این کشتی همچنان به راه خود می رود. مردمان سرگرمند: می نوشند، می نگرند، …  در سفریم… این لحظات می گذرند. مردمان سرگرمند: به ناچیزهایی، به امیدی، در سفریم…

حالا که می نویسم، ساعت ۱:۳۰ صبح به وقت یونان و ۴ صبح به وقت ایران است، ما در کشتی هستیم و به سوی ونیز پیش می رویم. و اما ادامه ی سفرنامه: