کرمانشاه، آن تنبور است برآمده از درخت توتِ روییده در کوهپایه که کمآبی را تاب آورده. سَدههاست که صدای مهیب تیشهی فرهاد که همگام است با ریتمٍ نفسهای مردانهی آن پهلوان، در کشکولی تنبور مردمان حقّ، حبس شده. به روزی که در هنگامهی سحر، مقام سوار سوار نواخته شود از همان جَمخانه، از همان چنگ، …