روزگاری پیشتر در صفحه کاغذ، هر پنج انگشت ناظر قلم بودند که چه مینویسد. امروز اما تنها یک انگشت حروف صفحه نمایش را انتخاب میکند و میفشارد. چهار انگشت دیگر آن پشت از بیخبرانند. این است که از انشای هیات تحریریه به دیکته سردبیر رسیدیم.
روز: بهمن ۲۵, ۱۳۹۶
قرار بود نَفْس را بُکشیم نه نَفَس را. قرار بود روز روشن باشد نه چنین آلوده. قرار بود شب آرام باشد نه بغضآلود. قرار بود سردار میهن باشیم، نه سَرِ دار. قرار بود “هومن” دوست باشد نه دشمن بپندارندش. قرار بود بنده خالق باشیم نه “خالقی” را دربند کنیم. قرار بود ظاهر بین نباشیم، نه …