کاتبان هستی

اگر کتاب، فرزند درخت است،
پس نوشتهٔ سطر کاغذها چیزی نیست جز سخن مکتوب پرندگان نشسته بر شاخسار.
رمان‌های عاشقانه همان نجوای بلبلانند در لابه‌لای برگ‌های سبز،
و رمان‌های تراژیک قار قار کلاغ‌هایند در اوج شاخه‌های بی‌برگی.

دیدگاه‌ها

  1. سیما

    گاهی «مرغان بر شاخسار طرب» گاهی هم بر غمگسار…

    ما هم چون کلاغکان گاه غارغار!
    ………………………………………………………………………………………………….
    جواب: سلام. همینطوره.

  2. لیلا

    سلام
    پس موقع ورق زدن صفحه کتاب که بوی خوش به مشامم میرسه همان نجوای بلبلان در لابه لای برگ های سبز هست!!!!

    ‏در خیال شب
    شاعری دست می‌کشد بر تنِ کلمات
    زنی در آغوش شعری مچاله می‌شود
    مردی لب می‌گذارد روی لبهای شب
    در سکوت کلمات
    معاشقه‌ای آرام
    می‌خزد در خیال شب

    تلگرام بوی ریحان

    نوشته های تو هم با خواننده هایش فکر کنم چنین معاشقه ای را می کند.
    …………………………………………………………………………………………………
    جواب: سلام. زنده باشید.

  3. Masi

    زمزمه های عاشقانه ی بلبلان در برابر اراجیف قار قار کلاغ ها ….
    سبزی در برابر بی برگی…
    تمام زندگی ملغمه ایی ازین سیاه و سفید هاست….

    اینکه کتاب فرزند درخت باشه، زیباترین تصویری بود که از کتاب در ذهنم نشست!
    شما شگفت آورین .
    …………………………………………………………………………………………………
    جواب: سلام. زنده باشید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *