداره و از تجربه دیگران استفاده نمی کنه
…………………………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. شاید اینطوری باشه.
اینکه این فکرها چه زمانی و در حال انجام چه کاری در ذهنتون جرقه می زنه، همیشه برام سواله؟!
و بگمانم در هر چیزی برای اولین بار، اولین برخورد، اولین ها…..تجربه ست و در ادامه تکرار…
و ما خیلی وقت ها پر از اولین هاییم حتی اگر بهش دقت نکنیم…..و اینکه تعریفمون از “اولین” صرفا اولین بار اون کار یا حرکت نباشه.
…………………………………………………………………………………………………………………..
جواب: سلام. سپاس که نظرتون رو نوشتید.