نمی توانم ببخشم!

نمی توانم فرهنگی را ببخشم که “سید خلیل” را به خون کشید…

او را که صدای تنبورش لای جرزهای دیوار چین با ابدیت پیوند بسته!

دیدگاه‌ها

  1. مريم

    البته که نمیبخشیم اما اجازه هم نمیدیم به این مسیر ادامه بده. اگه به گوشه ای بریم و ساکت باشیم ما هم مصداق همون فرهنگیم
    ………………………………………………………………………………………………………………………
    جواب: سلام. موافقم.

  2. سعیده

    بگذر ز او ای آشنا که همه ز او دیگر گذشتند
    ………………………………………………………………………………………………………………………
    جواب: سلام.

  3. فاطمه

    آخ گفتی!
    برم از صدای سخن عشق رو پیدا کنم. کجا گذاشتمش؟
    ………………………………………………………………………………………………………………………
    جواب: سلام. فکر خوبیه.

  4. م.الف.گندم

    سلام اگه وقت داشتید این لینک را ببینید جشنواره تورسیم در شانگهای هست شاید بشه با این ایده اینجا هم کاری کرد
    ………………………………………………………………………………………………………………………
    جواب: سلام. سپاس، اما کدوم لینک؟

  5. ناعمه

    خوشا با نام مولا باده خوردن ،چو مستان عاشق جان سپردن
    تار و تنبور و دف ونی شاهدان صدیقی هستند بر عالی تبار بودن سید خلیل ،ققنوس زمان ما که از آتش عشق زاده شد بر فراز اورامان
    ………………………………………………………………………………………………………………………
    جواب: سلام.

  6. علی

    سلام آرش جان
    سالهاست که ما با این درد آشنائیم. از همان موقع که آیت اللهی (!!!) شاه عباس را در حرم مطهر امام هشتم اینطور خطاب کرده بود : در کفشکن حریم پور موسی موسای کلیم با عصا می بینم.
    تا زر و زور و تزویر در این جامعه حاکم است وضع هنرمند و حتی مردم عادی نیز همین است.
    ………………………………………………………………………………………………………………………
    جواب: سلام. فکر کنم حق با شماست.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *